Hoe de Grave hem biechte teghen eenen Bisschop, die hem een lanteerne met een bernende keersse gaf, die altijdt bernende soo lange als de lanteerne geheel bleef.
Capittel XIIII.
Terstont nae desen is de Grave tot den Bisschop ghegaen, die so veele dede dat hy inde Biechte alle des Graven secreet vernam, tot hem segghende: Sone, hoe wel dat sy schijnt een Vrouwe int wesen, ten is niet dan vyandts ghedrochte, want de boose gheesten alsoo metten menschen wandelenGa naar voetnoot1, maer de menschen en sien die niet: daer om bid ick u, wilt doen 't gene dat ick u raden sal, dat is, ick sal u een lanteerne gheven, daer een bernende keersse in staet, die soo langhe bernen sal als de lanteerne gheheel blijvet. Dese lanteerne draecht met u, ende verbercht die op datse niemandt en siet. Als ghy inder kameren komt ende te bedde zijt, soo leght de Lanteern achter de hooft peulen vanden bedde, dat nae de toortsen uyter kameren zijn. Als dan de Keyserinne by u te bedde is, speelt soo langhe met haer tot dat sy wel vaste in slape is: dan neemt de keersse in u eene handt, der Keyserinnen borsten met u ander handt ontdeckende, soo suldy de bekoringhe uwer herten boeten; want ist Alf, gheest, ghespuys oft vyandts-ghedrochte, soo suldyt terstondt verliesen, sonder dat te mogen aenschouwen. Ende dit geloofde d'edel Grave also te doene.
Auteursrechtelijk beschermd