Diarium van Egbert Alting 1553-1594

Donderdach 2 Aprilis 1556.

Up huyden hebben doctor Hermannus Abbringe, syndicus, ende Alting, secretarius, uuth bevell des erbaren Rades de ministersche myt etzlyken jufferen in den convente up Broederkarckhoff²⁾ naest ant cloester eerst vrundtlyker wijse angesacht, woe B. ende R. berichtet weren, se willens solden sijn, hoer

2) Het Vrouw-Menoldaconvent, als begijnhof gesticht in 1276. De zusters zijn later, althans gedeeltelijk, overgegaan tot de derde orde van St. Franciscus. Zie A. Vos, Het Vrouw-Menolda- en het Vrouw-Sywenconvent in Groningen (Gron. Volksalmanak 1937 blz. 34 vlg.). Met het ‘cloester’ is bedoeld het Minderbroederklooster.

[p. 54]

habijth van doeken tho voranderen nu negstkomenden Paesschen, begeerde men wall de waerheit daeraff to wetende ende so se sulckes to doende vellichte bedacht muchten sijn, seghen B. ende R. voer guedt an, se sodane veranderinge ende nijecheyden achterwegen leten ende bleven bij tolde gebrueck umme sunderlinge inconvenienten ende swaricheyden, szo deser stadt daerdoer ankomen ende entstaen muchten. Ende want de jufferen genoech tho kennen gegeven, dat hoer meninge sulckes were gewest ende noch wall sijn solde, angesehen se meestendeel vrije personen weren, ghene professie gedaen, oeck onder ghenen pater noch reghel en stonden, dan hedden szodane habijth uuth egen vrije wille angenomen, well hoer wolde offte myt reden konde verbeden, tselve wederumme tho verlaten, dewijle se daertho ongebonden weren etc. Ende want de syndicus ende secretarius voersz. daerup den voergemelten jufferen des erbaren Rades meninge myt ernste voergeholden ende anghegeven, hoe dat den Rade sulckes gants neet en stonde tho ghehengen, dan so se in sodaner meninge dachten tho persevereren ende voert te varen, muchten se selves betrachten, wes hem daerna wolde volghen. Waerup dan de ministersche vorzs. geandtwoerdet, woe dat se (dewijle se rede professie gedaen) den erb. Rade neet wolde onthoeren, wolde oeck bij den anderen jufferen, de ingelijken professie gedaen muchten hebben, myt ernste verschaffen, umme in hoer gewoentlyke habijth tho blijven. Oeverst den ongeprofessijden jufferen kunde se neet dwyngen noch upleggen, se hoer habijth van doeken neet en veranderden, gemerckt desulve noch proffessie noch belofften gedaen. Sachten vorder de onprofessijde jufferen, daer tegenwoerdich sijnde, offtet dan den erbaren Rade drachlyker ende lijdelyker were, dat se thuys to Keppell¹⁾ daeraf makeden ende also hoer vrenden tho hues quemen, woewall se dennoch sulckes neet begeerden tdoende ende lever aldaer bij malckanderen in een eerlyk weduwenhabijt ende conversatie wolden blijven, soe veer se voertan in hoer vrijheyt als ander goede borgers dochters muchten blijven ende gelaten worden etc.

1) Mr. J.A. Feith vermoedt, dat hiermee bedoeld is het Praemonstratenaer klooster Keppel in Siegen, dat in 1547 tot een ‘Evangelisches Frauenstift’ werd ingericht (J.A. Feith, Uit het leven der jufferen op 't Broerkerkhof in Gron. Volksalm. 1910 blz. 16-24).