Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

XIV

Ende het gheschiede, dat hi ghinc inthuus selcs princen der Phariseuse op enen saterdach broet eten, ende si wachtenne. Ende siet, vor hem was een mensche, die dwater hadde. Ende Ihesus seide antwerdende dien gheleerden der wet ende ten Phariseusen: Eest gheorlovet op den saterdach te ghene\sene?

[fol. 165r]

Ende si sweghen. Ende hi nam dien mensce ende ghenassene ende lietene. Ende hi seide te hen antwerdende: Welc uwers esel ochte osse in enen putte valt op den saterdach, en sal hine niet te hant ute trecken? Ende si en mochten niet hem antwerden te desen dinghen.

Ende hi seide ten ghenen, die ghenoedet waren, dese parabole, merkende, datse cosen dierste sittene, ende seide te hen: Alse ghi sijt ghenoedet ter brulocht, en gaet niet sitten in dierste stat, dat bi avonturen niet een eersamere genoedet en si van hem, ende dan come die di noedde ende den ghenen, ende segghe di: Ghef desen de stat, ende du dan met scanden moets beghennen te nemene dechterste stat. Maer alse du best gheroepen ter brulocht, gaet sitten in die leste stat, ende alse hi comt, die di noedde, dat hi di segghe: Vrient, sittet op wert, so saelt di sijn glorie vore alle, die daer sitten. Want elc, die hem verheft, sal ghenedert werden ende die hem nedert, sal verheven werden.

Ende hi seide te dien, die hem

[fol. 165v]

ghenoedet hadde: Alse du makes een avont mael, en noedet niet uwe vriende noch dine bruedere noch dine maghe noch dine ghebueren, dat si di bi avonturen niet weder en noeden, ende alsoe hebs dinen loen. Maer alse du makes werscape, roepe arme, cranke, manke, blende, ende ghi selt salech sijn, want si en hebben di niet weder te ghevene, maer het wert di gheloent in der op verstennessen der gherechter.

Alse dit hoerde een diere met at, seide hi: Salech es hi, die eten sal broet int rike Gods. Ende hi seide hem: Erehande mensche maecte een groet avont mael ende hi rieper vele. Ende hi sendde sinen knecht ter uren dies avontmaels te segghene dien, die ghenoedet waren, dat si comen souden, want te hant sijn alle dinc ghereet. Ende si begonsten hen alle te gadere tonsculdeghene. Dierste seide hem: Ic hebbe een doerp ghecocht ende hebbe noet ute te gane ende dat te besiene; ic bidde di, dattu mi onsculdecht. Dander seide:

[fol. 166r]

Ic hebbe V jocke ossen ghecocht ende ic gase proeven; ic bidde di, hebbe mi onsculdech. Ende een ander seide: Ic hebbe een wijf geleidet ende daeromme en maghic niet comen. Ende die knecht keerde weder ende boedscaepte dat sinen here. Doe was die vader der familien erre ende seide sinen knecht: Gaet ute volleke in die straten ende in die weghe der stat ende leidet hier in arme, cranke, blende, manke. Ende die knecht seide: Here, het es ghedaen also du heves gheboden, ende noch es hier stat. Ende de here seide den knecht: Gaet ute in die weghe ende ane die tune ende dwincse in te comene, dat vervult werde mijn huus. Want ic segghe u, dat niemen van dien mannen, die gheroepen sijn, smaken sal mijns avontmaels.

Ende vele scaren ghinghen met hem, ende omme gekeert seide hi te hen: So wie te mi comt ende niet en hatet sinen vader ende siere moeder ende sijn wijf ende sine kindere ende sine bruedere ende sine sustere ende noch meer ende sine siele, hi en mach mijn jongher niet sijn. Ende die niet en dra\ghet

[fol. 166v]

sijn cruce ende comt na mi, hine mach mijn jonghere niet sijn.

Want wie ute u wilt stichten enen torre, en sittet hi niet tiersten ende rekent die coste, die hem behoeflec sijn, ochte hise hevet te volmakene? Dat niet daer na, dat hi hevet gheleit dat fondament ende hijt niet volmaken en mach, alle die dat sien beghennen te bescerenne ende segghen: Dese mensche begonste te stichtene, ende en mocht niet volbringhen.

Ochte wat coninghe sal gaen in stride jeghen enen anderen coninc, en sittet hi niet tiersten ende peist, ochte hi met X^M volcs mach comen jeghen hem, die met XX^M volcs jeghen hem comt? Ochte alse die ander noch verre es, sendet hi boden ende doet bidden om sinen peys? Daeromme also elc ute u, die niet en verloechent al dies hi besittet, hi en mach mijn jonghere niet sijn.

Sout es goet, ende ochte dat sout verydelt, waer in saelt cunden? Noch inder erden noch inder messinnen en eest orborlec, maer het sal ute gheworpen werden. Ende die oeren hevet te horne, hore!

[fol. 167r]