Pseudo-Bonaventura-Ludolfiaanse leven van Jesus

Hoe hi noch sinen jongheren daer openbaerde. Dat .xlvij. capittel

Hier na opten achtenden dach sijnre verrisenisse openbaerde onse Heer Ihesus sinen discipulen beslotenre doeren. Ende Thomas was daer mit

[fol. 179r]

hem, die des eersten daghes daer niet en was. Ende als die ander discipulen hem vertelden dat si onsen Heer ghesien hadden, antwoerde hi: "Het en si dat ic in sinen handen sie die wonden der naghelen, ic en gheloefs niet." Daer om seide die guede hierde, die sorchvoudich was om die luttel scape: "Vrede si mit ju." Daer na seide hi tot Thomas: "Instec dinen vingher herwaert ende sich mine hande, ende hael dijn hant ende stec se in mijn side, ende en wes niet onghelovich, mar ghelovich." Doe taste Thomas die liclawen der wonden ons Heren ende seide: "Mijn Heer, mijn God!" Hi sach enen mensche, ende ghelovede dat hi God was, ende viel neder ende badt ghenade van dat hi hem hadde ghelaten. Onse Heer verliet hem doe al sijn sonden. Dit van Sinte Thomas' twivelinghe is vander ordinancien Gods verhenghet, op dat die verrisenisse ons Heren mit openbaren argumenten gheproeft worde. Sich hier onsen Heer aen ende merc sijn ghewoenlic goedertierenheit, oetmoedicheit ende bernende minne, hoe dat hi Thomas ende sinen anderen discipulen sijn wonden toent, op dat hi allen twivel van hoerre herten nemen soude tot horen ende tot onsen oerbaer. Onse Heer behilt die teiken der wonden sonderlinghe om drie saken, als: op dat hi dien

[fol. 179v]

apostelen ghelove maken soude van sijnre verrisenisse, ende op dat hi die sinen Vader toenen soude als hi onsen vrede mitten Vader maken woude ende voer ons bidden, ende op dat hi den quaden menschen die toenen soude ten jonxten daghe tot hoerre confusen.

Onse Heer dan mit sinen jongheren een tijt stont, sprekende vanden rike Gods, ende si stonden mit hem, in groter bliscoppen horende die suete ende die hoghe woerde, ende aensiende sijn aensicht vol blijscoppen ende schoenten. Merc wel, hoe vriendelic si bi hem staen al omtrent. Sta oec du weerdelijc ende schamelike, mar blidelike, nochtan van verre, of bi aventuren onse Heer mit ontfermicheden beroert worde ende di roepen dede. Ten lesten seecht hi hem dat si ghaen sullen in Galileam op den berch van Thabor als men seit, ende daer soude hi hem openbaren, ende gaf hem die benediccie ende scheide van hem. Ende si bleven hongherich ende dorstich van hem als te voren, mar si waren nochtan zeer ghesterct.