De Tweede Ronde. Jaargang 4

[p. 88]

Feministische roman

Driek van Wissen

Johanna was sinds jaar en dag verslonsd,
Een willig sloofje zonder kraak of smaak,
Al lang geen mikpunt meer voor Bertus' bronst.

Haar Bertus had een ander aan de haak,
Een halfwas tikjuffrouw van het kantoor.
Hij werkte dus vaak over op de zaak.

Doch op een dag drong tot Johanna door
Dat als ze nu geen actie ondernam
Ze al haar zelfrespect als vrouw verloor.

Vandaar dat ze er plotseling toe kwam
Naar Hannemiek te gaan in Amsterdam.

Drs. P

Vandaar dat ze er plotseling toe kwam -
Een oerimpuls, een lijdelijke flits -
Naar Hannemiek te gaan in Amsterdam.

Die was juriste (ja, als kind als spits)
Maar bleek, helaas, onlangs te zijn gevallen
Voor zo'n verkrampte macho... ene Frits;

Zo eentje die zich optrok aan zijn ballen,
Zo'n eerste stuurman bij de koopvaardij,
Ach, mannen - als 't geen varkens zijn, dan kwallen.

Het stel ontving haar al met al gastvrij.
‘Mijn Hanne voelt dus toch nog iets voor mij...’

[p. 89]

Jos Versteegen

Het stel ontving haar al met al gastvrij.
Zij dacht, terwijl ze in de leefkuil zat:
‘Mijn Hanne voelt dus toch nog iets voor mij...’

Een oude vriendschap werd weer opgevat
En na een week (was Frits maar thuisgebleven!)
Had Hanna haar beminde Hanne plat.

De vrouwen hebben Frits voorgoed verdreven,
Hij raakte aan de drank, werd impotent,
En toen zijn schip verging, liet hij het leven.

Ook Bertus kreeg 'm niet meer overend.
Wat moet een ex-typiste met zo'n vent?

Paul Lemmens

Ook Bertus kreeg 'm niet meer overend
En zijn vriendin verliet hem dus terstond.
Wat moet een ex-typiste met zo'n vent?

Haar afkeer was zo groot en zo gegrond
Dat zij meteen naar Amsterdam vertrok
En lid werd van de Vrije Vrouwen Bond.

Het vrouwenhuis ontving haar zonder wrok.
Daar was ook Hannemiek met haar vriendin...
‘geen pot? da's rot!’ Die leus klonk als een klok!

Zo geeft het vrouwenhuis heur leven zin,
En dit staat vast: er komt geen man meer in.