Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

(2008)–Anoniem Statenbijbel– rechtenstatus




[Folio 117v]
Het xiij. Capittel.
Godt geeft Israel, om harer sonden wille, over in de hant der Philistijnen, eenen langen tijt, vers 1. De Engel des Heeren verschijnt aen de onvruchtbare huys-vrouwe van Manoah, haer aenseggende, dat sy eenen sone sal baren, ende hoe sy haer selve sal houden, ende hoemen met den kinde sal handelen, 2. Manoah dit van sijn wijf verstaen hebbende, bidt ende verkrijcht, dat de Engel weder komt, ende haer beyde van den kinde onderricht, 6. Manoah wil den Engel spijse bereyden, ende vraecht nae sijnen naem, 15. Maer de Engel vaert in de vlamme des brant-offers (dat hy in plaetse van spijse begeert hadde) ten hemel, 20. waer door Manoah seer verschrickt zijnde, van sijne vrouwe gesterckt wort, 22. Die hem Simson baert, 24. in welcken Godts Geest begint te wercken, 25.
1 ENde de kinderen Israëls voeren voort Ga naar margenoota te doen, dat quaet was in de oogen des HEEREN: so gafse de HEERE in de hant der Philistijnen veertich jaer.
2 Ende daer was een man van Ga naar margenoot1 Zora, uyt het geslachte eens Ga naar margenoot2 Daniters, wiens naem was Manoah: ende sijne huysvrouwe was onvruchtbaer, ende en baerde niet.
3 Ende een Ga naar margenoot3 Engel des HEEREN verscheen aen dese vrouwe: ende hy seyde tot haer; Siet nu, ghy zijt onvruchtbaer, ende en hebt niet gebaert, maer ghy sult swanger worden, ende eenen sone baren.
4 So wacht u doch nu, ende en Ga naar margenoot4 drinckt geenen Ga naar margenootb wijn, nochte stercken dranck: ende en eet niet Ga naar margenoot5 onreyns.
5 Want siet, ghy sult swanger worden, ende eenen sone baren, Ga naar margenootc op wiens hooft geen Ga naar margenoot6 scheermes sal komen; want dat knechtken sal een Ga naar margenoot7 Nazireer Godes zijn, van Ga naar margenoot8 [moeders] buyck af: ende hy sal Ga naar margenoot9 beginnen Israël te verlossen uyt der Philistijnen hant.
6 Doe quam dese vrouwe in, ende sprack tot haren man, seggende; Daer quam een Ga naar margenoot10 man Godts tot my, wiens aensicht was als het aensicht van een Engel Godes, seer Ga naar margenoot11 vreeslick: ende ick en vraechde hem niet, van waer hy was, ende sijnen name en gaf hy my niet te kennen.
7 Maer hy seyde tot my; Siet, ghy sult swanger worden, ende eenen sone baren: so en drinckt nu geenen wijn, noch stercken dranck, ende en eet niet onreyns; want dat knechtken sal een Nazireer Godes zijn, van [moeders] buyck af, tot op den dach sijnes doots.
8 Doe Ga naar margenoot12 aenbadt Manoah den HEERE vyerichlick, ende seyde: Och Heere, dat doch de man Godts, dien ghy gesonden hebt, weder tot ons kome, ende ons leere, wat wy dat knechtken doen sullen, dat geboren sal worden.
9 Ende Godt verhoorde de stemme van Manoah: ende de Engel Godes quam wederom tot de vrouwe; sy nu sat in ’t velt, doch haer man Manoah en was niet by haer.
10 So haestede de vrouwe, ende liep, ende gaf’t haren man te kennen: ende sy seyde tot hem; Siet die man is my verschenen, de welcke op dien dach tot my quam.
11 Doe stont Manoah op, ende ginck sijne huysvrouwe na: ende hy quam tot dien man, ende seyde tot hem; Zijt ghy die man, de welcke tot dese vrouwe gesproken hebt? ende hy seyde; Ick ben ’t.
12 Doe seyde Manoah; Nu, Ga naar margenoot13 dat uwe woorden komen: [maer] wat sal des knechtkens Ga naar margenoot14 wijse ende sijn werck zijn?
13 Ende de Engel des HEEREN seyde tot Manoah: Van alles, dat ic tot de vrouwe geseyt hebbe, Ga naar margenoot15 salse haer wachten.
14 Sy en sal niet eten van yets, dat van den wijnstock des wijns Ga naar margenoot16 voortkomt; ende wijn nochte stercken dranck en sal sy niet drincken, nochte yet onreyns eten: al wat ick haer geboden hebbe, sal sy onderhouden.
15 Doe seyde Manoah tot den Engel des HEEREN: Laet ons u doch ophouden, ende een geytenbocxken Ga naar margenoot17 voor u aengesichte bereyden.
16 Maer de Engel des HEEREN seyde tot Manoah; Indien ghy my sult ophouden, ick en sal Ga naar margenoot18 van u broot niet eten; Ende indien ghy een brantoffer sult doen, dat sult ghy den HEERE offeren: Ga naar margenoot19 want Manoah wiste niet dat het een Engel des HEEREN was.
17 Ende Manoah seyde tot den Engel des HEEREN; Wat is uwe naem? op dat wy u Ga naar margenoot20 vereeren, wanneer u woort sal komen.
18 Ende de Engel des HEEREN seyde tot hem; Waerom vraegt ghy dus nae mijnen name? Die is doch Ga naar margenoot21 wonderlick.
19 Doe nam Manoah een geytenbocxken, ende het spijsoffer, ende Ga naar margenoot22 offerde ’t op den rotzsteen, Ga naar margenoot23 den HEERE: ende Ga naar margenoot24 hy handelde wonderlick in [sijn] doen; Ende Manoah ende sijne huysvrouwe sagen toe.
20 Ende het geschiedde, als de vlamme van den altaer opvoer nae den hemel, so voer de Engel des HEEREN op in de vlamme des altaers: als Manoah ende sijne huysvrouwe [dat] sagen, so vielen sy op hare aengesichten, ter aerden.
21 Ende de Engel des HEEREN en Ga naar margenoot25 verscheen niet meer aen Manoah ende aen sijne huysvrouwe: doe bekende Manoah, dat het een Engel des HEEREN was.
22 Ende Manoah seyde tot sijne huysvrouwe; Wy sullen Ga naar margenoot26 sekerlick Ga naar margenootd sterven: om dat wy Godt gesien hebben.
23 Maer sijne huysvrouwe seyde tot hem; So de HEERE lust hadde ons te dooden, hy en hadde het brantoffer ende spijsoffer van onse hant niet aengenomen, nochte ons dit alles getoont, nochte ons om desen tijt laten hooren [sulcx] als Ga naar margenoot27 dit is.
24 Daer na baerde dese vrouwe eenen sone, ende sy noemde sijnen name Ga naar margenoote Ga naar margenoot28 Simson: ende dat knechtken wert groot, ende de HEERE segende het.
25 Ende de Geest des HEEREN begost hem by wijlen te Ga naar margenoot29 drijven, in het Ga naar margenoot30 leger Dan: tusschen Ga naar margenoot31 Zora ende tusschen Esthaol.	margenoota Iudic. 2.11. ende 3.7. ende 4.1. ende 6.1. ende 10.6. margenoot1 Gelegen aen de West-zijde van ’t geberchte, dat Iuda ende Dan van malkanderen scheyt: aen de Oost-zijde woonde de stam Iuda. Siet Ios. 15.33. ende 19.40, 41. margenoot2 D. van den stamme Dan. margenoot3 Verstaet hier den Sone Godes selve, als Iudic. 6.11. siet ond. d’ aenteeck. op vers 16. margenoot4 Siet Num. 6.3, 4. margenootb Num. 6.2, 3. margenoot5 Siet Lev. c. 11. margenootc Num. 6.5. 1.Sam. 1.11. margenoot6 Siet Num. 6.5. margenoot7 D. Afgesonderde. Siet hier van Num. 6. op vers 2. margenoot8 Het woort, moeder, wort hier ende in’t 7. vers ingevoegt uyt capp. 16.17. margenoot9 Maer niet gantschelick verlossen, het welcke naderhant geschiet is, ten tijde van Samuel ende David. Siet 1.Sam. 7.13, 14. 2.Sam. 8.1. ende 21.15, etc. ende 23.12. margenoot10 Alsoo worden de Propheten, ende Leeraers van Godts volck genoemt, om datse van Godt tot eenen heyligen ende Godtlicken dienst beroepen zijn, den welcken hy, als zijnde sijne boden, sijnen heyligen wille seer gemeynsaemlick openbaert, om dien den volcke aen te dienen, ende om dat sy instrumenten sijns heyligen Geests zijn. siet Ios. 14.6. 1.Sam. 2.27. 1.Reg. 13.1. ende 17.18, 24. ende 2.Reg. capp. 4. 5. 6. 7. 8. Ezr. 3.2. Neh. 12.24, 35. oock 1.Tim. 6.11. 2.Timoth. 3.17. 2.Pet. 1.21. margenoot11 D. Aensienlick, eerweerdich, ofte ooc verschricklick. margenoot12 Siet Gen. 25. op vers 21. margenoot13 Ofte, elck een van uwe woorden. D. alle uwe woorden moeten nakomen, ofte vervult worden. margenoot14 D. hoe sullen wy met hem handelen, wat sullen wy in sijne optreckinge waernemen? margenoot15 De Engel antwoort wel van den plicht der vrouwe, maer dit alles sach voornemelick op den staet ende het ampt des Soons, waer toe dese bevelen aen de moeder waren dienende. margenoot16 Dat eetbaer is, als, druyven, rosijnen, etc. Siet Num. 6.3, 4. margenoot17 D. om u voor te setten. Vergel. bov. cap. 6.18, 19. margenoot18 D. van uwe spijse: als of hy seyde: dat bocxken soude zijn ofte tot spijse voor my, ofte tot een brantoffer. Nu en heb ick geene spijse van doen, als zijnde geen mensche, maer een Engel, ja Godts sone: indien ghy dan een brant-offer my offert, dat sult ghy Gode selfs opofferen: gevende daer mede te kennen, dat hy waerachtich Godt was. Vergel. de drie volgende versen ende vers 22, 23. margenoot19 Dit is de reden, waerom Manoah hem spijse hadde willen bereyden ende voorsetten. margenoot20 Met eenich geschenck, tot teecken van danckbaerheyt. Vergel. 1.Sam. 9.7, 8. ende 1.Reg. 14. op vers 3. margenoot21 Hebr. Peli, dat is, wonderlick, ofte, verborgen. Vergel. Ies. 9.5. And. ende hy was wonderlick, te weten, in sijn doen, als in ’t volgende vers geseyt wort. margenoot22 Verg. Iudic. 6. op vers 26. margenoot23 Nae de woorden des Engels vers 16. margenoot24 T.w. Dese Engel. margenoot25 Hebr. dede niet meer toe, ofte, voer niet meer voort te verschijnen. margenoot26 Hebr. stervende sterven. Vergel. bov. c. 6.22. ende d’aent. aldaer. margenootd Exod. 33.20. Deuter. 5.26. Iudic. 6.22, 23. margenoot27 Zijnde geen teecken van toorn, maer van bysondere genade ende gunste. margenoote Hebr. 11.32. margenoot28 Hebr. Schimschon. margenoot29 Dat is hier, heymelick op eene extraordinare ofte bysondere wijse te porren ende te bewegen, om in sijne beroepinge te yveren, ende gelegentheyt te soecken tot verlossinge Israels van de hant der Philistijnen. Het Hebr. woort heeft verscheydene beteeckeningen, als van, ganck, voetstap, eenmael, ofte, meermaels, beurte, reyse: ende wort oock genomen voor een ambeelt, daer op men den eenen slach voor, den anderen na, ofte, by beurten ende wijlen slaet. Waer van voorts komt de beteeckeninge van, slaen, drijven, aendrijven, als oft een smidt op een ambeelt sloech. Vergel. de maniere van spreken gebruyckt Matth. 4.1. Luce 4.1. Rom. 8.14. 2.Pet. 1.21. margenoot30 Hebr. Machane-Dan: waerom dese plaetse alsoo genoemt zy, siet ond. c. 18.11, 12. ’T kan zijn dat Simson hier yets met de Philistijnen heeft te doen gehadt. margenoot31 Siet bov. op vers 2. Esthaol lach verder af in’t Westen, nae de Zee toe, by de beke Sorek. siet ond. cap. 16, 4, 31.

Vorige Volgende

Het xiij. Capittel.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25