Poëziekrant. Jaargang 20

[p. 3]

Claus

Lubomir Levtchev
Gebedje⁺

Foto Patrick de Spiegelaere

Ik herken ze van ver,
de vrouwen van de officieren.
Zij zijn vrouwen
van echte mannen.
Fier verdragen zij elke scheiding.

Zij zijn trouw.

Maar elk van hun gebaren
is vervuld met verdriet.

Hun ogen meten
de angst en de hoop
van de wereld die hen omgeeft.

Wit staat de vrouwen van de officieren
het best.

Niet degenen van die servetten dragen
en glans verlenen
aan de grote banketten.

Maar die van de officieren
die overeind moeten kruipen uit de modder
en schreeuwen: ‘Aanvallen! Voorwaarts!’

Alles zal overwonnen worden,
mijn God,
en zeker worden vergeven.

Nieuwe ideeën zullen in ons rijpen.
Nieuwe dromen zullen ons meeslepen.
En zelfs deze gekke wereld zal ooit
zijn juiste weg vinden.

Zolang de vrouwen van de officieren
niet verplicht zullen worden
zwart te dragen.

Hugo Claus verzorgt in deze rubriek ‘vertalingen van veronachtzaamde of onbekende dichters’, die hij tevens in een biografische noot situeert.

+ Lubomir Levtchev is geboren in 1955 in Bulgarije. Zijn gedichten zijn verwant aan die van Voznessenski en de beatniks. Volgens zijn Franse vertaler bezit hij ‘de gave van de planetaire hallucinatie’.