Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Het ix. Capittel.

Ezra wort verwittigt, dat het volck sich swaerlick in Heydensche houwelijcken verloopen hadde, vers 1. Dies hy groote rouwe bedrijft, ende doet in ’t openbaer een seer klachtich ende vyerich gebedt tot Godt, 3, etc.

1

ALs nu dese dingen voleyndt waren, traden de Vorsten tot my toe, seggende; Het volck Israëls, ende de Priesters, ende de Leviten, en zijn niet afgesondert van de ¹ volcken deser landen, nae hare grouwelen, [naemlick] der Canaaniten, der Hethiten, der Phereziten, der Iebusiten, der Ammoniten, der Moabiten, der Egyptenaren ende der Amoriten.

1 Die in de heydensche grouwelen der Afgoderye bleven steken, aen welcken Godt Deut. 7.2, 3, etc. ende elders, sijn volck uytdruckelick verboden hadde te houwelijcken.

2

Want sy hebben van hare dochteren genomen voor haer selven ende voor hare sonen, so dat sich vermengt hebben, het ² heylich zaet met de volcken deser landen: Ia de hant des Vorsten ende ³ Overheden is de ⁴ eerste geweest in dese overtredinge.

2 Dat is, Heylich geslachte, dat Israel was van wegen het verbont, dat Godt met Abraham ende sijnen zade gemaeckt hadde. Vergel. Gen. 6.2. 1.Corint. 7.14.

3 Ofte, Regenten, Magistraten, Voorstanderen.

4 Hebbende alsoo anderen een quaet exempel gegeven.

3

Als ick nu dese sake hoorde, ⁵ scheurde ick mijn kleedt ende mijnen mantel: ende ick ⁶ trock van ’t hayr mijns hoofts ende mijns baerts uyt, ende satt neder, ⁷ verbaest.

5 Siet Gen. 37. op vers 29.

6 Niet uyt vertwijfelinge ofte superstitie, (verboden Lev. 19.27.) maer uyt over-groote droeffenisse ende ontsteltheyt over desen grouwel.

7 Ofte, eensaem.

4

Doe versamelden hen tot my, alle, ⁸ die voor de woorden des Godts Israëls beefden, om de overtredinge der ⁹ wech-gevoerde: doch ick bleef verbaest sitten tot aen het ¹⁰ avont-offer.

8 D. die den Heere ende sijn woort van herten vreesden. Vergel. Ies. 66. versen 2, 5.

9 Hebr. der wechvoeringe: als boven, ende elders dickwijls.

10 Siet Exod. 29.39, 41. Num. 28. op vers 4.

5

Ende ontrent het avont-offer stont ick op uyt mijne bedrucktheyt, als ick nu mijn kleedt ende mijnen mantel gescheurt hadde: Ende ick booch my op mijne knyen, ende breydde mijne handen uyt tot den HEERE, mijnen Godt.

6

Ende ick seyde; Mijn Godt, Ick ben beschaemt ende schaem-root, om mijn aengesicht tot u op te heffen, mijn Godt: want onse ongerechticheden zijn ^a vermenichvuldicht tot boven [ons] hooft, ende onse schult is groot geworden ¹¹ tot aen den Hemel.

a Psal. 38.5.

11 Verg. 2.Chron. 28. op vers 9.

7

Van de dagen onser vaderen aen zijn wy in groote schult tot op desen dach: ende wy zijn om onse ongerechticheden overgegeven, wy, onse Coningen, [ende] onse Priesters, inde hant van de Coningen der landen, in sweert, in gevanckenisse, ende in roof, ende in schaemte des aengesichts, gelijck het is te desen dage.

8

Ende nu isser, als een kleyn oogenblick, eene genade geschiet van den HEERE onsen Godt, om ons eene ¹² ontkominge over te laten, ende ons eenen ¹³ nagel te geven in sijne ¹⁴ heylige plaetse: om onse ¹⁵ oogen te verlichten, ô onse Godt, ende om ons een weynich ¹⁶ levens te geven in onse dienstbaerheyt.

12 Dat is, eenige die ontkomen zijn: alsoo versen 13, 14, 15.

13 D. eenige vasticheyt van onsen staet. Vergel. Ies. 22.23.

14 Hebr. in de plaetse sijner heylicheyt.

15 D. om ons te verquicken. Vergel. 1.Sam. 14.27, 29.

16 D. herstellinge, verquickinge, dat wy (om soo te seggen) onsen aessem wat mogen halen, een weynich onthoudts.

9

Want wy zijn knechten; doch in onse dienstbaerheyt heeft ons onse Godt niet verlaten: maer hy heeft weldadicheyt tot ons ¹⁷ geneycht voor het aengesichte der Coningen van Persen, dat hy ons [een weynich] levens gave, om het Huys onses Godts te verhoogen, ende de ¹⁸ woesticheden van’t selve op te richten, ende om ons eenen ¹⁹ tuyn te geven in Iuda ende te Ierusalem.

17 Als boven cap. 7.28.

18 Om het vervallen huys Godts ende den Godts-dienst te herstellen.

19 Ofte, muer, gelijck om de wijngaerden van losse steenen pleecht opgehoopt te worden: hy wil seggen, dat hen Godt eenichsins begonnen hadde te versekeren tegen de omliggende vyanden.

10

Ende nu, wat sullen wy seggen, ô onse Godt, na desen? want wy hebben uwe geboden verlaten,

11

Die ghy geboden hadt door den ²⁰ dienst uwer knechten, der Propheten, seggende; ^b Het lant daer ghylieden in komt, om dat te erven, is een ²¹ vuyl lant, door de vuylicheyt van de volcken der landen: om hare grouwelen, daermede sy dat vervult hebben, ²² van ’t een eynde tot het ander eynde, met hare onreynicheyt.

20 Hebr. hant.

b Levit. 18.25, 27. Deut. 7.3.

21 Hebr. Een lant der afsonderinge: eene gelijckenisse van eene vrouwe, ofte yemant anders, die om eenige onreynicheyt van der menschen geselschap wort afgesondert. siet Lev. 12. op vers 2. ende Num. 19. op vers 9, etc.

22 Hebr. van mont tot mont, D. over al van’t een eynde tot het ander, ofte alsoo, dat d’eene onreynicheyt op d’andere geduerichlick gevolcht is. Vergel. 2.Reg. 10.21. ende 21.16.

12

So en sult ghy nu uwe dochteren niet geven aen hare sonen, ende hare dochteren niet nemen voor uwe sonen, ende en sult hare ²³ vrede ende haer ²⁴ beste niet

23 D. haren welstant. siet Deut. 23.6.

24 Hebr. goet.

[fol. 219v]

soecken, tot in eeuwicheyt: op dat ghy sterck wordet, ende het goede des lants etet, ende uwen kinderen doet erven tot in ²⁵ eeuwicheyt.

25 Siet Gen. 17. op vers 7.

13

Ende na alles dat over ons gekomen is, om onse boose wercken, ende om onse groote schult: om dat ghy, ô onse Godt, belett hebt [dat wy niet] ²⁶ t’onder en zijn van wegen onse ongerechticheyt, ende hebt ons eene ontkominge gegeven als dese is;

26 Gelijck ghy ons hadt gedreygt Deut. 28.43. And. ghy hebt [u, ofte, uwen toorn, uwe roede] te rugge gehouden beneden onse ongerechticheyt. Dat is, ghy hebt ons minder gestraft, als wy wel verdient hadden met onse sonden.

14

Sullen wy nu wederkeeren om uwe geboden te vernietigen, ende ons te verswageren met de volcken deser grouwelen? Soudt ghy niet tegen ons toornen tot verteerens toe, datter geen overblijfsel noch ontkominge en zy?

15

O HEERE Godt Israëls, ghy zijt ²⁷ rechtveerdich, want wy zijn overgelaten ter ontkominge, als het is te desen dage: Siet wy zijn voor u aengesichte in onse schult, want daer en is niemant die voor u aengesichte soude konnen bestaen, ²⁸ om sulcx.

27 Die sijne verbonts-beloften houdt, om des Missie wille, die uwe rechtveerdicheyt voor des volcx sonden sal voldoen, blijckende sulcx daer uyt, dat wy ontkomen zijn, hoewel beladen met eene groote schult, ten aensien van de welcke wy voor u niet souden konnen bestaen, so ghy met ons nae onse verdiensten wildet handelen. Vergel. Nehe. 9.8, etc.

28 And. met sulcx.