Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 26

[p. 589]

Aan een jonge vrouw

voor jou Mouchke,

als rosé, de parel uit de paring
van je lippen. en je handen, het delen
van brood, de vermenigvuldiging
van wijn in ons bloed

je draagt om mij de witte rouw
der liefde. als een Balinese danseres,
de traagheid van de dood, van molecule
tot molecule. zij het stof bindt en ontbindt.

om troost en trots rust een volk in je
antracieten haar. en je voorhoofd, een scherf
gevallen hemel, waarin de misdaden van
de wereld weerspiegeld staan.

ook de dichter is een doder, vrouw.
nauwelijks nog hoort hij de woorden, herinnert
zich leven, de trage moord op zichzelf,
uw liefde een witte rouw om twee graven, één aarde.

Leopold M. VAN DEN BRANDE