Die cronycke van Hollandt, Zeelandt ende Vrieslant, met die cronike der biscoppen van Uutrecht (Divisiekroniek)

Hoe grave Dirck van Hollant die stat van Uutrecht beleyde.
Dat XIIII capittel.

Dit verhorende grave Dirck, dat sijn lieve swager, zijn wijfs broeder, ghevangen, ende sijn volc van den biscop verslagen was, versamede hi alle zijn macht, ende beleide seer swaerlic die stat van Uutrecht al om, met tenten ende pauweljonen, ende dede sijn magenen oprechten om die stat te vernyelen, verwoesten ende te verbranden. Ende siet: doe alle dye gryselicke instrumenten tot verderfnisse des stats bereyt waren van grave Dirck voerseyt, die biscop, die gheen macht en hadde den grave te wederstaen, dochte als een ghoet harder sijn lijf ende sijn siel voer sijn schapen vromelick te setten, ende sine stadt vryen van den harden aenstaende storm. Waerom hij te samen dede comen sijn ecclesie mittet ghemeen volck, ende doende tot hem allen een schoen vuerich

[p. 140v]

sermoen ende gebiedende een yegelic opten ban ende sijn lijf, dat si uuter stat binnen dyen dage nyet gaen en souden, mer souden opter muren staen om haer stat te bescermen. Hierna dede de bisscop sine geestelike wapenen an, ende ghinc ter poorten uut, met crucen ende vanen, gevende hemselven ende die mit hem waren willichliken totter aenstaende martelie. Hiermede ghingen si uuter stat, elc na zijn grade ende staet, in witten, ende die biscop mit sijn ornamenten, hebbende in zijn hant dat boec daer hi den grave mit sine medehulpers mede vermaledien woude. Die Hollanders menende dat die bisscop uutquam om hemluyden te bevechten, bereyden hem snellicken int harnas, ende stelden hem in ordinancie mit ontwonden bannieren, ende ghingen des biscops heer vromelic tegemoet. Nakende naerre, sagen si den biscop mit der ecclesie sonder wapenen, mer meer vrede ende soen begerende dan te striden; waerom dat si hem sere verwonderden van des biscops stantaftighen ghemoede, ende onthilden haer handen van alle bloetstortinghe. Grave Dirck, edel van geboerten, mer noch veel edelre van goede zeden, dit merckende, quam tot hemselven, ende versuchte swaerlick van sijn quade voernemen; ende werp sijn helm ende schilt van hem, ende viel ter aerden, bloetshoeft, ongescoeyt, begerende gracie ende genade van sine quaetwillicheit; ende dat ymmer die biscop dye Blixem des Bans op hem niet werpen en wilde. Die biscop anmerckende des graves penitencie ende leetwesen, nam hem lieflic op van der aerden met een cusse des vredes, ende sijn voertan altijt vrienden gebleven. Ende die biscop relaxeerde ende verloste Otte, den palensgrave, uut den prysoen, doer liefte des graves van Hollant. Mer Otte voerseit gaf tot dancberheit Sinte Martijn sijn slot tot Benthem, ende ontfinct weder te lene van den biscop van Uutrecht ende sine nacomelingers.