De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 12

[p. 9]

Aan Willem Kloos.

I.

Uw glorie rijst vóor 't oog gelijk die luchten,
die, staêg in gloed gezwollen, opengaan
in vuurge laaiheid en hun roem-geruchten,
verstold tot vlammen, naar de hemel slaan.

Geweldig komt hun glans dees aard bevruchten,
want overvloedig goud blikt de ogen aan
alom, alom...: de mens, na lange waan,
staat in de luister-droom, die hij steeds duchtte...

Hij ziet een spiegel van zijn zelf... Het branden
der innge ziel stijgt bevend uit zijn mond
met milde woorden, die zijn geest nooit vond,

nu al géén gloor doortintelt zijn twee handen,
hopend gestrekt in volle zomergloed,
en nieuwer leven golft in 't jong gemoed!

[p. 10]

II.

Ziel, hart en geest van Holland, 'k zag u dagen...
Uw woord doorgloeide heel ons dorre tijd!
Gij waart het bloed, dat menig hart deed jagen,
tot het zijn eigen zelven had bevrijd.

Gij, rijke man, gaaft anderen, voldragen,
uw eigen luister in barmhartigheid...:
in vreemde borsten deedt gij manlik jagen
uw eigen liefde en haar oneindigheid!

Uw woord klonk met ons dromen saam! Geen woord,
dat dieper in ons diepste ziel kwam dringen,
van leven moê, maar o! nooit moê te leven!

En luider, luider klinkt het steeds! Het gloort
omhoog en 't zal eens boven 't leven schingen,
een trotse kathedraal van schoonheidsleven!

Victor de Meyere,

Antwerpen.

[p. 11]

WILLEM KLOOS
naar een fotografiese opname van de Heer W***