Soe Johan Kuper, tho Winshem woenachtich, alhiir rogge, oeck etzlyck bantholt ende sparren in den schepe liggende gehadt ende deselve hiir geveylt ende uuth laten roepen, doch neet na sijnen wille verkopen koenen, is hem verloefft, de weder te moegen vanhiir buten landes vueren offte, so he de in den Omlanden dachte to brengen, muchte sulcx up sijn egen aventuer doen.
Auteursrechtelijk beschermd