De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 1

Een portret door Jacques Louis David

Het modern museum van Antwerpen bezit een portret of een studiekop van Jacques Louis David (1748-1825), den beroemden Franschen schilder uit den tijd der omwenteling en van het keizerrijk. Sedert lang heeft het stuk de aandacht van elken bezoeker op zich getrokken. Het is dan ook treffend van waarheid, van leven.

Een burgerman met glad geschoren wangen, grijs haar, blauwe oogen, grijzen jas, ondervest met rechtstaanden kraag en hoogen zwarten hoed, kijkt u uit de lijst met zachten en toch doordringenden blik aan. De kleur is weinig, het licht is getemperd, maar er is zooveel harmonie in die stille tonen en zooveel fijnheid in dit stille licht en in

[p. 5]

de doorschijnende schaduwe, welke de breede randen van den hoed op de benedendeelen van het gelaat werpen, dat men geboeid blijft staan voor het bescheiden werk.

Wie den meester kent, den heldenschilder van den Eed der Horatiën, den Dood van Socrates, Belizarius, de Kroning van Napoleon; wie

Teekening en plaatsnede van Ed. Vermorcken.

weet, dat hij de groote aanvoerder was der neo-klassieken, die een overwegenden invloed uitoefende op al de schilders van het keizerrijk, zal zich verwonderen hier een zoo eenvoudig realist en een zoo gemoedelijken weergever van het burgerlijke te vinden.

Zoo is het wel meer gegaan: schilders laten zich meeslepen door hunne idealen, door hun aangenomen, (conventioneelen) trant, maar eens, dat zij voor de werkelijkheid, voor het menschelijk portret staan, worden zij waar en vergeten hunne schoolsche leer. Zoo deden onze Vlamingen ook in tijden van verbastering: Frans Floris was een uitmuntend portretschilder en Antonius Moro, de meesterlijke conterfeiter, was de eenige waarheidslievende, die overbleef bij de Nederlanders in den tijd der algemeene Italiaanschgezindheid.

M.R.