De Vlaamse Gids. Jaargang 45



[pagina 668]
Remi Boeckaert Nieuwe gedichten De mens Veel zijn wij niet, veel wind en water, een stel dat voortgaat op twee stokken, tweesoortig ingedeeld in wijfjes en in bokken, daarin een hart, een spier die krampt om zoveel hartstocht, wonden. En dan op 't eind weer as zijn in een paar seconden.
Afrekening 1 Allen zal ik wegmaaien: arrivisten, kruipdieren en haaien; allen die mij omringen en mij te leven beletten zal ik pletten. Een nieuw lied zal de wereld zingen.
2 Genoeg heb ik van u, wereld. En van de mens kan ik alleen zeggen dat hij stinkt. Vals is wie zijn broeder tegenklinkt.
[pagina 669]
Sla liever het glas aan scherven en leer te sterven verminkt.
Afzondering Dat ik slechts leven wilde hoger dan geld en getal werd mijn noodlot, mijn val. Bij luidkeelse spot, gebral stond ik ter schandpaal, drinkend edik en gal. Tussen huisdieren, ratten, mieren leef ik in afzondering, smal. Weer mensen ziende vrees ik dat ik vluchten of moorden zal.
De zuil Voor Henry Moore Ween niet, bid niet. Het is geschied, verloren is 't gebied van maan en rozen. Wars van de brozen heb ik als zinnebeeld een zuil gekozen, verstomd, versteend zoals de vrouw van Lot, uitdagend mens en God.