Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus


XXIV. Van der wraken dar si af hadde geprofeteert ende hoe si gestilt wart. 5215[regelnummer] Tin tiden dat Lutgart, die vrowe, Hadde overleden allen rowe Ende si ter eeweliker vromen Was met volmakder eeren comen Daer si na pogde manech ijaer, 5220[regelnummer] So wart die profecije waer, Die profeteerde in haren dagen Die maget; want met swarre plagen Ga naar margenoot+Wart so ghegheccelt dat convent Van dire abdién, dat noch sent 5225[regelnummer] Noch dartevoren selc verdrit En was darbinnen nie geschit; Want van din vrowen die begeven Daer binnen waren, staet gescreven Dat van virtienen dat getal 5230[regelnummer] Nam ave ende oc dat ander qual Van sochtenGa naar voetnoot1 ende van teerchainen Der gherre die hen plagen fainenGa naar voetnoot2 Ende hen te gevene al te trege Int gelden van den Gods gelegeGa naar voetnoot3
[pagina 198]
5235[regelnummer] En migel deel, alsic vertrac Doe ic van derre wraken sprac. Mar doe die negligentie gnoch Gewroken was, so dat verwoch Die scarpe gheecele al te sere 5240[regelnummer] Din vrowen, die op onsen Here Kraijerden stille ende over lut Ende op Lutgarden, sire brut, Beide alle dage ende alle nachte, Ende dat der maget hars gedachte 5245[regelnummer] Alteenen baden ijonge ende oude Met starken beden, Got, die woude Vertoegen dat die fine maget Die gracie hadde an hem beijagt Dat si din closter mochte ontladen 5250[regelnummer] Van derre wraken ende in staden Staen al dengenen die op hare Kraijrden stille ochte oppenbare, Ga naar margenoot+Hi dede al over waer bekinnen Der vrowen ere van darbinnen 5255[regelnummer] Die oc der wraken hadde ontfaen En migel deel, dat sonder waen Lutgarden bede soude wesen Warbi dis ongevals genesen Die closter soude in corten tide, 5260[regelnummer] Ende dat die Gods gebenedide Met harre macht van derre wraken Saen soude en salech inde maken. Mar hoe die vrowe dat vernam Daert ons te wetene ave quam, 5265[regelnummer] En mach nit bliven ongesegt, Want Godes lof daer an gelegt, Die gaf Lutgarden selke macht Van inpetreerne. Op enen nacht So quam en vision tevoren 5270[regelnummer] Der nonnen dis si groten toren Hadde int begin van din beschowe Mar weder schire wart die vrowe Gesett te rasten van din vare: Want dat en volk, dat droemde hare, 5275[regelnummer] Ter kerken ingewaden quam, En fel, en tornech ende en gram, Dat al die kerke met gewonde Onssetten ende ontmaken soude, Mochtt enegssins das overcomen; 5280[regelnummer] Want over waer heft si vernomen Dat hem dis pijnde met geninde Dat ombestiregeGa naar voetnoot1 ingesinde Ga naar margenoot+Dat in die kerke was gerakt. Oc heft dat wreede volc gemakt 5285[regelnummer] So groet gemalsch hare ende ghens Ende hem gepijnt so menegssens Die kerke onssetten altemale, Dat oc har lijf die nonne wale Verliesen waende al onverwert. 5290[regelnummer] Oc wart die vrowe so ververt Van din geruchte in haren drome, Dat si met eenen starken goeme Began te roepene: ‘Helpe, owi! Owi, Lutgart, si doeden mi! 5295[regelnummer] Wat magic don? Owi, kaitive! Si roven mi van minen live! Helpt mi, Lutgart, ut derre noet! En doedijs nit, ic blive hir doet!’ Doe dese clage was gedaen, 5300[regelnummer] So sach si voert dat quam gegaen Lutgart, die vrowe, ut haren grave Wel gewarneert met enen stave, Ende die daer makden dat gelut Met groter hasten ijagede ut 5305[regelnummer] Ende uter kerken alle dreef So datter een nit in ne bleef. Doe dochte voert der selver nonnen Die dit te schowene heft begonnen, Dat die gebenedijde magt, 5310[regelnummer] Doe si dat volc hadde ut geijagt, Tin grave quam al sonder beide Ende hare also daer binnen leide Ga naar margenoot+Alse het gerievede din lichame. Dos heft die magt van hogen name, 5315[regelnummer] Lutgart, die vriheit van der kerken Behouden. Mar die wilde merken Van desen drome al din proses Gelijc dat hi vertrokken es, Hi mochte oc vinden dat bedit 5320[regelnummer] Wel bi hem selven, want het nit En diskordeerde van der saken, Dats van der nameliker wraken, Waromme dat hi was vertoegt
[pagina 199]
Der nonnen. Mar die nawer poegt 5325[regelnummer] Na dat verstaen van din bediede, Hi si dis seker, dat die liede Die dat gheruchte maken daer, Die wrake horribel ende swaer Bedidde wel terechte; want 5330[regelnummer] Sent dat Lutgart hare onderwant Dat wreede volc met haren stave Te ijagene ut, daer wi nu ave Din droem bedieden, so ne was Darbinnen nimen die hem das 5335[regelnummer] Beclagen mochte, alsic versta An dat latijn, dat hem te na Die wrake lach; mar die ijonfrowen, Die daertevoren so teblowen Geweset hadden, weder alle 5340[regelnummer] Genasen van din ongevalle.	margenoot+ f.345r^o. voetnoot1 Vgl. III, 2160, 5197, 5231 en II, 4725. voetnoot2 hetzelfde als feinen (Mnl. Wdb.) dat ook wederk. kon worden gebruikt, evenals hem vensen. voetnoot3 d. i. het betalen van hetgeen men aan God schuldig is, m. a. w. het bidden. Gelege komt ook elders voor in de beteekenis van gelage; de eigenlijke bet. is wat men schuldig is voor gemaakte verteringen. Vgl. Mnl. Wdb. op gelage, en hier III, 2758: Die Gods getiden, daer wi mede Din hogsten wert betalen souden, Wart dat wi wel vergelden wouden Van onser werschap dat gelage. en vlgg., vooral 2774: roekelose in allen tiden So ghelden si dat Gods gelage. Vgl. vs. 2832: ‘die schout van den getiden die gi leset.’ Zoo zal ook II, 6682 de uitdr. quiten har gelege moeten worden opgevat, nl. voor de zieke non heeft zij uit alle macht met hare gebeden hare plichten vervuld, d. i. ‘zij heeft voor haar de vurigste gebeden opgezonden.’ Vore schijnt aldaar adverbiaal te zijn gebruikt of alleen met al verbonden te moeten worden. Doch gelege hangt niet van vore af: in dezen zin moet de aanteekening aldaar worden gewijzigd. - 5247 l. magt. margenoot+ f.345v^o. voetnoot1 d. i. teugelloos, toomeloos, dolzinnig. Vgl. Stallaert 2, 252. - 5317 l. proces. margenoot+ f.346r^o. margenoot+ f.346v^o.

Vorige Volgende

XXIV. Van der wraken dar si af hadde geprofeteert ende hoe si gestilt wart.