Veelderhande geneuchlijcke dichten, tafelspelen ende refereynen

[p. 142]

[Van dat Luye-lecker-lant.] aant.

Van t'Luye-lecker-landt, twelcke is een seer wonderlijck, ouer schoon, ende costelijck Landt vol van alder gheneuchten, ende wellustighheeden. Ende is nu eerst gheuonden int Jaer doemen schreef duysendt Suycker koecken, vijfhondert Eyer-vladen, ende ses en veertich gebraeden Hoenderen, in de Wijn maent, doe de Pastyen wel smaeckten. Ende is seer ghenoechlijck om te lesen.

Luy, en lecker, en veel te meughen,
Dat zijn drie dinghen die niet en deughen.

Men wil seggen voor onwaerachtige nieuwe tidinghe, hoe datter gevonden is een hoeck Landt, het welcke genoemt wort het Luye-lecker-lant, Dit landt en is tot noch toe niemant bekend geweest, dan alleene den Deugh-nieten, diet alder eerst gevonden hebben, ende het is gheleghen recht in noort-hommelen, dwars op dese syde, na by die Galghe, drie mijlen door lange nachten, Alle die genen die daer henen willen trecken die moeten gantsch onvertsaeght zijn ende wel gemoet tot groote dinghen te bestaen, want voor aen dit Lant is gheleghen een seer hooghen ende langhen Bergh van Boecweyten-bry, wel drie mijlen breet oft dicke, daer zy voor eerst moeten door eeten, al eer zy int landt comen ende alsdan so sijnse terstont in een ogenblic in dit voor seyde Luy-lecker-lant t'welcke om zijn costelijcke

[p. 143]

aant.
rijcdommen, heerlijckheydt ende gheneughelijck seer wel bekent ende vermaert is, sonderlinghe byden Onverlaten, ende den gheenen die alle deugt ende eerbaerheyt te rugghe ghestelt hebben, Want die huysen zijn daer ghemeenlijc al te samen met leckere Panne-koecken, ende Vladen ghedeckt, de muyren ende wanden ghemaeckt van Speck-struyven, de balcken van Braet-verckens, de deuren ende vensters van Suycker-koecke, ende de stijlen ofte posten vande deuren, ende vensters van wel-gekruyde Peper-koecken, ende met Muscaten naghelen t'samen gheslaghen. Om elck huys staet eenen stercken Tuyn, de sommighe van ghebraden Lever-worsten, ende sommighe van Met-worsten, ofte andere t'sa-men gevlochten. Item, in dit Lant zijn seer veel schoone Fonteyne van Malvesey, ende alderhande soete dranck, die eenen yeghelijcken, alsment begeert, van zels wel inden mondt springhen. De Roffiolen wassen daer in sulcker manieren, ghelijck als hier te lande de Pijn appelen.

De Taerten wasschen daer op de Eycke bomen, ende de Struyuen op de Bercken-boomen, ende wie daer appetijt oft lust toe heeft, die machse lichtelijck af reycken, want zy hanghen niet hooghe. Op de Essche-boomen wasschen leckere Pasteyen. De soete Wijn-druyven die pluckt men daer vanden Haegh-doorn.

[p. 144]

aant.
Ende die braetpeeren wassender overuloedigh, heel murwe, ende lecker Ende s'Winterdaeghs alst sneeuwt soo worden sy van bouen uyter locht met suycker bestroyt.

Item, op de Willigen, die aende kanten vande Rivieren staen, wasset het Wittebroot seer overuloedigh, ende de Rivieren, die daer onder heen lopen, zijn van enckel soete Melck, daer valt dan het Wittebroot ghestadigh in, soo dat een yeghelijck zijn gheneught, ende lust daer wt krijghen, ende eeten magh. Oock so dryuen de Visschen daer int water, ghesoden, ghebraden, ende lecker gebacken, ende wel toeghemaeckt: sy coomen oock wel soo na by de kanten, datmense gemackelic met de handen vanghen mach: Desgelijcx soo sietmen daer ouer alle t'lant in de lucht de Hoenderen, Gansen, Duyven, Snippen, ende ander Ghevoghelte vlieghen, ende zijn al t'samen wel gebraden: ende isser yemant soo luy dat hijse niet vangen en mach, so vlieghen sy dien wel van selfs inde mondt, indien hy zijn mondt open doet, ende daer na gaept: nochtans en zijnder de gebraden Hoenderen niet veel geacht want die werpt men wel ouer den Tuyn. De Verckens die groeyen daer also seer int Landt, dat zy met hopen oock al wel, ende lecker ghebraden hier, ende daer over al int veldt loopen, ende hebben een mes op de rugghe steken, ende isser yemant die daer af

[p. 145]

aant.
lust te eeten, die mach terstont met dat selue mes een stuck daer van snijden, ende steken dan t'mes daer weder in. Oock wassen daer de kruys-kaesen soo ouervloedich als de steenen.

Item de Boeren ofte Bou-lieden wassen daer over al op de Bomen, ghelijck hier in dese landen de Pruymen doen, ende wanneer tschoon weder is, soo worden sy al haest rijpe, ende vallen dan deene voor, ende de ander nae metter tijdt vande Bomen, elck in een paer leersen, de welcke daer onder de bomen op de aerde al bereyt staen ende passen iuyst elcken nae haer benen. Die daer in 't Landt een Peerdt heeft, die wort terstont wel een rijck Meyer, want die Peerden leggen daer wel in corten tijt een groote corf vol Eyeren: Desgelijck de Esels schiten daer anders niet dan soete Vijghen, ende de Honden Muscaten, de koeyen ende Ossen groene Panne-koecken,

Heeft yemant lust om kerssen te eeten, die en darf daer niet hoghe om climmen om te plucken, want sy wassen der soo lage als stekel-besien, ende sy zijn heel groot, ende soo soet als eenighe Suycker, daer en sijn oock geen stenen in, dan alleene een ront murw steenken, twelcke soo haest

[p. 146]

aant.
alsmen de Kerssen etet, terstont inde mont smeltet jae het is te geloouen dattet een Suycker-boone is

In dit selue Lant is een schoone, ende heerlijke ieuchden Fonteyne ofte Bat, daer die oude lieden in gaen baden, ende allencxkens weder iong en ieuchdigh werden

Dit Landt is also vol gheneuchten, ende vreuchden, die daer daghelijcx ghebruyct ende ghehanteert worden dat diergelijcken niet gevonden en wort onder die Zonne, Want alsmen daer inde Doele schiet ofte anders, so wie dan alder veerst vant wit is die wint het spel. Ende alsmen een Wedde-loop loopt, so wint altoos die leste.

Des Winters ist immers soo geneuchlijc, ende lustigh in dit landt als des Somers want als het haghelt, dat en zijn niet anders dan Suycker-boonen, de snee is anders niet dan gheschaefde Broodt-suycker, die als dan heel overvloedich ende met grooter menighten vander straten ende velden wert opgeraept, ende opgeslickert.

Alst stormt oft die wint harde wayt, soo comter soo gheneuchlijcken reuck over alle t Lant, als of het niet dan Fiolen en waren, die dan int lant is, ooc int hardtste vanden Winter. Voort soo is daer int Landt seer lichtelijc geldt te winnen want soe wie

[p. 147]

aant.
daer soo heel luy is, dat hy gaet ligghen slapen, dien geeft men van elcke uyr dat hy slaept, een stuyver. Ende wie eenen passelijcken scheet kan laten, die verdient een stooter. Van driemael te respen, oft eenen harden scheet te laten, wel daer alleens is verdient men eenen enckelen Daelder.

Ende isser yemandt die zijn geldt soo gantsch ende al in den grondt verspeelt, verdobbelt, vertuyschet ende om den hals gebracht heeft, die ontfangt het terstont dubbelt wederomme, Maer isser yemant die veel schulden gemaeckt heeft, ofte quaet van betalinghe is die wort daer ter zijden af aen eenen hoeck vant lant ghebannen daer hy hem een Jaer lang moet onthouden, ende eeten niet anders dan gebraden Hoenderen met Witte-broot oft dierghelijk, twelcke hem daer ghegheven wort om niet, Ende als nu Jaer om is soo mach hy vrylic weder int Landt comen, ende dan moetmen hem alle die schult quijt schelden, oft wil hy liever de schult betalen ende nochtans gheen geldt en heeft, soo mach hy desen hoeck, daer hy ghebannen is gheweest, gaen tot de selue Weert daer hy ter herberghe ghelegen heeft de sal hem drie ofte vier bomen wijsen, daer geldts ghenoegh op wasset, ende daer mach hy soo veele afschudden als hy behoeft om sijn schult te betalen, ende comen dan

[p. 148]

aant.
weder by sijn oude gheselscap, midden int Landt, ende doen weder nae als voor. Item, wie in dit Landt geerne drinct met goede gesellen, die ontfangt voor elcken passelijcken dronck eenen braspenninc, ist dat hy drinct dat hy pruyst oft dat hem die ogen tranen, die verdient wel een snaphane van elcken dranck, Maer ist dat hy heel-Kannen vol met een teughe can uyt drincken, al staende, sonder snuyven, die selue heeft vry ghelagh, en daer toe een nobel in die handt. Isser een spot-voghel, die goeden luyden honen ende bespotten kan, die verdient des daegs twee schellinghen Een leugenaer die verdient daer groot geldt, want van elcken leugen heefmen daer een kroone, ende hoemen behendigher ofte subtijlder lieghen kan, hoemen meer verdient. De Vroukens die van lichter munte zijn, die worden in dit lant seer hoogh geachtet, ende hoe datse Luyer, ende leckerder zijn, hoe mense daer liever heeft, want al is datmen seyt, dat leckere hoeren veel costen te houden, t'selfve en is nochtans in dit landt soo niedt, om datter alle gheneughlijcke leckerheyt soo overvloedich wasset, diemen lichtelijck sonder eenighe kosten krijgen mach, men en derf maer seggen ofte dencken: Mondeken wat meught ghy? Herteken, wat begeert, ghy? Daer

[p. 149]

aant.
en is gheen meerder schanden in dit lant, dan dat hem yemant deuchdelijck, redelijck, eerbaer, ende manierlijc hout, ende met sijn handen geerne zijn cost winnet, wandt die hem alsoo deughdelijc, ende eerlijck aenstelt, die wort van alle man gehaet, ende ten lesten uyt den landen gebannen, Desgelijcx die wijs, endeverstandich is, die wort voor al veracht ende versmaet ende wort van niemant vriendelijck onthaelt. Maer die plomp, grof, ende onverstandich is, ende niet leeren en kan noch en wil, die wordt aldaer tot grooter eeren verheuen, Want wie datmen bevint dat die alder onnutste, onverlateghste, grootste, plompe, daer toe oock, de aldaer luyste ende leckerste Truwant, ende alder schalken meester is, die selve wort aldaer int Lant tot eenen Coning ghemaeckt, ende die alleene plomp ende onverstandigh is, die wort tot eenen Vorst ghestelt, Maer wie aldaer geerne vechtet met die ghebraden Hoenderen, ende Leverworsten, ende weert hem aldermeest inde schotelen gelijck een vraet, die wort daer een Ridder geslagen.

Ende die alder meeste Wijnsuyper of Bier-leerse die niet en denct dan nae gulpen ende gieten, ende zijn kele te netten vanden morgen toten avont, die wort aldaer tot eenen Grave ghemaeckt. Ende wie datter een luy-dagh-droomer is, die niet en begheert

[p. 150]

dan te slapen, die is daer te lande voor een fijn Edel-man gheacht.

Oft hier nu in desen Lande yemant vanden verloren kinderen ware, die nae dese voorschreuen, oft diergelijcke manieren zijn leven aen stellen wilde, ende alle eere deughde, eerbaerheyt, ende beleeftheyt, ooc wijsheyt, ende conste achter rugge stellen, die mochte daer henen in dit Lant trecken, hy soude, ongetwijfelt als hy daer quame wel gesien ende gheacht wesen, Maer hy moeste hem boven al wel neerstigh wachten, ende toesien dat hy niet en stele, want hy soude aldaer aen der galghe ghehanghen worden, die daer ontrent by het Luye-lecker-landt staet.

Desen ghedicht is vanden ouden beschreuen
Ende tot onderwijs den jongers ghegheuen
Die luy en lecker leuen ghewent, zijn,
Ongheschict ende onachtsaem tot allen fijn,
Die behoortmen int Luy-lecker-lant te wijsen
Op datse haer ongeschiktheyt laten rijsen,
Ende datse hebben op arbeyt acht,
Want luy en ledigh noyt deught en wracht.

Finis.