Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CXXX. [Ach, nem mijns waer, recht wijflic beilde]

Ach, nem mijns waer, recht wijflic beilde,
Om wes, om des;
Dijn troost dat ware mijn hoochste weilde:
Der zonder waer mijn liden tzwaer.

[p. 211]

 

April nam hent ende mey begonde,

 

Als du naems, vrauwe, mijns zins ghewalde.

 

Junius haet verzuent de wonde,

 

Die scoot dijn reine wijflike zalde;

 

Mijn wan dijn scauwen nye so balde,

 

Mijn hertze ende sciet ende vlooch dich naer.

 

 

 

Mines niet anders in den moede,

 

Waer ich ben, vrauwe, dan di alleine.

 

In wilde ooc niet dat anders stoede

 

Dan dir ghenuecht, mijn liefste reine;

 

Want ich vorwaer el niet en meine

 

Dan steide te bliven al mine jaer.

 

 

 

Ach, nem mijns waer, recht wijflic beilde,

 

Om wes, om des; enz.

 

 

 

Mijn heil, mijn troost, mijn duechdenrijche,

 

Dijn zien haet mich daer tzoe bedwonghen;

 

Met rechter minnen minnentlijche

 

Es hertze ende zin an dir ghespronghen.

 

Al mijn vruechden zijn ontzwonghen,

 

Dijn hertze ende tmijn ne zi een paer.

 

 

 

Ach, nem mijns waer, enz.