Tijdschrift van het Willems-Fonds. Jaargang 7
(1902)– [tijdschrift] Tijdschrift van het Willems-Fonds–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
[pagina 147]
| |
[pagina 148]
| |
 ble - ven vlij - tig ra - pen;
Doch, toen het mid-dag
 was - Kreeg 't paar-ken lust tot sla - pen -
Zij
Ver-  vlij - den zich in 't gras.
Kreg 't paar-ken lust tot
tragend. Sneller. | |
[pagina 149]
| |
 sla - pen -
Zij vlij - den zich in 't gras.
  Voor de 4 eerste koepl. Einde. 2.
Wen Janneken en Mieken
Daar sliepen zijde aan zij',
Vloog er een dartel biêken
Al gonzend hen voorbij.
Klein Miêken, plots ontwakend,
Sprong overeind gezwind -
Heur blikje, vriendlik blakend, } bis.
Viel op haar lieven vrind. } bis.
| |
[pagina 150]
| |
3.
Door liefdegloed bewogen
Keek ze op heur Jann'ken neêr,
Met heimlik smachtende oogen
Begluurde zij hem teêr.
Een zuchtje liet ze ontglippen -
Zij boog zich stilkens, bang -
En heur koralen lippen } bis.
Genaakten Jann'kens wang... } bis.
4.
Maar, zie, dit wekte Jann'ken...
Hij sloeg zijn armkens zacht
Om Miêken - en 't klein mann'ken
Kreeg dra heur in zijn macht.
Nu sloeg zij de oogkens neder
Wen 't bloed naar 't hoofdje klom,
En Janneken gaf teeder } bis.
Haar kusken wederom... } bis
5.
Ik kan u niet vertellen
Wat beiden daarna deên;
Doch, wil u niet onstellen -
Zij waren nog zoo kleen! -
En slechts de lieve bloemkens
Die God daar bloeien liet,
Die zagen het, maar bloemkens } bis.
En spreken immers niet? } bis
|
|
