Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Het ij. Capittel.

Nehemia versoeckt, by goede gelegentheyt, ende verkrijgt van den Coninck Arthahsastha, dat hy hem nae Ierusalem sendt, met last om alles te herstellen, ende met brieven aen sijnen hout-vester ende lant-voochden, vers 1, etc. Nehemia komt tot de lant-voochden, ende te Ierusalem; dat den vyanden van Godts volck verdriet, 9. besichtigt by nachte de gebrokene mueren ende verbrande poorten van Ierusalem, 12. Opent des Conincks last aende voorneemste van den volcke, ende maecktse lustich tot bouwen, in spot ende spijt der vyanden, 17.

1

DOe geschiedd’et in de maent ¹ Nisan, in’t twintichste jaer des Conincks ² Arthahsastha, [alsser] wijn voor sijn aengesichte was; dat ³ ick den wijn op nam, ende gaf [hem] den Coninck; nu was ick noyt ⁴ treurich geweest ⁵ voor sijn aengesichte.

1 And. genoemt Abib. Exod. 13.4.

2 Siet Ezr. 6. op vers 14.

3 Tot wien de beurte nu weder gekomen was om den Coninck van den opgedragenen wijn te schencken. Hier mede wort te kennen gegeven d’oorsake, waerom Nehemia dus lange getoeft heeft.

4 Hebr. quaet, dat is hier droevich, treurich, van gelaet, ende soo in’t volgende. siet Genes. 40. op vers 7.

5 Als ick voor den Coninck plach te verschijnen: maer nu (wil hy seggen) wast anders met my gestelt.

2

So seyde de Coninck tot my, Waerom is u aengesichte treurich, so ghy doch niet kranck en zijt? dit en is niet dan treuricheyt des herten: Doe ⁶ vreesde ick gantsch seer.

6 Uyt ontsich des Conincks, wantmen voor de Persische Coningen met geene teeckenen van rouwe ende droeffenisse moeste verschijnen, Esth. 4.2. ende mede uyt bekommernisse over d’uytkomste deser sake, die seer gewichtich was.

3

Ende ick seyde tot den Coninck; ⁷ De Coninck leve in ⁸ eeuwicheyt; ⁹ Hoe soude mijn aengesicht niet treurich zijn, daer de ¹⁰ stadt, de ¹¹ plaetse der begraefnissen mijner vaderen, woest is, ende hare poorten met vyer verteert zijn?

7 Maniere van geluck-wenschen in die landen gebruyckelick. Siet Dan. 2.4. ende 3.9. ende 5.10. ende 6.22.

8 D. lange.

9 Hebr. waerom.

10 N. Ierusalem, die hy aldus beschrijft, om sijne droeffenisse te excuseren ende den Coninck te meer te bewegen.

11 Hebr. huys, het welcke somtijts voor plaetse genomen wort. Siet Exod. 25, 7. 2.Sam. 15.17. Prov. 8.2. met d’aent.

4

Ende de Coninck seyde tot my; ¹² Wat versoeckt ghy nu? Doe ¹³ badt ick tot Godt van den Hemel.

12 Hebr. waer over zijt ghy nu versoeckende.

13 T.w. by my selven, in mijn herte.

5

Ende ick seyde tot den Coninck; ¹⁴ So het den Coninck goet dunckt, ende so uwe knecht voor u aengesichte ¹⁵ aengenaem is; ¹⁶ dat ghy my sendet nae Iuda, nae de stadt der begraefnissen mijner vaderen, dat ickse bouwe.

14 Hebr. so het by den Coninck goet [is], alsoo vers 7. siet Ezr. 5. op vers 17.

15 Hebr. goet.

16 Verstaet hier op, so versoeck ick.

6

Doe seyde de Coninck tot my, ¹⁷ daer de ¹⁸ Coninginne neffens hem sat; Hoe lange sal uwe reyse wesen, ende wanneer sult ghy wederkomen? Ende het ¹⁹ behaechde den Coninck dat hy my sondt, als ick hem sekeren ²⁰ tijt gestelt hadde.

17 Anders, ende de Coninginne die neffens hem sat.

18 And. wijf, bed-genoote.

19 Hebr. was goet voor ’t aengesichte des Conincks.

20 Te weten, van twaelf jaren. Siet ond. 5.14. ende 13.6.

7

Voorts seyd’ ick tot den Coninck, So het den Coninck goet dunckt; datmen my brieven geve aen de Lant-voochden aen gene zijde der ²¹ Riviere: datse my overgeleyden, tot dat ick in Iuda sal gekomen zijn:

21 Euphrates, ende soo in’t volgende.

8

Oock eenen brief aen Asaph, den ²² bewaerder van den lust-hof, den welcken de Coninck heeft, dat hy my hout geve om te solderen de poorten van’t Palleys, dat aen den ²³ huyse is, ende tot de stadts muer, ende tot het huys, daer ick intrecken sal: Ende de Coninck gafse my, ²⁴ nae de goede hant mijns Godts over my.

22 D. den houtvester ofte bosch-bewaerder. Siet 1.Reg. 5.6. Lust-hof. Hebr. Pardesch, D. Paradijs. waer door sommige verstaen de contreye van ’t geberchte Libanus tot Antilibanus toe, alsoo genoemt van wegen de sonderlinge lusticheyt der selver plaetse, sulcks datter oock een stedeken geweest zy, genoemt het Paradijs.

23 Verst. het huys Godts, dat is, den Tempel, welckes voorhof (hier, als eenige meynen, ’t Palleys genoemt) tot deser tijt toe open hebbe gelegen. Vergel. Ezr. 10. op vers 6. 1.Chron. 29.1.

24 Als Ezr. 7.6, 9, 28, etc.

9

Doe quam ick tot de Lant-voochden aen gene zijde der Riviere, ende gaf hen de brieven des Conincks: Ende de Coninck hadde Overste des heyrs ende ruyteren met my gesonden.

10

Doe nu Saneballat de ²⁵ Horoniter, ende Tobia de Ammonitische ²⁶ knecht, [dat] hoorden, ²⁷ mishaechde het hen met groot mishagen, datter een mensche gekomen was, om wat goets te soecken voor de kinderen Israëls.

25 Alsoo genoemt van Horonaim, eene der voorneemste steden der Moabiten, als te sien Ies. 15.5. ende Ier. 48.3, 5, 34.

26 D. des Persischen Conincks Dasal, Officier, ofte Stadthouder. Dese beyde waren vyanden der Israeliten. Siet 2.Sam. 8. op vers 2. ende 12. op vers 31. ende hadden hare residentie te deser tijt binnen Samaria, als afgenomen wort uyt cap. 4.2.

27 Hebr. Het was (ofte, dochte) hen quaet, [met ofte, ja] een groot quaet, dat is, het mishaechde hen met groot mishagen.

11

Ende ick quam te Ierusalem, ²⁸ ende was daer drie dagen.

28 Vergel. Ezr. 8. vers 32.

12

Daerna maeckte ick my des nachts op, ick ende weynich mannen met my, ende ick gaf geenen mensche te kennen, wat mijn Godt in mijn herte gegeven hadde om aen Ierusalem te doen: ende daer en was geen dier met my, als het dier daer ick op reedt.

13

Ende ick trock uyt by nachte door de ²⁹ Dal-poorte, ende voorby de ³⁰ Draken-fonteyne, ende nae de ³¹ Mist-poorte, ende ick ³² brack aen de mueren van Ierusalem, dewelcke verscheurt waren, ende ³³ hare poorten met vyer verteert.

29 Dat is, daer dese poorte te vooren geweest was, ende naderhant weder opgebouwt is. Siet cap. 3.13. alsoo van de volgende.

30 Ofte, Slangenfonteyne. hier door wort by sommige verstaen de fonteyne des waters Siloa, als gaende seer stillekens ende sachtkens, gelijck of eene slange kroop. Siet Iesa. 8.6. ende ond. cap. 3.16.

31 Daermen de vuylicheden uytbrachte nae de beke Kidron, soo enige meenen.

32 Om eygentlick te weten watter aen schortte, ende watter aen te doen was. And. Ick lettede op de mueren, etc. hoese gescheurt waren, etc. alsoo oock vers 15.

33 T.w. Ierusalems.

14

Ende ick ginck voort nae de ³⁴ Fonteyn-poorte, ende nae des Conincks ³⁵ vyver: doch daer en was ³⁶ geene plaetse voor het dier om onder my voort te gaen.

34 Daermen ginck nae de fonteyne des waters Siloa, als eenige afnemen uyt cap. 3.15.

35 Siet onder 3.15, 16. ende 2.Reg. 18.17. ende 20.20.

36 Van wegen de steen-hoopen van den vervallenen ende gebrokenen muer, soo dat hy te voete moest gaen.

15

Doe ginck ick op, des nachts, ³⁷ door de ³⁸ beke, ende ick ³⁹ brack aen den muer: ende ick keerde weder, ende quam in door de Dal-poorte, also keerde ick wederom.

37 And. by.

38 Kidron. siet daer van 2.Sam. 15. op vers 23. ofte, Gihon, so andere meynen. Siet daer van 2.Chron. 32.30. ende 33.14.

39 Siet op vers 13.

16

Ende de Overheden en wisten niet waer ick henen gegaen was, ende wat ick dede: want ick hadde tot noch toe den Ioden, ende den Priesteren, ende den ⁴⁰ Edelen, ende Overheden, ende den ⁴¹ anderen, ⁴² die ’t werck deden, niets te kennen gegeven.

40 Hebr. den witten. D. die witte cierlicke kleederen droegen, als groote Heeren in der Coningen hoven. Siet Esth. 8.15. Alsoo onder 5.7. ende 6.17. ende 7.5. ende 13.17.

41 Hebr. het overige.

42 Stadts-bouw-meesters, ofte dien de opsicht daer van bevolen was, die het bewint daer van hadden.

17

Doe seyde ick tot hen; Ghylieden siet de elende, daer wy in zijn, dat Ierusalem woest is, ende hare poorten met vyer verbrandt zijn: komt, ende laet ons Ierusalems muer op-bouwen, op dat wy niet meer eene versmaetheyt en zijn.

18

Ende ick gaf hen te kennen ⁴³ de hant mijns Godts, die goet over my geweest was, als oock de woorden des Conincks, die hy tot my gesproken hadde: Doe seyden sy, Laet ons op zijn dat wy bouwen, ende sy ⁴⁴ sterckten hare handen ten goede.

43 Vergel. bov. vers 8.

44 Dat is, sy grepen moet, om dit goet ende loflick werck onbeschroomt by der hant te nemen.

19

Als nu Saneballat de Horoniter, ende Tobia de Ammonitische knecht, ende Gesem de Arabier, dit hoorden, so bespotteden sy ons, ende verachteden ons: ende sy seyden; Wat is dit voor een dinck, dat ghylieden doet? wilt ghylieden tegen den Coninck rebelleren?

20

Doe gaf ick hen tot antwoort, ende seyde tot hen; Godt van den Hemel, die sal’t ons doen gelucken, ende wy, sijne knechten, sullen ons opmaken ende bouwen: Maer ⁴⁵ ghylieden en hebt geen deel, noch gerechticheyt, noch gedachtenisse in Ierusalem.

45 Als ongeloovige ende Afgoden-dienaers van outs af, en hebt ghy gantsch geene gemeenschap met Godts kercke, maer zijt vreemt van de selve, ja hare vyanden, so dat wy ons aen u niet hebben te keeren.