Tijdschrift van het Willems-Fonds. Jaargang 5

[p. 311]

Onze leestafel.

A. Vermast. Aardrijkskunde voor middelbaar en lager normaal onderwijs; II. De vreemde Werelddeelen (Gent, J. Van der Poorten, 1899); 128 blz. met platen. - Jef Mennekens. Naar den Zomer (Lebbeke, E. Lombaert-De Kempeneer, 1899); 96 blz.; 2 fr.

In eene der vorige afleveringen bespraken wij Europa, door A. Vermast op hoogst verdienstelijke wijze behandeld volgens 't jongste programma van 't eerste jaar der middelbare scholen. Voor het tweede jaar schreef hij nu De vreemde Werelddeelen.

Benevens aanduidingen over ligging, grenzen, oppervlakte en bevolking geeft dit werk van ieder werelddeel: 1° een natuurkundig overzicht (waarbij synoptische tabellen dienst doen); 2° eene oeconomische studie; 3° eene staatkundige studie (rassen, godsdiensten, talen, verschillende staten).

Nijverheid en handel worden bij elk land afzonderlijk besproken, te gelijk met de voortbrengselen, de voornaamste steden, de gewoonten der bevolking en den aard van 't bestuur. Vele hoofdstukken eindigen met een karakteristiek besluit.

Evenals in het eerste deel, komen, als aanhangsel, statistische tabellen en opgaven, die ter vergelijking kunnen geraadpleegd worden, en de stijl van 't gansche werk is verzorgd en onderhoudend, zoodat we den schrijver mogen geluk wenschen om zijn verdienstelijken arbeid.

_**_*

Op zijne gedichten Azuur (1896) liet Jef Mennekens den bundel Naar den Zomer volgen.

[p. 312]

Drukte hem vroeger de smart ‘droef als 't wee van heel een wereld’, thans getuigt hij van zich zelven:

Mild rees en bloeide mannenkracht in mij.

Door 's levens Lent, met bloem en melodij,

ga 'k hoopvol wrochtend, naar den gouden Zomer!

Toch kon hij zich niet steeds van ‘mistig gemijmer en tranen’ ontmaken: nòg bekent hij (Winter):

... mijn ziele schreit om wat wil.

En hooploos breidt zij haar armen

en staart door neevlige lucht:

Wie zal haar liefdrijk verwarmen,

weer schenken lentegenucht?...

De Winter weent in mijn harte.

De lezer merke zelf, dat deze vrij gezochte en niet nieuwe taal niet de taal der ‘mannenkracht’ is. De gedichten, waarin de schrijver eene stemming wil weergeven, zijn trouwens de zwakste uit den bundel. Eene eervolle uitzondering nochtans moeten we maken voor Wind, met Dood zeker het beste der rubriek Grijze Dagen. Met enkele Balladen was de schrijver gelukkiger; maar hij hoede zich voor duisterheid. Te onbepaald is ook zijn raad Aan de jonge Dichters - waarin echter goede gedeelten voorkomen - en waaruit wij, ter bemoediging, den auteur deze twee versregels op het harte zullen drukken, wetend wat er, bij ernstigen arbeid, van hem te verwachten is:

Schep u een duurzaam heil door kloeke mannendaad;

Dan laait alom de zegen uwer vruchtbre Zomers!

P.