Leven van Lutgart (1899)

Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende


XXXII. Van din dat hare onse Vrowe oppenbarde ende dankde hare.Ga naar voetnoot+ Ga naar margenoot+Noch hoert, gi vrowen ende heeren, En ander dat ic u sal leeren, 10965[regelnummer] Wildijt onthouden, dat te vromen U sal ende oc te staden comen; Want het es schone ende oppenbar Ende oc en es het nit so swar Te doene, menne moge in schine 10970[regelnummer] Dis plegen sonder grote pine. Op enen nacht gevil(t) also Dat blide, in hogen ende vro Mettin convente was gestaen Lutgart te koere, ende also snen 10975[regelnummer] Alse in die kerke was begonnen Te DeumGa naar voetnoot1, din die ijonge nonnen Met hogen stemmen ende clar
[pagina 108]
Te stride songen alle daer Ende op en vers dat staet darbinnen, 10980[regelnummer] Dat van der hogster koninginnen Mariën sprect in derre wijs: Non horruisti virginis, Die sanc gevil, Lutgart, die goede, Die oc met harde bliden moede 10985[regelnummer] Dis singens plach aldaer si stont, Ende haren werdeliken mont Tin verse ondede, al dar si ut Der suter melodiën lut Te Gode sendde al sonder mide, 10990[regelnummer] Aldaer onttinc tin selven tide Ga naar margenoot+Van Gode weder een prosent, Dis si ende ander menech sent Genoet, ende achter erterike Genitt noch menech dagelike. 10995[regelnummer] Want eer dat versekijn volquam Tote uterum, daert inde nam, Die coninc van den hogen trone Hi gaf te sonderlingen lone Der maget edel ende goet 11000[regelnummer] Dat si dat versekijn verstoet, Die dar tevoren noit eer En plach studeren min no meer Op dat bedit van din latine. Idoch van desen versekine, 11005[regelnummer] Dat van der maget utvercoren, Daer Got af wilde sijn geboren Om ons te loecene uten bande Daer ons, kaitiven, die viande Ter hellen wert met wilen traken, 11010[regelnummer] Gedichtet es met suter spraken, Was hare ontploken dat bedit. Mar watter sent es na geschit Salic u seggen, hort na mi: Die maget edel ende vri, 11015[regelnummer] Die sonder waen was seker das Dat in dat vers gelovet was Die vrië moeder ende maget Die boven seraphine draget Naest Gode crone in hemelrike, 11020[regelnummer] Op hare knin omodelike Ga naar margenoot+Dat si ter erden neder sanc, Ende aldos seide; ‘Vollen danc So motti hebben, maget rene, Die moeder ende magt allene 11025[regelnummer] Sijt boven werken van naturen, Ende alle Godes creaturen Hermaket hebt met uwer dracht, Dat van Adames tide ontfacht Tote u hen allen die tevoren 11030[regelnummer] Ter werelt worden ie geboren! Want dingle van din paradise Si loven u met groten prise Bidis gi hebt se vro gemakt An har getal, dat was gelakt; 11035[regelnummer] Want gi sijt, vrowe, die die stade, Daer Lucifer ende sijn geswadeGa naar voetnoot1 Ter hellen wert af sijn gevallen, Selt weder vullen met ons allen Die sijn in Godes brif gescreven. 11040[regelnummer] Dis mote wi oc alle geven Met rechte u eweliken prijs; Want dat dat Godes paradijs Ons, menschen, es onploken nu, Gods utvercorne, dats bi u; 11045[regelnummer] Bi uwer helpen, maget vri Ende utvercoren, so si wi Verloesset van der hellen pine. Bidis so es het wale in schine Dat u met allen rechte loven 11050[regelnummer] Die heilege ingle ginder boven Ga naar margenoot+Ende oc wi, menschen, sekerlike Hir neder in dit erterike; Want gi din Godes sone ontfinget Die ons, kaitiven, heft verdinget 11055[regelnummer] Iegen den eweliken vader. Dos si wi comen allegader Bi u te so(e)nen, maget fijn; Gebenedijt so motti sijn!’ Aldos so heft met goeder trowen 11060[regelnummer] Lutgart gelovet onser vrowen Aldaer si lach in knigebode. Mar wetti wat die vrowe dede, Die coninginge van den trone Die boven dingle spannen crone 11065[regelnummer] In hemelrike? Eer ver Lutgart Ten inde brachte dese wart, So quam die coninginne vrie, Die sterre van der zee, Marie, Die Goedes moeder, onse troest, 11070[regelnummer] Die alle kerstene heft verloest Van swaren commere, ende lise Brachte van hogen paradise Wel clar en licht, dat scheen van hare Gelijc dat al die kerke ware 11075[regelnummer] Verlichtet binnen van der sonnen; Mar dis en sagen nit die nonnen, Noch wiene brachte en wiste engheene Der vrowen dan Lutgart alleene. Si sach se comen ende staen, 11080[regelnummer] Tirst dat dat knilen was gedaen, Ga naar margenoot+Dwers over iegen daer si stoet.
[pagina 109]
Owi! hoe wart Lutgarden moet Verhoegt, doe si begonste schowen Dat edele anschijn van der vrowen! 11085[regelnummer] Wel seggic u dat si so sere Vervroijet wart, dat si nemmere Gesingen noch gedon ne coude Die noten vligen uten monde, Mar sweech al stille ende op die schone, 11090[regelnummer] Die daer quam varende utin trone, Genendelike hare ogen scloch. Mar die wel sutelike loech Te hare wert, dat was die maget, Die prijs vor alle vrowen draget, 11095[regelnummer] Die vrië, die gebenedijde. Si sprac aldos: ‘Nu weset blide, Lutgart,’ aldaer si was gestaen, ‘Want uwen danc hebbie ontfaen Din gi mi hir nu teeren daedt. 11100[regelnummer] Dat loven hebdi wel bestaedt Daer gi mi mede lovet nu Doe gi dat versekijn, dat tu Ad liberandum es begonnen, So hoge songet mettin nonnen 11105[regelnummer] Mi teeren, ende vilt al mede Dor minen wille in knigebede, Ende oc verhoeget minen prijs Doe gi dat sute virginis Vertrokket datter binnen steet 11110[regelnummer] Gescreven; want ic u dis weet Ga naar margenoot+Wel groten dane, dis sit gewes. Want over een so wel mi es Dat sute versekijn gemikke, Dat elc die dat sal losen dikke 11115[regelnummer] Te minen love, sonder waen Dis sal wel groten danc ontfaen Van minen kinde ende oc van mi. Dat willic dat u cundech si, Ende oc so verre brenget voert 11120[regelnummer] Dit bispel, dat het si gehoert Onder die vrowen algemeene Bede onder grote ende onder cleene. Dit doet, Lutgart, al sonder mide; So seldi, want in allen tide 11125[regelnummer] Hebbic u vonden willech gnoch Te doene algader mijn gevoch Getrowelike al sonder wanc; Dis wetic u so groten danc Dat ict u sal din sone mijn 11130[regelnummer] Tirst dat die termt sal leden sijn Van uwen levene, ewelike Vergelden don in hemelrike. Nu blijft gesont ende ic sal varen.’ Doe dese wart gesproken waren, 11135[regelnummer] So voer enwech al sonder beiden Die schijn met groter hastechheiden Mettire maget utvercoren. Dos heft dat vision verloren Lutgart, die goede, aldaer si stoet. 11140[regelnummer] Doch wart verblischetGa naar voetnoot1 so die moet Ga naar margenoot+Der vrowen van din visione, Dat si van irst began te doene Met blider herten een gebet Daer si van irsten dankde met 11145[regelnummer] Der Goedes moeder, onser vrowen, Van harre moederliker trowen, Die si daer makede oppenbaer In din dat si was comen daer Om hare wisen ende leeren 11150[regelnummer] Dat alle, die se plegen eeren, Gheert selen sijn van haren kinde Ende oc van hare al sonder inde. Nu merket ende wel verstaet Al din proces, dat es min raet, 11155[regelnummer] Van desen warden, ghi die nu Dit bispel hoert vertrekken u. Hebdi onthouden din proces, Die mate gnoch tonthoudene es, Van derre spraken, lieve kinder, 11160[regelnummer] So radic u, meerre ende minder, Met goeder trowen alse en man Die uwer baten u wel an, Dat gi der hogster coning(h)innen Met ere sonderlinger minnen 11165[regelnummer] U pijnt te wesene onderdaen. Want die te haren wille staen Met vriër herten blidelike, Of sijn si arm, of sijn si rike; Die gerne singen ochte lesen 11170[regelnummer] Dat hare plegt gename wesen, Ga naar margenoot+Ochte anders volgen haren wille, Si oppenbarlic ochte stille In welker wise dat het si, Si sal se, wel geloevets mi, 11175[regelnummer] Op haren ijonsten dach verdingen Ende oc te goeden inde bringen.	voetnoot+ Opschrift: hs. en. margenoot+ f.191v^o. voetnoot1 De bekende eerste woorden van den ‘Hymnus sanctorum Ambrosii et Augustini’; ‘Te Deum laudamus, te Dominum confitemur, te aeternum Patrem omnis terra veneratur....; te per orbem terrarum sancta confitetur ecclesia, Patrem immensae Majestatis, venerandum tuum verum et unicum Filium, sanctum quoque Paraclitum Spiritum. Tu Rex gloriae, Christe. Tu Patris sempiternus es Filius. Tu ad liberandum suscepturus hominem, non horruisti Virginis uterum enz.’ [tekstkritische noot]11063 l. coninginne. - 11064 l. spannet. margenoot+ f.192r^o. margenoot+ f.192v^o. voetnoot1 d. i. troep, bende, een tot heden onbekend woord. Vgl. mnd. swade en hd. geschwader, d. i. afdeeling, schaar, van ruiters. Het laatste woord kan onder den invloed gestaan hebben van rom. woorden (vgl. hd. schwadron, fra. escadron, it. squadrone), maar van mnd. swade is dit niet aan te nemen. Eerder is te denken aan eene afleiding van den stam van eng. swath, band, en to swathe, omwikkelen, samenbinden: ook bent en bende, fra. bande, komen van den stam van binden. margenoot+ f.193r^o. margenoot+ f.193v^o. [tekstkritische noot]11091 l. sloch. - 11111 l. sijt. [tekstkritische noot]11154 l. mijn (?). - 11175 l. ijoncsten. margenoot+ f.194r^o. voetnoot1 Een vooral in het Limburgsche Leven van Jezus voorkomend woord, met de bet. verblijden; ook Boetps. 32, 8; Lofz. v. Maria 2. Vgl. ook Gloss. Bern. 84 ‘verblisgen, resultare (opspringen?)’. Vgl. eng. bliss; oeng. ww. blissien, blissen, ags. blissian, zich verheugen. margenoot+ f.194v^o. margenoot+ f.195r^o.

Vorige Volgende