De Vlaamse Gids. Jaargang 52

[p. 38]

Gedichten

Linda Rea Fitzpatrick

(want kralen brengen geen andere zomer
dan de atoomschuilkelders
want in hoofden vol liefde
klopt het bloed)

ook vermag ik niet te denken
dat Linda omkwam
om stenen te baren
harder dan kinderen
gekleurde dwergen op reis (of steeds
toch wel ergens bij een dood)

een bad van bloed en
toch weer geen heimwee naar
patos
achter Groovy's getatoeëerde tong
uitgestoken naar elke diamanten bruiloft
in zijn navel
ondanks de bloemen op Linda's graf gebrand

ook achter het huis ligt
een huis
vol darmen
in zoutzuur
vol zoutzuur
in rioollimonade
of:
Linda's nieuw feestkleed in Greenwich village
met een geur van lijken
opgezet in een ander museum
dan dit van was
alleen bij wijze van kontradiktie.

Onhoorbaar

ik leef met de wijzers mee
onhoorbaar
zoals de groei der planten,
mijn taal
heeft de weeë geur van chocolade.
mijn handen,
verbonden aan een vage angst,
tellen de voorbije seconden.
de horloge
slaat waarheden in mijn hoofd
zoals het genummerd geluk van
60 minuten in een uur,
de steeds weerkerende zekerheid
dat de tijd me heeft ingehaald.

Mijn mond

roestig wordt mijn mond.
uit zijn hengsels gerukt
aanvaardt hij het zwijgen.
trilt hij het aloud
bijna vergeten feest
der klankvolle dagen na.
wordt hij een huis
waar genade niet groeit
aan de ramen.
ziet hij vanuit zijn muffe kelders
de seizoenen overbodig voorbijtrekken.
weet hij zich als enig nooduitgang
de deuren vastgeroest
terwijl het woordvuur brandt
onder mijn hersens
en roept op bevrijding.

Eddy Van Vliet