Leven van Lutgart (1899)

Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende


XXX. Van din dat ver Sybilie van Gaijs berespt wart in drome om haren wille. Ene edele nonne wel geboren T Aiwires wilen was hir voren, Ga naar margenoot+Van Gaies, die Sibilie hitGa naar voetnoot1, Die beide lant ende erve lit, 10585[regelnummer] Mage ende vrinde, ende es geeregen T Aiwires harre silen plegen. Dis es so wel volcomen sent Die vrowe goet in dat convent Ende onder die ijonfrowen daer, 10590[regelnummer] Dat si wart condech ende maer Ende so vernamt in haren dagen, Dat men noch pleget hars gewagen. Wat derre vrowen oc geschide Op enen tijt, dis si beghide 10595[regelnummer] Met haren monde, salic u Oc tellen, wildijt horen nu: Die vrowe, dire ic doe gewach, Bi dis si merkede ende sach Dat beide in werken ende in warden 10600[regelnummer] Der welgerakder magt Lutgarden Die Godes gracie was so milde, Dat elc die se besuken wilde Der helpen schire wart geware, Began si don so sere an hare 10605[regelnummer] Har herte beide ende haren sin Dat sire ontfine die maget in Vor alle menschen di si kande. Aldos so worden metten bande Van karitaten onderlinge 10610[regelnummer] Gesament beide nawe ende inge Sibilie ende ver Lutgart; Want elke en hevet nit gespart Ga naar margenoot+Ter andre wert din goeden moet, Die in gerechter minnen doet 10615[regelnummer] Die herten waken ende leven Die hen dis minnens ondergeven; Want dat Sibilie, die ijonfrowe, Der maget hilt gerechte trowe Van karitateliker minnen, 10620[regelnummer] Dat lit si hare wel bekinnen In din dat si al sonder mide Der vrowen goet in allen tide Was onderdaen spade ende vroch, Ende hare bordne emmer droch 10625[regelnummer] Daer sijs behoevede, ende altoes So metter vrowen sijn vercoes, Dat sijt hanteerde al sonder wane In haren dagen even lanc Dat hir gedurde in desen live 10630[regelnummer] Lutgart. Mar van din goeden wive, Die hare aldos gedinstech was, Willic u seggen wat ic las: Doe langen tijt al sonder clage Die nonne, dire ic u gewage, 10635[regelnummer] Der maget hadde aldos gedint So datter mede was gesint Hars selves leven, omne dat Dat si har selven dis te bat Bekirde in goeder ufeningen. 10640[regelnummer] Wat wondre? Want van allen dingen Die eerlic ende nutte waren, So sach si alle dage baren Ga naar margenoot+Die schone exempele an die vrowe. Die viant, die dis hadde rowe, 10645[regelnummer] Want hi wel merkede ende sach Dat har gewín daran ghelach, Hi heft beworpen enen raet Warbi die dogdelike daet Sal sijn belettet, mach hi dan. 10650[regelnummer] Nu hort hoe hi des sent began: Op enen dach Lutgart, die vrië, Onlostech in de fermerië Ut din convente was gekregen; Sibilie, die hars wilde plegen 10655[regelnummer] Met trowen ende in staden staen, Met hare es oc daer in gegaen. Aldaer gevil het teenen stonden, (Gelijc dat dikke din gesonden, Die siker liede willen plin 10660[regelnummer] Met haren dinste, moet geschin), Dat ver Sibilie wart tonstaden Met haren dinste so verladen Dat sire wart vermoijet af, Warbi dat sijs eer tijt begaf. 10665[regelnummer] Ende alse dis was ave comen
[pagina 105]
Die nonne min te haren vromen Dan het met rechte wesen soude (Dis hare alleene was die schoude, Want si met cranken wille droech 10670[regelnummer] Din dinst die hare also verwoech), Began si dinken ende pensen Ende enen raet al stille vensen, Ga naar margenoot+Dat si dis hare wilde onttin Voertane meer ende oc van din 10675[regelnummer] Nemmeer ne wilde sijn verswart. Mar des en wiste nit Lutgart, Die maget edel ende vri, Die van onloste lach daer bi Beide ondercomen ende moede. 10680[regelnummer] Oc hevet voert al sonder hoede Nit over lut, mar stillekine, Sybilie over hare pine Har selven lise aldos geclaget: ‘Sibilie, wat es di bedaget 10685[regelnummer] Dattu dos dienes andren lieden, Die bat met rechte mochts gebieden Dengenen din du dienen pleges? Wats di bedaget, dattu dreges Der liede bordene ende groet 10690[regelnummer] Die pine doeges sonder noet Van anderr liede besechheiden? Dat nit ne vugt dire edelheiden! Want sos te dinne lettel plagen Donsalegste ie van dinen magen. 10695[regelnummer] Bidis so machtu wel begeven Dis dinens ende in paise leven Voertane meer; want sonder waen Des soudestu cleine eere ontfaen, Wordt dinen vrinden cont gemaket, 10700[regelnummer] Dire enech enme es so mesraket Ochte ongedegen, dat te sine Betamet hem in selke pine Ga naar margenoot+Ende dos verworpen alse du Geweset heves tote nu.’ 10705[regelnummer] Aldos Sybilie heft gecluget Dat si der welgerakder maget, Lutgarden, hadde also gedint. Mar die viant, die nimens vrint, Die beide valsch es ende loes 10710[regelnummer] Ende oc contrarie es altoes Hen allen die met goeden daden Hen pinen haren tijt bestaden, Hi was die dit der nonnen rit. Mar Got, die weet al dat gescit 10715[regelnummer] In hemele ende in erterike, Doe hi vernam dat dommelike Die nonne aldos verlisen soude Din groten loen bi harre schoude, Din si verdinde an sine brut, 10720[regelnummer] Ende hi verhoerde dat ghelut Van harre clagen die si dede, Daer se die viant gerne mede Noch hadde in meerre schade brachtt, Heft hi betide also gesachtt 10725[regelnummer] Die ongedout van haren moede, Dat se die viant lit met goede Ende ongeschadtt, al was dat sake Dat si din dinst met ongemake Droech ene werf, ic seggu hoe: 10730[regelnummer] Doe dat gepens was comen toe Der nonnen bi des evels rade, Die gerne ons allen brachte in schade, Ga naar margenoot+Mochte hijs gebruken, mar Goddane Dat sine macht es al te crane 10735[regelnummer] Daertoe! so lach ter selver nachte In haren bedde onslapen sachte Die nonne dire ic u gewage. Aldaer so wart die selve clage Verniwet, want met groten goeme 10740[regelnummer] So hevet si in haren drome VeranderwervetGa naar voetnoot1 al die wart; Dat si tonrechte was verswart Van dinste meer dan haren magen Betam, dis was aldaer gewagen 10745[regelnummer] Aldaer si lach metterre dinc Onledech. Eer die droem verginc, So horde si dat boven hare Ludde ene stemme al oppenbare Die sprac: ‘Sibilie, wat dert di 10750[regelnummer] Dattu dos clages over mi? Dat ic ter werelt wilen quam Ende armes menschen vorme nam, En dedic nit omdat ic woude Dat mi daer imen dinen sonde, 10755[regelnummer] Mar dis ic selve dinen wilde; Warbi dat men van mi onthilde Dat bispel van omodechheiden Wildie daer selk en leven leiden, Daer igewelc in mach bekinnen 10760[regelnummer] Dat wie so welt te mire minnen Verkrigen gracie ende spoet, Den evenkersten dienen moet.’ Ga naar margenoot+Doe dese wart der stemmen lut Aldos gesproken hadde al ut, 10765[regelnummer] Sibilie, die se hadde ontfaen Al slapende, hevet wel verstaen Dat si van Godes halven quamen Ende sire met van harre blamen Begrepen was; want Got, die Here, 10770[regelnummer] Al dis men pleget dor sirie eere, Al sonder kriepen ende clagen Welt sijn gedaen, saelt hem behagen.
[pagina 106]
Oc wart har herte so teblowen, Aldaer si lach, van dire onttrowen, 10775[regelnummer] Die si gebesegt hadde in din Dat si din dinste wilde ontflin, Din si verdroch met ongemake, Dat sire mede wart in wake; Ende alse doe tharselven quam 10780[regelnummer] Sibilie, ende si vernam Van haren drome dat bedit, Dat hare en was verborgen nit Want het was cont ende oppenbar, Began si hebben harde swar 10785[regelnummer] Die consciëncie ende onttreden Dat si der river Gods geneden Dullic verbort hadde omme dat Dat si hars selves so vergat, Doe si der pinen wart geware, 10790[regelnummer] Dat si gaf okison an hare Din evelbaren, din viant, Din fellen, din si ginc in hant Ga naar margenoot+Met harre clagen di si dede. Idoch so besech wart hirmede 10795[regelnummer] Sybilie, die ijonfrowe goet, Dat si dis clagens ave stoet Ende oc gelovet heft met trowen Dat si der welgerakder vrowen Voertane meer al sonder clagen 10800[regelnummer] So dinen soude in haren daghen, Dat si dis soude loen ontfaen. So hevet si oc sent gedaen: Want sider dat die dinc geschide, So hevet si met meerren niede 10805[regelnummer] Gedint der maget utvercoren Dan si gedaen hadde ie tevoren.	[tekstkritische noot]10607 l. die. [tekstkritische noot]10637 l. omme. margenoot+ f.185r^o. voetnoot1 Gaijs, thans Gages, een dorpje in Henegouwen, 8 k. O.N.O. van Chièvres, I1 k. Z.O. van Ath en 19½ k. N.N.W. van Bergen (Mons). De kerk van het dorp, aan St. Lambertus gewijd, bevat de grafsteenen der voormalige heeren van Gages. Het lijk dezer Sibylla berust thans, evenals de reliquieën der H. Lutgardis, te Ittre-St. Remy, benoorden Nijvel. Over haar kan met ook raadplegen: H. Nimal, Rédemptoriste: Fleurs Cisterciennes en Belgique. Liége. 1898, pp. 150-152. Ook van Yolent (II, C. XIII) is daar sprake pp. 152-153. margenoot+ f.185v^o. margenoot+ f.186r^o. [tekstkritische noot]10 691 l. ander. [tekstkritische noot]10 755 Glosse: Non veni ministrari, sed ministrare. - 10 770 l. sire. margenoot+ f.186v^o. margenoot+ f.187r^o. margenoot+ f.187v^o. voetnoot1 d. i. herhalen. Vgl. mhd. veranderweiden, met dezelfde bet. Het woord was in het Mnl. (bij Nijh. 4, 241) nog slechts als wederk. ww. gevonden in de bet. hertrouwen. margenoot+ f.188r^o. [tekstkritische noot]10793 l. die. margenoot+ f.188v^o.

Vorige Volgende