Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

XVIII

Na desen ginc Pauwels ute van Athenen ende quam te Chorinten, ende hi vant daer een Jode met namen Aquila, van Ponten geboren, die nuwelinge comen was van Ytalia ende Priscillen sijn wijf, om dat Claudius geboden hadde, dat alle Joden wech gaen souden van Rome, ende Pauwels ginc tote hen. Ende want hi vanden selven ambachte was, so bleef hi met [bi] hen ende wrachte, want si waren scermael werkers. Maer Pauwels disputeerde alle saterdage in der synagogen ende sette voert sHeren Ihesus name, ende hi geriet den Joden ende den Griecken.

Ende doe Syleas ende Timotheus comen waren van Macedonien, so was Pauwels nerenst dwoert te predekene, getugende

[fol. 209v]

den Joden, dat Ihesus ware Christus. Maer doe sijt weder seiden ende sine blasphemeerden, scuddende Pauwels sine cledere seide hi tote hen: U bloet si op u hoeft, ic ben suver van desen, ic sal gaen toten heidenen. Ende van daer gaende ginc hi in in eens mans huus, die Titus hiet, ende hi was gerecht ende Gode oefenende, des welcs huus was toe gevoeget der synagogen. Maer Crispus, de meester vander synagogen, geloefde den Here met al sinen huus, ende vele van dien van Corinten, hoerende hem, geloefdense ende worden gedoept. Maer de Here seide Pauwelse bi visione tsnachts: En wille niet ontsien, maer sprec ende en swijch niet, om dat ic met di ben, ende niemen en sal di ane comen, dat hi di deren sal, want vele volcs es mi in dese stat. Maer hi sat een jaer daer ende VI maent, lerende bi hen Gods waert.

Maer de Joden stonden op met enen moede vore Gallione, den rechtere van Achayen, jegen Pauwelse ende brachten hem geleidt ten dinge stoele, seggende: Want dese man radet jegen de wet den menscen Gode te oefenenne. Maer doe Pauwels begonste den mont op te doene, so seide Gallio toten Joden: O manne Joden, seker waert yet quaete ochte alte quaden mes\daet,

[fol. 210r]

so soudic u gerechtelec gedoegen, maer eest dat questien sijn van woerden ocht van namen ende van uwer wet, so besiet selve, icken wille negeen rechtere wesen van dese dingen. Ende hi jagese vanden dingestoele. Maer begripende alle Sostenemme, den prince van der synagogen, sloegen si hem vore den dingestoel, ende Gallio en rochte des niet.

Maer doe Pauwels tot noch vele dage daer geduert hadde, so beval hi den brueders te Gode ende sceepte te Syrien, ende Priscilla ende Aquila met hem, die hare hoet daden sceren in Cenchris, want hi hadde belofte. Ende Pauwels quam te Ephesien ende hi liet hen daer, maer hi ginc selve in de synagoge ende disputeerde metten Joden. Maer doe si hem baden, dat hi meer tijts daer bliven soude, so en concenteerde hijt niet, maer hi bevalse te Gode, seggende: Mi behoert den toecomenden feesteleken dach te Iherusalem te doene, ende ic sal echter weder keren tot u, wilt God. Ende hi es gegaen van Ephesien, ende nedergaende te Cesaream ginc hi op ende gruette de kerke ende ginc neder te Anthiochien ende bleef daer een lettel tijts ende es wech getijdt, ende doer wandelende uut ordinancien tconincrike van

[fol. 210v]

Galacien ende van Frigien gesterckende alle de jongeren.

Maer eenrande Jode, die Appollo hiet, een wel sprekende man vander natien Alexandrien, quam te Ephesien, mechtech in der screfturen. Dese was geleert in sHeren wech ende hi sprac heet van geeste ende leerde nerenstelec die dinge de welke Ihesus sijn, wetende allene Jans Baptists doepsele. Hieromme begonste dese getrouwelec te doene in der synagogen, den welken Priscilla ende Aquila, alse sijt gehoert hadden, so namen si hem ende ontbonden of exponeerden hem nerenstelec sHeren wech [Ochte si Appollo doepten, dies en seit de lettere niet, maer si leerden hem van Ihesus doepsele]. Maer doe hi gaen woude te Achayen, so screven de getroeste brueders, dat si hem ontfaen souden. Die, alse hi daer comen was, so gaf hi den bruederen vele profijts dien, die geloefden. Want hi verwan sterckelec de Joden, oppenbaerlec toenende overmids der screfturen, dat Ihesus ware Christus.