Gedichten. Deel 1. Teksten

[943] Hallucinatie^(aant.)

De schemer tekent u ten voeten uit.
Namiddag liet u binnen en begon
het grote sleepnet van de horizon
samen te trekken voor de vensterruit.

Te midden van het grijs, donkere buit,
die niet meer aan de ban ontkomen kon,
wandelt gij heen en weer op het gazon,
beslissing nemend zonder vast besluit.

De avond is nog lang genoeg en groot.
Evenveel massa als in werklijkheid
bestaat uit u, op dezelfde manier

en laat de deuren open van de tijd.
De afstand tussen ons is maar een kier,
ter elfder uur, die nooit helemaal sloot.