Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

XVI

Maer hi quam in Derben ende in Listren. Ende siet, daer was eenrande jongere, die Timotheus hiet, sone eens wijfs, eenre geloevegere Jodinnen van enen heidenen vader. Desen gaven die in Listren ende in Yconien waren goet getuge. Pauwels woude, dat dese met hem tijdde, ende hem nemende besneet hine om der Joden wille, die in dien steden waren, want si wisten alle, dat sijn vader heiden was. Maer doe si leden dore de stede, so gavense hen te houdene de leeringe, die besceden of geordineert was vanden apostelen ende van\den

[fol. 205r]

ouders, die in Iherusalem waren. Ende seker die kerken worden gesterct in tgeloeve ende wiessen dagelec in getale.

Maer overlidende Frigien ende tconincrike van Galachien wordense verboden vanden heilegen geest dwaert te sprekene in Asyen. Maer doe si comen waren in Misiam, so pijndense hen te gane in Bitimiam, ende Ihesus geest en lietse niet in gaen. Maer doe si Misiam dore leden hadden, so quamense neder te Troaden, ende Pauwelse was bi nachte een visioen getoent: Eenrande man van Macedonien was staende ende biddende hem ende seggende: Overlidende in Macedonien helpt ons. Maer omdat hi dit visioen sach, so sochten wi stappans in Macedonien te tidene ende waren seker gemaect, dat ons God geroepen hadde hen te ewangelizeerne.

Maer wi sceepten van Troyen ende wi quamen met rechten loepe te Samotrachiam, ende des anders dages te Napels ende van daer te Philippen, dat dierste deel van Macedonien es, de stat Colomia. Maer in deser poert waren wi een deel dage predec kende: Maer tsaterdages gingen wi ute buten der poerten neven de riviere, daer een gebet sceen sijnde, ende sittende spraken wi den wiven toe, die daer comen waren. Ende eenrande wijf, die Lidda hiet, die purpere vrouwe was der stat vanden

[fol. 205v]

Thiatirenen, Gode oefenende, horet, der welker herte de Here ontdede te verstane die dinge, die van Pauwelse worden geseit. Maer doese gedoept was, si ende hare huus, so batse hen, seggende: Eest dat gi vonnest dat ic getrouwe ben in den Here, so comt in in mijn huus ende blijft daer, ende si dwanckere ons toe.

Maer het es gesciet, doe wi ter bedingen wert gingen, dat ons ontmoete een joffrouwe, die enen phitoen geest in hadde, die haren heren groet bejach dede met waerseggene. Dese volgede Pauwelse ende ons na ende riep seggende: Dese menscen sijn des hoechsts Gods cnechte, die u boetscapen den wech der salecheit. Maer dit deedse vele dage. Maer het deerde Pauwelse, ende omme gekeert seide hi den geeste: Ic gebiede di in den name Ihesu Christi, gaet ute van hare. Ende hi ginc ute van hare ter selver uren.

Maer siende hare heren, want de hope haers bejaechs ute gevaren was, begripende Pauwelse ende Syleam, leidden sise in de marc toten princen ende brachtense den meesterscape, ende si seiden: Dese menscen verstoeren onse stat alsi Joden sijn, ende si boetscapen enen sede, die ons niet georlooft en es tontfane noch

[fol. 206r]

te doene alse wi Romeinne sijn. Ende tfolc liep toe jegen hen ende dmeesterscap, ende scoerden hen hare rocke ende bevalense met roeden te slane. Ende doese hen vele wonden geslegen hadden, sendden sise in den kerkere ende bevalen den wachtere, dat hise wel nerenstelec wachten soude. Die dusdaen gebot ontfaen hadde, sendese in den binnensten kerkere ende spien hare voete in enen houte. Maer te middernachte Pauwels ende Syleas beedende loofdense Gode ende seiden lof of hymnen. Ende die daer gevaen waren, hoerdense, ende haestelec werdt gemaect een grote eertbevinge, alsoe dat tfundament vanden kerkere ruerde. Ende thant sijn ontdaen alle de doren ende alder gevangenre bande worden ontbonden. Maer die wachtere vanden kerkere ontspranc, maer siende de doren vanden kerkere ontdaen, so trac hi een swert ute ende woude hem selven dooden, wanende dat hem de gevangenen onyvloen waren. Maer Pauwels riep met luder stemmen, seggende: En doch di negeen quaet, want wi sijn hier alle. Ende hi yesch licht ende gincker binnen ende bevende worden viel hi Pauwelse ende Syleam te voeten, ende hen voert leidende buten seide

[fol. 206v]

hi: Heren, wat behoert mi te doene, dat ic behouden werde? Ende si seiden: Gheloeve in den Here Ihesum Christum ende du sels behouden sijn, du ende dijn huus. Ende si spraken hem sHeren waert met alden genen, die in sijn huus waren. Ende nemende hen in die ure der nacht dwoech hi hare wonden, ende hi ende al sijn huus werdt thant gedoept. Ende doe hise in sijn huus geleidt hadde, so leide hi een tafele voer hen, ende hi es verblijdt met al sinen huus ende geloefde Gode.

Ende doet dach worden was, so sonden de meesters sarzante, seggende: Laet die menscen gaen. Maer die wachters vanden kerkere boetscaepten dese waerde Pauwelse: Want de meesters hebben gesonden, dat men di late gaen [Want die meesters hadden vernomen die miracule vanden kerkere ende hoe Pauwels in den geeste sach, dat de wachtere hem selven dooden woude, ende om dat si nemmeer volcs bekeren en souden, so lieten sise gaen]. Nu hieromme utegaende gaet in peyse. Maer Pauwels seide hen: Si hebben ons, onsculdege menscen Romeine, oppenbaerlec geslegen ende in den kerkere gesonden, ende werpense [ons] nu heimelec daer wte? Alsoe niet, maer si comen selve ende doen ons ute. Ende de sarzante boetscaepten den meesters dese waerde, ende si ontsagen hen, doe si hoerden, dat si Romeine waren ende

[fol. 207r]

si quamen ende baden hen ende leiddense ute ende baden, datse uter stat gingen, maer utegaende vanden kerkere gingense in te Liddam, ende doe si de brueders gesien hadden, troesten sise ende tijdden wech.