Tijdschrift van het Willems-Fonds. Jaargang 5

[p. 134]

Hij had maar eens bemind.
Ballade.

Lang streed hier met den Zwijger
Te water en te land,
Een onbekende krijger
Met ijz'ren hart en hand.

Te paard, een breede ruiter,
Te voet, een hooge reus,
De koninklijkste muiter
En de adellijkste Geus.

Hij had noch huis noch have,
Hij had noch vrouw noch kind;
Hij had geen lief, de brave,
En had maar eens bemind.

Zijn degen gold er honderd,
Ja duizend in den strijd;
Als hij kwam aangedonderd,
Vloekte Alva, bleek van spijt.

Geen vijand zou hij tergen.
Noch minder maakt' hij buit;
Hij rukte de eerste in Bergen
En trok de laatste er uit.

[p. 135]

 

Den dapp're dien hij kwetste,

 

Verzorgd' hij als een vrind;

 

Nooit loog hij, zwoer noch zwetste.....

 

Hij had maar eens bemind.

 

 

 

Geen mind're zou hij kwellen,

 

Van zeden was hij rein;

 

Hem noemden zijn gezellen

 

Den goeden kapitein.

 

 

 

Met zijne makkers klonk hij

 

Den avond voor den slag;

 

Een vollen beker dronk hij,

 

En lachte een vollen lach.

 

 

 

En 's andrendaags weer, vocht hij

 

Blijmoedig, roekloos, blind:

 

Den dood der helden zocht hij.....

 

Hij had maar eens bemind.

 

 

 

Soms werd hij droef te moede

 

En vluchtte lach en zang;

 

Men zei: Hij treurt, de goede!

 

Zoo treurd' hij dagen lang.

 

 

 

Hij droomde droeve droomen,

 

En trachtte alleen te zijn;

 

En klaagde aan de oude boomen

 

Zijne oude hartepijn.

 

 

 

In 't mos zett' hij zich neder,

 

En weende lijk een kind;

 

En dacht... en weende weder...

 

Hij had maar eens bemind.

 

 

[p. 136]

 

Men sloeg te Mookerheide

 

Den vreeselijken slag;

 

En de onbekende zeide:

 

‘Dit is mijn laatste dag!’

 

 

 

‘Nog zijn we niet verwonnen!’

 

Riep Maurits; doch heel droef:

 

‘Rood rees hier ook de zonne

 

Toen ik mijn lief begroef.

 

 

 

Haar doodde een man uit Spanje,

 

De man uit Spanje wint!’

 

En luid dan: ‘Volg me, Oranje!’...

 

Hij had maar eens bemind.

 

 

 

Dan vocht de trouwe minnaar

 

Een razende gelijk;

 

En 's nachts vond de overwinnaar

 

Op duizend doôn zijn lijk.

 

 

 

De maan, de weenensroode,

 

Keek door de wolken uit:

 

Zij dansten om den doode

 

En brieschten lang en luid!....

 

 

 

Hij had noch huis noch have,

 

Hij had noch vrouw noch kind;

 

Hij vond zijn lief ten grave,...

 

Hij had maar eens bemind!

 

 

 

René De Clercq.