Noordnederlandse Historiebijbel

28 capittel

Doe riep Ysaac Jacob, sinen soen, tot hem ende gaf hem noch die benedixie ende seide: "Vaert in Mesopotanien tot Batuelis, uwen oudevader, ende neemt daer een wijf van Laban, uwes oems, dochteren, mer neemt hier geen wijf van Canaan. Die almachtige God die moet u gebenedien ende doet u wassen ende menichvoudigen, ende geef u Abrahams benedixie, opdat u geslacht na u mach besitten dat Lant der Beloften." Doe sciet Jacob van sinen vader ende ghinc tot Mesopotanien waert, tot Laban, sijns oems.

Doe Jacob quam bi Lusa na der sonnen, doe ruste hi daer ende leide sijn hoeft op enen steen. Ende daer sach hi enen visioen

[fol. 17va]

in sinen slaep: dat op die stede daer hi lach, een ladder gerecht was van der aerden tot an den hemel. Ende die engelen Gods clommen daer op ende neder. Ende God stont boven op die ladder ende seide: "Ic ben Abrahams God ende Ysaacs God. Dat lant daer gi op slaept, dat sel Ic u nacomelinghe geven ende u geslacht vermenichvoudigen als dat stof der aerden. Ende Ic sel u bewaerre wesen, warwaert dat gi vaert." Doe Jacob ontwaec wort van den slaep, doe seide hi: "Dese stede is vervaerlic ende te ontsien, want God is in dese stede. Ende hier is dat huus Gods ende die poert des hemels, ende ic en wistet niet." Jacob was des uchtens vroech op ende rechte den steen op daer sijn hoeft op gelegen hadde ende goet daer oly op, ende noemde die stede Betel, die tevoren Lusa hietede, ende loefde daer een loft ende seide: "Est, dat mijn God mit mi is ende mi bewaert in mine wege daer ic in wander, ende gift mi broet ende spijs te eten ende clederen an te doen, ende dattet mi voirspoedelic gaet, so sel God mijn Here wesen. Ende dese steen, die ic opgerecht hebbe tot enen teyken, sel dat huys Gods hieten. Ende van al dat mi God verleent, sel ic Hem tiende offeren."

Aldaer die leder gerecht stont, dat was dieselve stede daer Jhesus Cristus over menich

[fol. 17vb]

jaer daerna gecruust wort ende den doot sterf.

Figuer: Die ladder bediet Maria, die moeder Gods, daer die sondaren bi opclymmen tot den ewigen leven. Die twee ladderbomen beduden die reynicheit ende die oetmoedicheit Marien. Mer der sporten was voel; dat waren die doechden die Maria hadde, dat men niet volscriven en mach.