Davids psalmen

[p. 442]

Het eigen Geschrift, gezegd van David.

1.

'k Was van ligchaam en vertooning
By myn' Broed'ren klein, gering;
'k Was de jongste in Vaders wooning,
Die zyn' Schaapjes weiden ging
In het klaverryke veld;
'k Maakte een Speeltuig, en, voor zingers,
Heb ik ook te zaam gesteld
Eenen Psalm met myne vingers.

2.

Wie tog zal 't myn' Heer' verkonden?

God, zelf God, die my verhoort,
Zyn' Gezant heeft uitgezonden,
My der Kudde ontnam, en voort
Met zyne olie overgoot.
In myn' broed'ren, met hun allen
Grof van spieren, schoon en groot,
Had de Heer geen welgevallen.

3.

Ik ging uit, en, niet verlégen,

Goliat, die my, te onwaard,
By zyne afgoôn vloekte, teegen;
Ik heb ook zyn eigen zwaard
Uitgetrokken, hem den kop
Afgehouwen, en van 't smaaden,
Hoonen, last'ren, hoog in top,
Isr'els Kinderen ontlaaden.