Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Het ij. Capittel.

De Sathan versoeckt van Godt dat hem toegelaten worde Iob aen sijn eygen lichaem te plagen, vers 1, etc. 'T welck hem met sekere conditie toegelaten wort, 6. De Satan slaet Iob met boose sweeren, 7. oock beschimpt hem sijne huysvrouwe, die hy daer over berispt, 9. drie sijner vrienden by hem gekomen zijnde, bedroeven sich met hem, doch swijgen voor eenen tijt stille, 11.

1

WEderom wasser een dach, als de ¹ kinderen Godts ² quamen, om haer voor den HEERE te stellen; dat de ³ Satan oock in het midden van hen quam, om sich voor den HEERE te stellen.

1 Dat is, de heylige Engelen Godts. siet bov. 1. vers 6.

2 Siet boven op de voorgemelte plaetse.

3 Siet oock bov. 1. op vers 6.

2

Doe seyde de HEERE tot den Satan: Van waer komt ghy? ende de Satan antwoordde den HEERE, ende seyde; Van ⁴ om te trecken op de aerde, ende van die te doorwandelen.

4 Siet bov. 1. op vers 7.

3

Ende de HEERE seyde tot den Satan: ⁵ Hebt ghy [oock] acht geslagen op mijnen knecht Iob? want niemant en is op der aerde gelijck hy, een man ⁶ oprecht, ende vroom, godtvreesende, ende wijckende van 't quade: ende hy houdt noch vast aen sijne oprechticheyt; hoewel ghy my tegen hem ⁷ opgehitst hebt, om ⁸ hem te ⁹ verslinden ¹⁰ sonder oorsake.

5 Siet bov. 1. op vers 8.

6 Siet de beteeckeninge aller deser woorden, bov. 1. op vers 1.

7 Dit is menschelicker wijse gesproken van Godt, die de beweginge der oorsaken, die buyten hem zijn, niet en is onderworpen. Want hem zijn alle sijne wercken vander eeuwicheyt af bekent. Act. 15.18. Ende hy doet alle dingen nae den raet van sijnen wille. Eph. 1.11. Maer dit wort soo geseyt, om aen te wijsen.
1. dat de Satan altijt genegen is, om de kinderen Godts te beschadigen.
2. dat Godt hem gebruyct, om deselve te beproeven.

8 Verst. mede sijne beesten, ende kinderen.

9 D. te verderven, ende als in te slocken, het welcke was in dit werck het eynde des Satans: gelijck het eynde van Godts werck was, sijnen knecht te beproeven.

10 D. niet om sijne voorgaende sonden, ende boos leven. Want op dat wy dit verstaen souden, so geeft Godt van sijne vromicheyt getuygenisse in dit boeck. c. 1. vers 1. ende 8. ende hier vers 3. Evenwel en is hy niet vry geweest, van de overblijfselen der sonde, die in allen heyligen gevonden worden, oock nae sijne eygene bekentenisse. Siet ond. 7. versen 20, 21. Ende c. 9.2. ende 13. versen 23, 26. Het Hebreeusch woort Hinnam, is in den selven sin, alsoo het hier over geset is, genomen, 1.Sam. 19.5. ende 25.31. ende Psalm 35.7, etc.

4

Doe antwoordde de Satan den HEERE, ende seyde: ¹¹ Huyt voor huyt, ende al wat yemant heeft, sal hy geven voor sijn ¹² leven.

11 D. den mensche is sijn eygen huyt, ofte lichaem weerdiger dan de huyt, of het lichaem van een ander. Hierom, (wil de Satan seggen) ofschoon Iob sijne kinderen verloren heeft, so en gaet het hem evenwel niet ter herten, soo lange als hy met sijn eygen huyt, ofte leven ontkomen mach.

12 Hebr. voor sijne ziele. siet Gen. 19. op vers 17. ofte voor sich selven, D. voor sijn eygen persoon ende welvaren. Siet Genes. 12. op vers 5.

5

Doch streckt nu uwe hant uyt, ende ¹³ tast sijn gebeente, ende sijn vleesch aen: so hy u niet in u aengesichte en sal ¹⁴ segenen! ¹⁵

13 D. beschadigt. Siet Genes. 26. op vers 11.

14 D. vloecken. siet bov. 1. op vers 5.

15 Siet bov. 1. op vers 11.

6

Ende de HEERE seyde tot den

[fol. 232r]

Satan: Siet, hy zy in uwe ¹⁶ hant: doch ¹⁷ verschoont sijn ¹⁸ leven.

16 D. vermogen, ende gewelt. Siet Genes. 16. op vers 6. te weten, om hem te quellen, ende te beschadigen. Vergel. bov. cap. 1. vers 12.

17 Hebr. bewaert, of, wacht u van sijn leven.

18 Hebr. ziele. Als bov. vers 4. De sin is, dat hy hem niet en soude dooden.

7

Doe ginck de Satan uyt van het aengesichte des HEEREN: ende sloech Iob met boose sweeren van sijn voetsole aen, tot sijnen schedel toe.

8

Ende ¹⁹ hy nam sich een ²⁰ potscherf, om sich daer mede te schrabben: ende hy ²¹ sat neder in't midden der asschen.

19 Naeml. Iob.

20 Hebr. aerden vat. Dewijle sijne vingeren sonder twijfel mede verswooren waren, dat hy hem daer mede niet en konde schrabben, so heeft hy hem met een potscherf moeten behelpen, om daer mede sijne sweeren te wrijven, ende het knagende etter uyt de selve wech te nemen. waer uyt te verstaen is, niet alleen de grootheyt van Iobs gesweer: maer oock dat by berooft was van de hulpe der menschen, die sich schroomden voor de eyselickheyt sijnes quaets. Siet ond. 19. versen 13, 14, 15, etc.

21 Dit was by den ouden een teecken der droeffenisse, treuricheyt, leetschap, ende vernederinge des herten. onder 40.6. Ion. 3.6. Matt. 11.21. Luc. 10.13.

9

Doe seyde sijne huys-vrouwe tot hem; Houdt ghy noch vast aen uwe oprechticheyt? ²² segent Godt, ende sterft.

22 Siet bov. 1. vers 5. ofte, segent Godt, al ist dat ghy sterft, dat is, dewijle ghy soo genegen zijt, om Godt in alles te segenen, dat is, te loven, ende te dancken, gelijck ghy noch onlancks te vooren gedaen hebt (cap. 1. vers 21.) gaet daer in voort, ende siet hoe hy 't u vergelden sal, namelick met een pijnelicke doot, die ghy niet ontgaen en kondt. Sy bespot sijn vertrouwen op Godt.

10

Maer hy seyde tot haer; Ghy spreeckt als eene der sottinnen spreeckt; ja souden wy het goede van Godt ontfangen, ende het quade niet ontfangen? in dit alles en sondichde Iob met sijne ²³ lippen niet.

23 D. met sijne woorden, ofte met sijn spreken: gelijck hy wel daer na niet geheel vry van dese sonde en is geweest. Het woort lippe is aldus genomen onder 11.2. ende 12.20. Prov. 7.21. ende 12.20. ende 24.28, etc. Vergel. Genes. 11.2. ende de aenteeck.

11

Als nu de drie ²⁴ vrienden Iobs gehoort hadden al dit quaet, dat over hem gekomen was, quamen sy yeder uyt ²⁵ sijne plaetse, Eliphaz de ²⁶ Temaniter, ende Bildad de ²⁷ Suhiter, ende Zophar de ²⁸ Naamathiter: ende sy waren't ²⁹ eens geworden, dat sy quamen om ³⁰ hem te beklagen, ende om hem te vertroosten.

24 Men houdt, dat dese drie vrienden Iobs, uyt Arabia, ende Idumaea geweest zijn, af-komstich van Abraham.

25 D. uyt hare lantschappen.

26 Soo genoemt, om dat hy was van de nakomelingen Temans des soons van Eliphas, die de sone was van Esau den sone Iacobs, Gen. 36.10, 11. Dese woonde in woest Arabien.

27 Een nakomelinck dan Suah den sone Abrahams uyt Ketura, Gen. 25.1, 2. Dese woonde oock in woest Arabien.

28 'Tis onseker, of dese by-name haren oorspronck heeft van eenich voor-vader, geslachte, ofte woon-plaetse. Sommige meynen dat hy soude mogen voort-gekomen zijn van Timna den sone Esaus, van welcken te sien is, Genes. 36.40. Andere meynen dat hy geboren zy in de stadt Naëma, van de welcke siet Ios. 15. vers 41.

29 Vergel. Amos 3.3. and. t'samen vergadert, ofte, by een gekomen.

30 And. medelijden te hebben, ofte, bewogen te werden over hem, ofte met hem bedroeft te zijn. alsoo ond. 42.11.

12

Ende doe sy hare oogen van verre ophieven, en kenden sy hem niet, ende hieven hare stemme op, ende ³¹ weenden: daertoe scheurden sy een yeder sijnen ³² mantel, ende stroeyden stof op hare hoofden ³³ nae den Hemel.

31 Hier, ende in 't volgende versken worden verhaelt vijf teeckenen van seer groote droefheyt, die dese vrienden Iobs vertoonden: N. 1. haer geween.
2. de verscheuringe hares kleets.
3. de stroyinge des stofs op hare hoofden.
4. het nedersitten op der aerde.
5. haer stil-swijgen. Siet van gelijcke treurige gebeerden, Gen. 21.16. ende 37.34. Ios. 7.6. 2.Sam. 12.16, 17. Est. 4.1, 2. Iesai. 47.1. Thren. 10.10. Ezech. 27.30.

32 Siet bov. c. 1. op vers 20.

33 D. de aerde, ende het stof opwaerts werpende, hebben hare hoofden daer mede bestroyt.

13

Also satense met hem op der aerde seven dagen, ende seven nachten: ende niemant en sprack tot hem een woort; want sy sagen dat de smerte seer groot was.