Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Het xj. Capittel.

Na dat die vijf Koningen der Canaaniten overwonnen waren, so versamelden haer alle die andere Koningen ende volcken des lants Canaan, aen het water Merom, om tegen Israël te strijden, vers 1, etc. Godt spreeckt Iosua eenen moet aen, ende belooft hem d’overwinninge over die allegaer, 6. Iosua overvaltse onversiens, 7. ende verslaetse alle te samen, 8. ende hy neemt alle hare steden in, ende plundertse, doodende de inwoonders der selver, 12. Gibeon alleen maeckt vrede met de Israëliten, 19. De Enakim worden oock uyt-geroeyt, 21. uytgenomen die tot Gaza, tot Gath, ende tot Asdod, 23.

1

’T geschiedde daerna, als Iabin de Koninck van ¹ Hazor dit hoorde, soo sondt hy tot Iobab den Koninck van Madon, ende tot den Koninck van ² Simron, ende tot den Koninck van Achsaph.

1 De name eener stadt, gelegen in het over Galilaea, anders genoemt Galiaea der Heydenen, niet verre van Kades.

2 Ios. 12.20. wort dese stadt genoemt Simron Meron.

2

Ende tot de Koningen die tegen ’t Noorden op ’t geberchte, ende ³ op het vlacke tegen ’t Zuyden van ⁴ Cinneroth, ende in de leechte, ende ⁵ in Naphoth-Dor ⁶ aen de Zee waren.

3 And. inde woestijne.

4 And. genoemt Gennesaret. Luc. 5.1. oock de Zee Tiberiadis, ende de Galileische Zee.

5 Ofte, in de lantstreken, gewesten, contreyen van Dor.

6 Ofte, tegen ’t Westen.

3

Tot de Canaaniten tegen ’t Oosten ende tegen ’t Westen, ende de Amoriten ende de Hetiten, ende de Phereziten, ende de Iebusiten op ’t geberchte, ende de Heviten onder aen Hermon in den lande ⁷ Mizpa.

7 Siet Iud. 10. vers 17.

4

Deze nu togen uyt, ende alle hare heyr-

[fol. 104r]

-legers met haer, veel volcx, als het zant dat aen den oever der Zee is in veelheyt: ende seer vele peerden ende wagens.

5

Alle dese Koningen werden vergadert, ende quamen ende legerden sich t’samen aen de wateren van Merom, om tegen Israël te krijgen.

6

Ende de HEERE seyde tot Iosua, Vreest niet voor hare aengesichten, want morgen ontrent deser tijt sal ickse allegaer verslagen geven voor het aengesichte Israëls: hare peerden sult ghy ⁸ verlemmen, ende hare wagenen met den vyere verbranden.

8 D. De senuwen der achterste schenckelen in stucken snijden, op dat sy noch tot den krijch, noch tot anderen arbeyt deugen souden.

7

Ende Iosua, ende al het krijchsvolck met hem, quam snellick over haer aen de wateren van Merom, ende overvielense.

8

Ende de HEERE gafse in de hant Israëls, ende sy sloegense, ende sy joegense na tot ⁹ groot Zidon toe, ende tot ¹⁰ Misrephot-maim, ende tot het dal Mizpe tegen ’t Oosten, ende sy sloegense tot dat sy geen overige onder haer over en lieten.

9 Niet daerom wort dese stadt groot Zidon genoemt, als ofter oock een kleyn Zidon ware: maer ten aensien van de grootheyt der stadt. Sy heeft haren name van Zidon, den eerstgeborenen sone van Canaan, van welcken gesproken wort Gen. 10.15.

10 Dit woort wert verscheydelick uytgelecht, eenige, tot aen de warme-wateren. And. tot de glas-ovens. And. tot aende sout-putten. Hebr. Tot de verbrandingen der wateren.

9

Iosua nu dede haer gelijck als hem de HEERE geseyt hadde, hare peerden ¹¹ verlemde hy, ende hare wagenen verbrandde hy met vyer.

11 Siet vers 6.

10

Ende Iosua keerde weder ter selver tijt, ende hy nam Hazorin, ende haren Koninck sloech hy met den sweerde: want Hazor was te vooren ¹² het hooft aller deser Koninckrijcken.

12 D. de hooftstadt, verstaet dit van dat deel des Canaanitischen landes daer Iosua te dier tijt den krijch voerde.

11

Ende sy sloegen ¹³ alle ziele die daer inne was met de scherpte des sweerts, die verbannende, daer bleef ¹⁴ niets overich dat adem hadde: ende Hazor verbrandde hy met vyere.

13 D. al de menschen, het vee hebben sy gerooft, ende voor haer selven behouden.

14 D. geen mensche.

12

Ende Iosua nam alle de steden deser Koningen in, ende alle hare Koningen, ende hy sloechse met de scherpte des sweerts, haer verbannende, ^a gelijck als Mose de knecht des HEEREN geboden hadde.

a Deuter. 20.16, 17. Ios. 10.40.

13

Alleenlick en verbrandden de Israëliten geene steden, ¹⁵ die op hare heuvelen stonden, behalven Hazor alleen, dat verbrandde Iosua.

15 And. die met hare wallen [of bollewercken] gebleven waren. D. die noch niet geslecht of ontmuert en waren, als de Israeliten de selve innamen, maer waren bemuert, of bewalt gebleven, want de kinderen Israels lieten die in haer geheel, op dat sy vry en vranck in de selve souden woonen mogen.

14

Ende al den roof deser steden, ende ’t vee roofden de kinderen Israëls voor sich: alleenlick sloegen sy alle de menschen met de scherpte des sweerts, tot dat syse verdelgden, sy en lieten niet overblijven dat adem hadde.

15

^b Gelijck als de HEERE Mose sijnen knecht geboden hadde, ^c alsoo geboodt Mose aen Iosua: ende also dede Iosua, hy en deder niet een woort af van allen dat de HEERE Mose geboden hadde.

b Exod. 23.32, 33. ende 34.22. Num. 33.52.

c Deut. 7.2. ende 20.16.

16

Also nam Iosua al dat lant in, het geberchte, ende al het Suyden, ende al ¹⁶ het lant Gosen, ende de leechte, ende ’t vlacke velt, ende ’tgeberchte ¹⁷ Israëls, ende sijne leegte.

16 Siet bov. Cap. 10.41.

17 D. in het welcke Irael gewoont heeft, ofte ’t welck den stammen Israels, (uytgenomen Iuda) te deele gevallen was: die vande stamme Iuda hadden haer eygen geberchte, als blijckt vers 21.

17

Van den ¹⁸ kalen berch, die opwaerts na Seïr gaet, tot Baal Gad toe, in het dal van Libanon, onder aen den berch Hermon: Alle hare Koningen nam hy oock, ende sloechse, ende dooddese.

18 Aldus wort desen berch genaemt, om dat hy kael, of sonder boomen, gras, ofte kruyt was. andere behouden het Hebr. woort Halak, als zijnde een eygen naem.

18

¹⁹ Vele dagen voerde Iosua krijch tegen alle dese Koningen.

19 Wat meer dan ses jaren, gelijck af te nemen is uyt Calebs ouderdom, als hy een erf-lant van Iosua begeerde, Ios. 14.7.

19

Daer en was geene stadt die vrede maeckte met de kinderen Israëls, behalven de Heviten, inwoonders van Gibeon: sy ²⁰ namense alle in door krijch.

20 T.w. alle de boven-genaemde Steden; ofte alle de Steden daer Iosua voor quam: andersins is het seecker, datter noch lange daer na, ten tijden der Richteren, vele Steden waren, die de Israeliten noch niet ingenomen en hadden.

20

Want het was van den HEERE, hare herten te verstocken, datse Israël met oorloge te gemoete gingen, op dat hyse verbannen soude, dat haer geen genade en geschiedde, maer op dat hyse verdelgen soude, gelijck als de HEERE Mose geboden hadde.

21

Te dier tijt nu quam Iosua, ende roeyde de ²¹ Enakim uyt, van ’t geberchte, van Hebron, van Debir, van Anab, ende van ’t gantsche geberchte Iuda, ende van ’t gantsche geberchte Israëls: Iosua verbandese met hare steden.

21 Siet Num. 13.23. ende Deut. 1.28.

22

Daer en bleef niemant van de Enakim overich in ’t lant der kinderen Israëls: Alleenlick bleven sy overich te Gaza, te ²² Gath, ende te Asdod.

22 Hier woonde de Reuse Goliath, 1.Sam. 17.4.

23

Also nam Iosua ²³ al dat lant in, nae alles dat de HEERE tot Mose gesproken hadde: ende Iosua gaf het Israël ten erve, ²⁴ nae hare afdeylingen, na hare stammen: ²⁵ ende ’t lant rustede van den krijch.

23 D. het grootste ende voornaemste deel: ofte al, D. allerley lant. T.w. vlack, berg-achtich, weyde-lant, heyde, waterich, etc.

24 Dese afdeylinge des lants wort verhaelt, Ios. 15. ende in de navolgende Capittelen.

25 Verst. dit van openbare oorloge, alsmen met legers tegens malkanderen te velde komt.