Naar aanleiding van een roeiwedstrijd.
Laatst kwam ons in een Duitsch blad een verslag van een roeiwedstrijd onder de oogen, waarin ons iets trof. Het was een wedstrijd om het kampioenschap van Europa, op het eind van Augustus gehouden te Gent. Daaraan namen deel Nederlanders, Belgen, Franschen, Italianen, Duitschers, Zwitsers en Hongaren. Slechts de Engelschen ontbraken, merkte het blad op, anders was er de keur van de Europeesche roeiers bijeen.
Behooren onze landgenooten nog tot die keur? Een jaar of dertig geleden, en nog later, zeker wel. Maar de liefhebberij is er niet op vooruitgegaan, en andere landen streefden ons voorbij. Bekend is de uitroep van den Engelschman, oud roeier van Cambridge of Oxford, die in ons land al die vaarten en plassen zag en zoo weinig door roeiers gebruikt, ‘Wat een verspilling van water!’ zei hij.
De vreemdeling wist wel niet, dat er steden zijn, waaromheen het water te kwalijkgeurend is om er op te roeien, maar hij heeft gelijk; wij maken van de gelegenheid die ons waterland zoo overvloedig biedt, een poover gebruik. Andere sport trekt meer aan.
Jammer! Want wie kent er ons land, die het ook niet van zijn rivieren en vaarten en meren heeft bezien! En hoe weinig is er, als gezonde sport, te vergelijken met het roeien, dat immers, goed beoefend, de medewerking van het geheele lichaam vergt en dus het geheele lichaam ontwikkelt en staalt!
Maar dit was het eigenlijk niet wat ons op het eerste gezicht bij het lezen van het Duitsche verslag van dien roeiwedstrijd trof. Wat ons trof was van minder belang, maar kenmerkend weer voor een vaderlandsche onverschilligheid op ander gebied.
In het Duitsche verslag stonden, blijkbaar uit het officieele program overgenomen, de Belgische en Fransche roeivereenigingen, die aan den wedstrijd deelnamen, met hun Franschen naam genoemd, de Duitsche met hun Duitschen naam, de Zwitsersche met hun Duitschen (uit Zürich) of Franschen (uit Genève), de Italiaansche met hun Italiaanschen naam, de Hollandsche hadden hun naam in het Fransch vertaald!
Het is waar, ook het Hongaarsche Verbond van Roeivereenigingen had zijn naam in het Fransch overgezet, vermoedelijk uit de overweging, dat men in België het Hongaarsch niet zou verstaan. De Hongaren zijn anders op hun taal fel genoeg! Maar dat de Nederlandsche vereenigingen weer hun taal wegmoffelden; nog wel op een wedstrijd in België!
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd