Het Overzicht. Collection Complète 1921-1925

[p. 104]

Daggeknetter

1.

Akelig gekerm van dagbladventers:
signaal.
Walgelik gerochel op witte beddelakens
opent ongekende wonden:
Lazarus.
Zut!

De dag ‘bajonette au canon’
staat
op wacht in het raam
en groet militair:
te veel eer mijn waarde.

Op school geleerde fierheid
staat
geharnasd
in het portret van een voorvader
en groet militair:
och kom...

Lang gerokken tromgeroffel
van een ‘idée fixe’
staat
in de lijst van de deur
en groet militair:
en dan?

En dan:

briefbesteller

warm water

krantenpeller

wijvengetater

houd uw snater, later, later!

sekondenteller

en mijn das nu, sneller, sneller!

de hond is ziek

manometer

nerveneter

dagmuziek

daggeschetter

zevenslager

schot.

Ontbijt gekruisigd tussen kranten en huisgenoten.

De-e de

de-a-ge dag

be-e-be... gint.

2.

Wie de dag zijn liefde huurt en ruim betaalt
inkarneert de dag
inkarneert de lusiediteit van de dag
en het hart van de dag
rakketakketak
is een metalen ratel in zijn hand.

Maar
vertrouw niet in de schijn
want achter u
loopt rakketakketak een daktylo,
trouwe reporter van ‘De Tijd’,
die stappen, gebaren, woorden, blikken,
(en vooral in koffiehuizen en muzichalls
ter uwer beschikking voor het optekenen
van ideeën + - × = geëkilibreerde waanzin)
die stappen, gebaren, woorden, blikken
rakketakketak
onvermoeibaar annoteert voor de
‘Offisiële wereldgeschiedenis van de XX^e eeuw’.

Thome Oktober 1923.

‘De Tijd’ morgen-, middag- en avonduitgaaf.
Beperkte oplaag wegens papierschaarste.
(‘De tijd vliegt snel, gebruik hem wel’)
Al wie geen eigen krant-system bezit abonneert zich.
‘De Tijd’ is het meest banale, meest door zijn lezers
ongelezen, meest vouw- en ontvouwbare, meest versleten,
meest voor andere doeleinden bruikbare papier.
‘De Tijd’ is de zuigfles der ouderlingen,
het stokpaarje van mijn moeder,
het motto van iedere Staat die zichzelf eerbiedigt, -
zie op de keerzijde springstof-apoteöse.

‘Ja maar, men moet toch leven.’
Pas op!
Harakiri, harakiri, hihihi,
leven is de meest dolle der waaghalzerijen.
(‘Wie het gevaar bemint vergaat er in’)
Krankzinnigen hebben de meeste kans, -
luid lachen is ook een evenwichtmiddel.
Pas op!
Harakiri, harakiri, hihihi,
het sympatieke monster woekert:
de kolen zijn duur,
het brood slaat weeral op,
de boter stijgt in prijs....
daarom:
oefen u in koorddansen.

3.

Wie de dag zijn liefde huurt
inkarneert de dag
en het hart van de dag

[p. 105]

 

rakketakketak

 

is een metalen ratel in zijn hand.

 

 

 

Ik,

 

hallali hallila hallalo,

 

(De straat verhuist mijn zieletoestanden van kongolanders-

 

voor-het-eerst-in-de-stad tot het alweterig betoog

 

van mijn vriend de hoogstudent.)

 

 

 

Ik,

 

hallali hallila hallalo,

 

trem

 

trein

 

taxi taxi taxi

 

regiment op marsj

 

boerenfamilie op inkoop

 

zeil- en ijlschip

 

diep dubbende marabout

 

te midden het zondaggewemel

 

in de Dierentuin te Antwerpen.

 

 

 

Ik,

 

hallali hallalo,

 

trem

 

trein

 

taxi taxi taxi,

 

tezamen:

 

een nooit voleinde

 

nooit bestelde

 

ex-press-brief.

 

Roos!

4.

Met ruwe bijlslagen is het net gebroken
van de dagspin.

Mijn andere vriend, de dichter, heeft nieuwe ideeën over schilderkunst: ‘Hier is de sleutel van de biebelabomse berg,... (van avond in The Merry-Grill! van avond in The Merry-Grill!) Hier is de sleutel van de biebelabomse berg, en op die biebelabomse berg staat een biebelabomse huis, en in dat iebelabomse huis (olie!), en in dat biebelabomse huis wonen biebelabomse mensen, en die biebelabomse mensen (olie!), en die biebelabomse mensen hebben bibelabomse kinderen, en die biebelabomse kinderen eten (pardon,...), eten biebelabomse pap met een biebelabomse (pardon, wanneer het u nog gebeurt telefoneer u liever!), met een biebelabomse lepel, in een biebelabomse hap.’

Rakketakketak
rok tok tok
rak tak tak
tok
Laten wij kapituleren in brede klubzetels.
Rust komt altijd van heel ver.
Olie olie olie!

M. Seuphor.