Het tvveede bedrijf, de derde uytcomst.
Iocaste, en Antígone.
FOrtuyn ha! al te wreet wat ramp sendt ghy my an?
Eerst ghy verliesen deed mijn eygen kindt en Man,
Die in een kluyse leeft om t'leven daer te enden,
Vol droefheyt en vol ramp vol pijn en swaer ellenden.
Noch sijt ghy niet gherust t'land ghy in roer noch stelt,
Datmen hier daeglijcks roept, niet dan cracht en gewelt,
D'een broeder tegen d'aer elck wil sijn cracht doen blijcken
Waer van in't eynde noch de swack'st sal moeten wijcken.
D'een is na Griecken toe, om van des Conincx macht
Te crijghen daer toe hulp, en dan sal hy met cracht
Hier haest'lijck by ons sijn, voor dese t'Hebes wallen,
Hy sal't met sulck practijck soecken te overvallen,
Datmen niet weten sal, hoe't eynde noch sal zijn.
Helaes! wat tegenspoet, vol drucks, vol quel, vol pijn,
My dag'lijcks comt te moet, soo 't altijt heeft ghebleken,
Iae dat ick noch sal sien een oorlochs wreede teken,
Waer door dat dese Stadt tot grondt toe sal vergaen,
En dat den eenen steen op d'ander niet sal staen.
| |
Waer door dat laes! mijn rou noch meerder sal vermeeren.
Bode comt uyt, van Polenties.
Hier vind ick juyst me-Vrou heel wel nae mijn begeeren.
Genadichste Princes van d'eel Creons geslacht,
Mijn tyding denck ick wel was by u niet verwacht.
Doch niet te min (ick bids) wilt mijn bootschap doch hooren,
De Prins die comt met macht, en heeft seer hooch geswooren,
Dat dees Stadt van t'Hebes tot asch sal sijn verbrant,
Of dat den Scepter hem, sal werden in sijn hant
Gegeven, g'lijck als Prins en Coninck van dees landen.
En datmen voor 't contract, met sulcke vaste banden
Sal doen besluyten g'lijckse voormaels zijn geseyt.
Daerom me-Vrou ick bids, weest haestelijck bereyt
En wilt den hoogen raet dees bootschap overdragen,
Eer dat ghy't noch in 't eynd zeer droeff'lijck gaet beclagen,
Want hy is hier dicht by.
Me-vrouw siet wat ghy doet:
Ick bid u gaet doch heen, dat ghy hem comt te moet
Eer dat het is te laet, ghy sult hem wel bepraeten
Dat hy sijn quaet voorneem om uwent wil sal laeten.
Helaes wat sal ick doen? Hier toe weet ick geen raet,
Want het sijn beyd' mijn Soons, daerom soo waer het quaet
Dat ick voor d'een sprack en d'aer ginck tegen spreecken,
Want sprack ick meer voor d'een, de ander sou het wreecken:
Hoe wel het Coninckrijck comt Polenies toe:
Daerom stae ick versuft, ick weet niet wat ick doe,
Want spreeck ick d'eene me, de ander spreeck ick tegen:
Hoe dat ick het dan maeck, ten kan niet sijn te deghen.
Hoe langer dat ghy claecht, hoe den tijt meer verloopt
Dat hy hier wesen sal met mannen t'saem ghehoopt.
Die sullen dese stadt, bevechten en beschieten,
Dat wie daer binnen is, het sal hem soo verdrieten
Dat hy wel dickmaels sal gaen roepen om de doot,
Door d'over groote rou en pijn van hongers noot.
Hy heeft thien duysent Man, te Paerd' en oock te voet,
En victaly genoech, daerom siet wat ghy doet:
Dees mannen hebben t'saem ter doot toe trou gheswooren,
Sy sullen wijcken niet eer het is al verlooren:
Moeder verliest geen tijdt,
Maer spoeyt u derwaerts heen met d'aldermeeste vlijt.
Doet hun afleggen ras, hun boogen met hun pijlen,
Hun doodelijck geweer, hun sweerden ende bylen.
En stilt doch dese crijch, soo veer't u mog'lijck is,
De krijch brengt groote scha, daerom is het ghewis
| |
Goet, soo ghy't staecken doet.
'K salt beste gaen bedencken,
Op dat ick dese twee hou van malcaer te krencken.
Binnen.
O Goden geeft dat sy met reen hem teghen staet,
Dat hy niet voort en gaet, in sijn voornemen quaet.
Ick gae nu voort na't, Hof en sal het voort verbreyden,
Om datter yemant meer me-Vrouwe sou gheleyden.
Binnen.
|
|
Auteursrechtvrij