De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 1

Tentoonstellingen.

1. - Kunstverbond.

Van den 1^en tot den 5^en November ll. had in het Kunstverbond, te Antwerpen, eene tentoonstelling plaats van drie-en-dertig kunststukken.

In de eerste plaats dient vermeld te worden een fruitstuk van Eugeen Joors, waarin de schilder met zijn prachtig koloriet en zijne gewone breedheid, de bevalligste zachtheid wist te paren. Joors is stellig een onzer verdienstelijkste schilders der jonge school, hij is bij machte om werken van grooten omvang te ondernemen en schitterend te voltooien. Het schijnt hem daartoe alleen aan stoutheid te ontbreken; hij heeft nochtans geene reden om niet te durven, of zich al te nederig te toonen, want kennis en kunde bezit hij waarlijk genoeg. Buiten zijn bloemstuk leverde hij nog een damesportret, in oosterachen opsmuk, dat ook al de begaafdheden des schilders doet uitschijnen.

Een Bosch in de omstreken van Modave, door Jozef van Luppen, is met de gewoonlijke zorg behandeld, welke deze schilder aan zijne werken wijdt.

Meldenswaardig zijn de vorderingen door Hendrik Timmermans gedaan. Zijn Preedag genoot den best verdienden bijval; de omgeving vooral is met kunde uitgevoerd. Een genrestuk van dien aard zou nochtans wellicht winnen bij eene behandeling op kleinere schaal.

De Smulpartij, van Emiel Godding, waar twee mannen in kleeding der verledene eeuw, aan eene tafel gezeten en bediend door eene meid, zich te goed doen aan haring en bier, munt uit door teekening, samenstelling en uitdrukking. Alleen schijnt er lucht in het vertrek te ontbreken, waardoor de verhouding tusschen de figuren onjuist wordt en aan het tooneel iets theaterachtigs geeft; zulks is nog te verhelpen.

Het vrouwenportret, dat Emiel Nelis inzond, is levendig en stellig een der best gelukte gewrochten van dien schilder.

Het? (eene vrijagie van Edward Portielje, onderscheidt zich door fijnheid van toon, zoowel als door fijnheid van gevoel, terwijl de Poetsenspeler, van zijn broeder Gérard, uitmunt door zijne gewone juistheid van opmerking en nauwkeurige uitvoering.

Edward Chappel zond slechts eene bloemenstudie, en behield zijne krachten voor Als ik kan.

Piet van Engelen stelde een schoon studiehoofd ten toon, met zeer juiste oude menschen wateroogen.

Verder bevatte de zaal: Vóór het feest, van C. Cap; een Mansportret en een Gezicht te Hoboken, van Edward de Jans; In de weide en een Portret, van Lodewijk Derick; Octobermorgend, van J. Guiette; twee landschappen, van Jaak Janssens; twee nachtgezichten, van Edward Moerenhout; drie Gezichten op de Schelde, van Lodewijk Pulinckx; Vóór de kerk en Gevogelte, door Ed. Quitton; een Mansportret, door Pieter van der Ouderaa; de Schipbreuk, of liever de Ballonbreuk van den Argus, in de Noordzee, door Eugeen Wolters.

Van Désiré Duivaerts en van Alfons van Beurden, kleine beelden, reeds in de driejaarlijksche tentoonstelling gezien; en van Jules Weyns, een beeldje in gebakken aarde: Voor mijne arme moeder, een bedelend meisje voorstellende.

Na eene groote verzameling, waar honderde schilderijen zich verdringen, bezocht te hebben, ziet men met genoegen eene kleinere tentoonstelling terug, waar aan ieder voorwerp meer aandacht kan verleend worden, evenals na eenen overvloedigen feestdisch, waar men van al de opgediende lekkernijen zelfs niet proeven kon, men zich de dagelijksche spijzen beter laat smaken. Hopen wij dat voor de aanstaande kerstmistentoonstelling, het Kunstverbond voor de liefhebbers weer eene partie fine voorbehoudt.

P.B.

2. - Als ik kan.

17^e tentoonstelling. - Van 4 tot 9 November was, in de zaal Verlat, eene tentoonstelling van Als ik kan geopend, die belangrijk mocht heeten.

Willem Albracht had daar eene Melkmeid, breed aangelegd, flink van postuur en van kleur, een Laboratorium zonderling gekozen van onderwerp, maar treffend weergegeven.

[p. 174]

A. Boudry. Zijne groote schilderij uit de driejaarlijksche tentoonstelling (Entre Chien et Loup) die daar Tusschen licht en donker hiet, en nu herdoopt is onder den onzinnigen naam van Tusschen hond en wolf!!! Het is een degelijk stuk, met juist geziene figuren die wat wegsmelten in hun half daglicht en op hunne stoelen en banken van halve hoogte, met eene gloeiende ronkende kachel, die het tooneel recht huiselijk maakt.

Ed. Chappel. Een groote vischwinkel, waarin de bewoners der zee met hunne slijmerige zilverige huid, naar waarheid en met gevatheid zijn weergegeven, maar waarin ook de muren, kleederen en bijzaken, dezelfde slijmerige oppervlakte als de visschen aanbieden.

De la Haye. Een vrouwenfiguur in een boudoir, doode natuur in het mensch en in wat haar omringt, maar niet zonder behendigheid in de schildering der stoffen.

Prosper de Wit. Een vuurwerkmaker in het landschap. Hoe jong van stiel men zij, kan men te veel vuur hebben.

Paul Gorge. Een uitmuntende studiekop. Een rooker, breed, licht en fijn geschilderd. Wijvenpraat, zeer fijn van toon, met voortreffelijke grijze zilverige tinten. Een goed geneesmiddel, minder, door gebrek aan vastheid.

Fritz Hanno. Bij den Beenhouwer, van figuren wat houterig, van toon wat zwart en zwaar, maar kleederen en uitgestald vleesch treffend van waarheid.

Mej. Rosa Leigh heeft, behalve twee kleine, een groot landschap, het beste wat wij van haar zagen: het is een stil nevelig gezicht. Boord eener beek, in wazig morgenlicht, zeer dichterlijk en ingetogen van gevoel.

Henri Luyten. Schoftijd, groote studie naar de natuur in de open lucht: metsers, plafonneurs, en wie er verder kalk hanteeren, zitten te schaften; de mannen, de plaats waar zij zich bevinden, hemel en aarde zijn in kalkstof gehuld. Leven, trilling van lucht en licht, waarheid in overvloed; maar door overdaad van trilling en stofferigheid krijgt het geheel bepaald een al te verward uitzicht. Het zou de school der toekomst weinig helpen, zich van alle schoolbrillen verlost te hebben, wanneer lucht en licht er haar nieuwmodische in plaats van ouwerwetsche aan de hand deden.

Henry Rul. Een groot puik kindschap met kale beukenboomen, reeds in de driejaarlijksche tentoonstelling gezien, maar daar slecht geplaatst. Hier komt het gunstig uit met zijne grijze tinten en breede stevige boomen.

Rom. Steppe. Een goed Zicht op de Schelde bij winterdag, met wateren lucht, verzengd door de ondergaande zon en een strand dat al te vlokkig is gedaan.

Pikt van Engelen. Aankomst van wild in de Halle. Groote uitstalling van gevogelte en wild. Pluim en haar uitstekend weergegeven in hunne blanke lichtende poezeligheid, maar heel het werk is te pluimachtig. Het dienstmeisje, de bank en de muur, het is alles zoo luchtig en vluchtig als ware het van de zelfde natuur als het pels-en donsdragende wild.

M.R.