Yang. Jaargang 17

Stervende duif

In deze grootstad vallen duiven binnen
uit de verste hoeken van het gewest.
Zij hebben er nooit een kot of een nest,
maar zij stoeien, ruziën en beminnen

er op los, leven vrijer dan de spreuk
ooit een vrije vogel kan laten wezen.
Als zij ziek zijn kunnen zij niet genezen,
en of het nu pokken geldt of een breuk

van poot of vlerk, er is nimmer uitstel
van executie en het gebeurt snel.
Een of andere wandelaar ziet haar
dan ergens zitten, als in diep gepeins,
en zegt er is niets ergs, alleen geveins,
en gaat zijn weg. Ook zij is niet meer daar.

Marcel Coole