|
| |
[Den strijt tusschen den Haringh, en de Kabiliau.]
De gheweldighe strijt tusschen den Haring wesende een Coning
ende Prince vander Zee, ende den Kabeliau, oock een machtigh Regent van der Zee
zijnde. Seer ghenoeghlijc om te lesen.
Hoort, hoort al te samen wijsen ende discreten,
Wat nieus sullen wy u laten weten,
| |
| |
Van datter gheschiet is vry ongheblaemt
Daer hebben veel teeckenen gheweest inde Planeten,
Verthoonende groote bloet-stortinge sonder vergeten,
t'Is nu volcomen, want daer is versaemt,
Eenen Coning die den Haring is ghenaemt,
Welcke van een hoop Kabiliauwen wert bespronghen
Om te vechten waren sy wel gheblaemt,
Ende ghewapent elck met platte tonghen
Maer den Haring heeft den Kabiliau soo bedwongen
Dat hy moste aendoen een gat van een Molen
Dit is gheschiet aen de kant van Polen.
De Schelvisch, wesende des Kabiliaus broere
Heeft dit vernomen hoort dese voere,
Als dat den Kabiliau was in grooter pijnen
Hy heeft de geheele Zee ghestelt in roere,
En met hem genomen duysent tonnen met poere,
Ende veel ander Artelerye, seer fel van mijnen,
Haghe-bussen, Kertouwen, en Scherpentijnen
Met groote bombaerden, verstaet dit plat
Haringen tweentseuentich, hondert duysent douzijnen
Hebben sy geslaghen van des Kabiliaus gat,
Als nu de Kabiliau, heeft vernomen dat,
Zijn broeder den Schelvisch hem quam te bate
Is hy kloeckelijck ghesprongen wt zijnen gate.
| |
| |
Dese haringhen wesende kloeck, ende onvervaert
Sy hebben veel schollen t'samen vergaert,
Om te stellen inden eersten avangaerde
Ten tweeden veel Wijtinghen lang ghebaert,
En die Pladijsekens, hebben die Coning bewaert,
Met Hellebaerden, Pijcken, ende kluyten van aerde,
Jae de Mosselen quamen daer ghereden te paerde,
Al met den Haring ter seluer tijt
Zy hebben daer gheleghen als d'onvervaerde,
Twaelf daghen sonder te hebben strijt,
Aldaer heeft ghebroet de selfde nijt,
Ten eynde van dien sy hun also bedochten
Dat sy veerthien daghen langh hebben ghevochten.
Elck weerde hem kloeckelijck nae 't oude pleghen
Trompetten en Trommelen heeftmen daer gheslegen,
t'Wasser al slae doot, noyt sulcken allarmen
Niet veel Schelvisschen en hebbender t'lijf ontdreghen
Veel doode lichamen hebben daer gheleghen,
Wt des Kabiliaus balghe hinghen de darmen
Noyt en saegt ghy Haringen also verwarmen
Sy riepen slae doot met eenen fellen moet
De Kabiliauwen staken op haer armen,
| |
| |
Ende riepen ghenade heer Coning goet,
Vijf hondert mijlen was de Zee niet dan bloet
Noyt sulcke plaghen, ooghen aensaghen,
Hier na maectemen een bestant van seuen daghen.
Maer de steuren dit vernamen, my wel verstaet
Als dattet den Kabiliau hadde te quaet
Zy zijn ghecomen tot zijnen onderstande
Ende seyden: Heer Kabiliau tis groote misdaet,
Dat ghy v aldus tonderbrenghen laet,
t'Fy al de werelt spreeckt het v schande,
Ziet, ick stelle lijf en goet te pande,
Indien wy den Haring niet en brenghen int verseeren
Men heefter ghevanghen so menighen mande,
Want sy en weten van gheen wederkeeren:
Elck heeft wt ghesonden zijn groote Heeren,
Om pays te maecken vry als de wijse
Maer den Haring was qualijck van advijse.
Doe quamen twee oude Rocchen wt de Roode Zee
Aldaer ghesonden zijnde als personen van bescheyde
Om den pays te maecken sonder cesseren,
Op lijf, ende goet, ende al't gheree,
Maecktemen t'Verbont dat elck bleef ghedwee,
Ende dat d'een d'ander niet en soude Molesteren:
De wijting ging den Haring krooneren,
| |
| |
Ende Pladijsekens stonden daer ooc present,
Eert al ghedaen was, wilt dit gronderen,
Men sloegher veele platte Ridders int kroonement,
Men bedreeffer vreuchde tot inden endt,
Elc segget den anderen mannen en wijuen,
Den Haringh is Coning, en hy salse blijuen
t Is gheschiet int Jaer min dan seuenthiene,
En diet niet en ghelooft, mach het gaen besiene,
|
|
Auteursrechtelijk beschermd