|
| |
Het tvveede bedrijf, de vierde uytcomst.
Iocaste.
O Aldergrootste Goôn, gunt my dat ick maer mach,
Mijn eygen zoon helaes! bewegen met geclach:
Dat hy doch desen strijt, niet eens en wil beginnen,
Op dees Borgery die woonachtich sijn hier binnen.
Soldaten treedt nu voort, Voor niemant niet en swicht,
Wy hebben nu de Stadt heel binnen ons gesicht,
Daer wy soo meen'ge, mijl veer comen om gevaeren.
Het sy wie dat het is, ick en sal hem niet spaeren.
Al waer het Mars ons Godt, wy wijcken niet een voet.
Let wel op 't geen ghy seght, en siet dat ghy't ooc doet.
Cap'teynen treet voort uyt, en geeft het volck couragie,
Set hun te deegh in ord', en op de recht passagie
Mijn Prins ick ben gereet.
Comt ginder niet mijn zoon, is hy't? Iae, neen: 'k en weet,
hy ist met soo veel volcx, soo 'k immers kan bemercken.
Ach helpt o Gooden groot, Iupijn wilt my verstercken,
Dat ick sonder gevaer hem vallen mach te voet,
En dat hy na mijn wil, en mijne woorden doet.
Mijn Moeder hier alleen, wel wat mach dit doch wesen?
Mijn herte staet en trilt, ick ben in duysent vreesen.
Ha alderliefste zoon, mijn herte nu doorschiet.
Doorschiet dees oude borst, helpt my uyt dit verdriet,
Helpt mijn bedroefde ziel uyt ramp en swaer ellenden;
Ach helpt my in mijn graf, laet ick mijn leven enden
Eer dat ick laes! moet sien nu sulcken swaeren strijt,
Uermoort my met u handt, want het is meer dan tijt.
Mijn leven ben ick wars. Sijt ghy helaes mijn zoone?
Soeckt ghy soo veel te doen, helaes! om een persoone
De welck u broeder is: en beyd' mijn even nae?
Scheurt t'herte uyt mijn lijf doot mijn sonder genae:
Of vervolcht mijn gebiet, van 'tgeen ick sal gebieden,
Dat is, dat ghy terstont, al dees gewapend' lieden
Afdancken wilt met vlijt: sonder eenich gevecht.
| |
| |
't Verscheel is niet soo groot, oft kan wel sijn gheslecht
Sonder dat ghy't met dwang of met gewelt comt haelen.
Ontwapent u terstont, en wilt niet eens meer taelen
Nae krijch of oorlochs volck. Laet hun vrymoedich gaen.
Wel Polenies hoe dus? Hoe blijft ghy dus vast staen?
Gh'lijck of ghy niet en wilt na mijne woorden hooren:
Mach al mijn clagen nu, u herte niet becooren?
Hebt ghy 't geswooren dan? dat ghy dus wrev'lich staet?
Met hert-neckich gemoet, vol boosheyt en vol quaet?
Ghy hoort nochtans te sijn, de minste van u beyden:
‘En latent recht met recht, het onrecht willich scheyden.’
Hoe moeder wat is dit? gunt ghy my anders niet?
Als dat ick leven sou in balling en verdriet?
Of wout ghy wel dat ick, al onrecht soude lyden:
Daer hy op voeden sou, en hem daer me verblyden,
Of wout ghy wel dat ick, ginck doolen after landt?
En waer ick quam, of ginck, behaelde groote schandt?
Van elck te sijn bespot, by Princen en by Heeren:
Van knaepen en dienaers, of waer ick sou verkeeren.
Neen, neen, ick moeder neen: so zot ick niet en ben,
Ick wil dat hy my oock, me voor sijn broeder ken,
En dat hy geeft mijn recht, dat my is nagelaeten.
Het is genoech bekent, by Princen, Potentaeten.
By Heeren, en Graven, en oock by al het rijck,
Dat Eteocle en ick te samen bey ghelijck,
Van onse Vader out werden gestelt als Heeren
En datmen (jaer voor jaer) het rijck souden regeeren
Te samen bey in vree, gelijck het wel behoort.
Sijn tydt is lang verby, en nu soo soeckt hy voort
Om staech daer by te sijn, d'welck niet so sal geschieden,
So lange als ick leef, of macht heb te gebieden.
Ach laes sijt ghy mijn zoon? veel eer een wreede Leeuw
Een Tygers hert hebt ghy. Wel isser in dees eeuw
Een mensche die daer leeft die sulcx eens gaet bedencken?
Dat hy sijn Moer, en Broer, en 'trijck t'saem soeckt te krencken?
Ach Polenies ick bidts mijn woorden neemt in acht,
Laet doch mijn droeve stem, mijn beed end' oock mijn clacht
Eens comen in u hert, en wilt my niet versmaeden
Want mijn hert ende ziel, is laes! so overladen
Met droefheyt en met rou dat ick't niet herden // kan.
Wel Moeder segt u wil cant u gewerden // dan
'tSal u ontbreecken niet, daerom laet my eens hooren.
Ach Polenies het is dat ick u woud becooren.
(Soot immers wesen kan) dat ghy u maer gherust
Wout houwen met een kleyn, om na u eygen lust
Te leven vreedelijck sonder al dit krakeelen,
| |
| |
Of dat ghy't Coninckrijck in tween sout willen deelen.
Want soo men dag'lijcks hoort het rijck is niet te vreen,
Dat ghy hier t'Hebes sout regeeren nu alleen.
Etiocle u broer, die gaen sy soo seer prysen:
Voor al sijn groote deucht die hy hun gaet bewysen,
Soo datse u in't minst niet kennen voor hun Heer.
Daerom o Polenies dit is dat ick begeer,
(Soo 't immers u belieft) dat ghy sout laeten vaeren
V peynse vanden krijch, en helpen uyt beswaeren
V Moeder die helaes! van Ouderdom valt af:
En so ghy't niet en doet, so delft u moeders graf.
Neen: 'tis my quaet genoech, dat ick het mijn moet derven.
Die sijn broede verslaet, is waert men hem doet sterven.
Gheen quaet en doen ick niet, maer soeck mijn eygen recht,
En dat ick't niet en deed ick waer voorseker slecht.
Veel slechter waer hy oock, wie dat een dief liet houwen
Sulck een schoon Coninckrijck vol kostelijck gebouwen.
Wel wat wilt ghy al doen? ghy sijt doch niet bemint,
Hy is van yder een in't herte so bezint
Dat sy hem totter doot bystant sullen verleenen,
Iae elck meer als ander, waer wilt ghy dan noch heenen?
Meent ghy de Borgern te dwingen na u handt?
Als sy u niet willen sien, voor Prince van het landt?
Dat velt d'welck staet so groen: sal eer met doode menschen
Bedeckt zijn g'lijckt is bedeckt met gras, want ons wenschen
Is anders niet, als al te brengen tot der aerdt
Verplunderen de Stadt, en maecken tot onwaerdt
Al wat daer binnen is. Iae mannen ende Vouwen
Vermoorden met ons handt, en brengen in benouwen
Al wat daer is ontrent. Al worden't my geseyt
Uan yemant noch so wijs, die al 'tgelegentheydt
Uan onse doente wist, dat ick't soude verliesen
Ick sout noch liever doen als vreede daer voor kiesen.
Want nu het soo veer is, 'tsal costen al mijn bloet,
Daerom Soldaten al grijpt elck een goeden moet.
Laet nu de trommel slaen, 't sal voor u zijn geen schade,
Slaeter vry lustich op, sonder eenich genaden.
Binnen.
Hier geschiet het eerste gevecht, sonder speken, tot datter een deel verslaegen zijn, dan gaense voort altemael met een vlucht al vechtende nae binnen. Ondertusschen 't gevecht wort getrommelt, ende gheblaesen op Trompetten, dan comt Polenies met zijn Schilt-knaep uyt, ende spreeckt dese navolgende reden:
|
|
Auteursrechtvrij