|
| |
| |
| |
Eerste verthooninghe.
DE Heylighe Kercke glorierende over de Standvastigheydt der Gelucksalighe Martelaers, de welcke om de liefde Christi (daer sy opghebouwt is) in Ghelooven, wordt de blinde Afgoderij met het goddeloos Heydendom en kunnen duyvelschen aenhangh vande Evangelische Waerheydt verjaeght.
| |
Voor-reden.
Verschynt de heylighe kerck.
ALs de Stantvastigheyt in het verduldigh lijden
Den mensch niet af en valt, sal haer de siel verblijden
En wenschen meerder pijn van lijden uyt te staen
Ter liefde van den Heer, jae siet gheen wreetheyt aen
Daer sy med' wort ghedreyght van d'Heydense Tyrannen,
De vreese vande doodt is uyt het hert ghebannen
Op hop' der saligheyt die-men naer t'lijden vindt?
Dat is den loon van deught door arebeyd' verdindt
In't Christelijck gheloof, daer niemand' aen mach falen
Wilt hy het voedsel van sijn siele daer uyt halen,
Om dat het is een gaef van Godt ons inghestort,
En diese niet en heeft, noch soeckt, noyt saligh wort ...
Is het dan wonder: dat het bloet der Martelaren
Soo grooten cracht van deught door het Geloof can baren?
Dat als sy sijn ghestelt in hunnen lesten noodt
Van sterven om t'Geloof, noch lagghen met de doodt,
Een reden datmen siet het Heydendom vermind'ren
Om datse door haer wreet ghedreygh niet en can hind'ren
Die sy soo scherp vervolght, en hun gheselschap schouwt
Want het is al te vast op mijne Kerck ghebouwt,
Die noyt en sal vergaen, schoon datse veel moet lijen
Sy sal voor eeuwigh staen ... dat dan d'Afgoderijen
(Uyt t'Duyvels saet ghebroyt) blijven in duysternis,
'K beclaegh den mensch die van gheen recht Geloof en is.
| |
| |
| |
Eerste uytcomen.
AStion wort vande Wereldt en het Vleesch aenghelockt om hem te houden in den dusyteren wegh der dolinghen daer hy in wandelt, dreyghende sijnen ondergangh want hy sich begheeft in't gheselschap der Christenen maer door den seghen van den H. Gheest verlicht sijnde, ontvlucht de valse en bedrieghelijcke Wereldt en Vleesch en daer naer ontmoetende Epictetus eenen Seraphinsen belijder van 't Gheloof wort daer van bekeert en ghedoopt.
ASTION alleen uyt.
ALs ick eens overdenck het wonderlijck vermoghen
Van die t'al heeft ghemaeckt dat wy sien voor ons ooghen,
Te weten, Hemel, Aerdt, de Sterren, Son en Maen
Die wy soo hoogh van ons in't Firmament sien staen,
Soo ben ick heel verstelt: wie dat den uytghelesen
En grooten Man magh sijn die dit al brocht in wesen
Tot voordeel vanden mensch, en daer van Meester is,
Want ick gheloove datter gheen ghelijckenis
Van sijn Almogentheydt op d'Aerd' en is te vinden ...
Soo ist geen wonder dat veel menschen hun verbinden
Aen sijne groote macht, en stooten met den voet
Des Weireldts ydelheydt, jae Rijckdom, geldt en goet
Verlaten, en hun inde Wildernis begheven
Om hem te dienen, die sy segghen: dat ons leven
En al wat datter is, gheschapen heeft ... voorwaer
Soo moet het sijn een Godt, dat is niet dan te claer:
Want sy om sijnen't wil voor geene doodt en walghen,
Jae vreesen vuur noch vlam, noch sweert, noch strop noch galgen
Soo vast gaet hun Gheloof, en daerom wensch ick hem
Oock eens te kennen, oft te hooren sijne stem,
Ick sou hem volghen naer, en s'Weirelts aenhangh schouwen.
De WERELT en t' VLEESCH uyt.
Wel Astion soudt ghy u oock soo licht betrouwen
Ghelijck de Christenen, die sot sijn, want daer sy
Van maken eenen Godt, is niet dan sotterny,
| |
| |
Ten is geen sotterny, die in den Godt ghelooven
Daer sy voor sterven, en hun leven laeten rooven
Voor die hun t'leven gaf ... u segghen acht ick niet
Om dat het al vergaet t'gen' men voor ooghen siet,
Maer niet daer t'als van comt ... ghy hebter veel bedroghen
Die hebben al te langh u valse borst ghesoghen
In schijn van bitter soet, toen ghy die hebt verleydt
'K verfoey u, en verschup al s'Wereldts ydelheydt ...
Gaet heen, 'k en wil niet meer in d'aertse sorghen woelen
Wel Vrindt hoe bent ghy soo verkeert in u ghevoelen;
Daer ick u noyt en heb gheweyghert uwen lust:
Die is u noyt ghevraeght.
Veel liever wil ick sterven
Als mijne Suyverheydt te missen, en te derven
Daer alle deught van comt: u losse dertelheyt
En crijght my niet in't net,
Van dit heel Coninckrijck om u volmaeckte leden
Al oft sy waeren naer een Venus beldt ghesneden,
Sult ghy my weygheren te gheven uwe handt?
Die Venus selver ben; daer jeghelijck om brandt
In liefde ... siet my aen, 'k sal u den Appel gheven
Die Paris aen my schonck, mijn troost, mijn lust, mijn leven,
Verset u herts-ghepeys, dat naer het Christendom
Geneghen schijnt te sijn.
Dus breeckt mijn hooft dan niet ...
Ach! wilt gy ons dan vluchten?
Daer wy u anders niet en thoonen als ghenuchten?
'K acht al u praten niet, ghy hebt my al te langh
binnen.
Voor Diocletiaen: dat hy daer door mach varen
Soo als de rest die sijn gheloopen heel verkeert
Uyt t'pad van hun gheluck,
Soo moet hy sijn gheleert.
Binnen.
| |
| |
ASTION alleen uyt.
Bekoringhen van t'Vleesch, en s'Wereldts vlyerijen,
En sullen my met meer met hun bedrogh bestrijen
Soo als ick heb gheproeft wel tot mijn bitter leet,
Ach! vond' ick maer den wegh der Waerheydt, 'k sou gereet
Sijn om die in te gaen ... maer holla 'k moet hier swijghen
Om niemandt op den hals tot mijn verdriet te crijghen
EPICTETUS lesende in eenen Boeck sijn Ghetijden uyt.
Die my verraden mocht, midts ick daer jemand' sien
Van eenen vremden aert en geest, en comt misschien
Uyt Keysers Hof ghegaen: om Christenen te vanghen
En morghen om t'Gheloof als ander op te hanghen ....
Ick en betrouw hem niet ....
Noyt schoonder mans Persoon
En brocht Natuur naer mijn verstandt alhier ten thoon
Als desen Jonghelingh .... jae soo ick niet en schemel
Oft dool, soo ist voorwaer een Engel uyt den Hemel
Vol deughtsaem Eerbaerheydt .... Ach! had ick maer de eer
Te weten wie hy is, ick soud' noch thienmael meer
Verlanghen, om tot spraeck den selven te verwecken,
En hem de waerheydt van t' Gheloof eens te ontdecken
Om winst te connen doen tot onse saligheydt
Haer selven openbaert, dan moetmen avonturen
En geenen arrebeydt ontsien, maer die besuren
Hoe swaer dat hy ons valt in alle pijn en druck,
Als die tot welvaert dient van ons ghewenscht gheluck
Dat hier ghebeuren kan .... ick wil hem aen gaen spreken,
Als jemandt sijn ghebreken
Geensints verborghen houd' maer thoont den Medecijn,
Gheholpen wordt, en vindt verlichtingh inde pijn,
Daer ben ick eenen van, soo ghy mijn Vrindt wilt wesen
En mijn ghebreken kent, sult ghy my wel ghenesen,
Wie sijt ghy lieven Soon, van waer comt ghy van daen
En waer ist dat ghy sijt van sin, naer toe te gaen,
Mijn naem is Astion, Rijck, en seel Eel gheboren,
Mijn Ouders eenigh Kindt, van wie ick d'uyt-vercoren
Schoon Perel wordt ghenoemt, en daer voor aenghesien
Van ieder een, schoon ick den Lof niet en verdien ...
| |
| |
Gy hebt seer wel geseyt, mijn Soon wil my betrouwen
Schoon dat u Ouders voor een Pe[r]el u aenschouwen
Sy sullen die nochtans verliesen tot hun eer
Om uwen grooten Lof ter liefde vanden Heer
Die't al gheschapen heeft, en die van meerder weerde
U Siele schat als al de Rijckdom vande eerde
Die maer een ooghenblick en duert, en weer vergaet:
Maer diemen crijghen can hier naer, voor eeuwigh staet,
t'Aerts Gout dat wy soo schoon sien voor ons ooghen schijnen
En is maer enckel stof datmen haest siet verdwijnen,
Maer t'alder-fijnste Gout, dat u het meest behoeft
Om winst daer med' te doen, is in het vuur gheproeft,
En dat heb ick te coop, daer d'Engelen by leven
Die ghy noch niet en kent, dat Gout can ick u geven ...
T'is Christus onsen Heer, soo ghy daer in ghelooft
En u in sijnen naem laet doopen, wort berooft
De cracht van Sathan, die van al d'Afgoderijen
Den eersten oorspronck is, en brenghter veel in ljien ....
Dus peyst eens lieven Soon op uwe saligheyt
Die niemand crijghen can, ten sy hy hem bereydt
Tot Christelijck Gheloof: wil dan u landt ontvluchten
En gaet met my, 'k sal u in een landt van genuchten
En eyndeloose vreught doen leven eeuwighlijck
Want ghy in hem ghelooft die Meester is van t'rijck
En welvaert van mijn siel: laet ons bid ick, te gader
Vertrecken naer dat Landt: k'en wensch niet anders, dan
Den wegh der saligheyt te vinden door den man
Die ghy my hebt genoemt, soo groot in sijne wercken,
Want sijnen zegen my maer gelieft te verstercken
Dijn ick van hem versoeck ...
... mijn Soon en twijffelt niet
laet my alleen maer sorghen
Ick wensch u goede rust, en sal u weer op morghen
Verwachten, om wat meer te segghen tot u luck.
seer weerdigh man, die sijn in mijnen druck
| |
| |
De hope van veel vreught, dijn ick door het bekeeren
Sal crijghen van den Heer, wilt my de waerheyt leeren
Van 't Christelijck Geloof .... Adieu voor dese reys ...
Ick wensch u veel gheluck met eenen kus van peys,
Betrouwt u vry op my: dat ick u door Godts seghen
En sijn genade noch meer hope te beweghen
Als ghy in Godt ghelooft, en tot het eynd' vol-hert
Als ick in het Geloof versterckt ... 'k sal my betrouwen
Op u, en dat ghy leert in mijn ghedachten houwen.
binnen
Pause
| |
Tweede uyt-comen.
AStion wort van Epictetus in sijn tweede by-wesen gheleert; onderricht en gedoopt: maer vreesende het vervolgh van sijn Ouders (die Heydens sijnde) niet en wisten waer hy was, vind' geraden te veranderen van wooninge, ghelijck Epictetus oock goet vindt. En trecken alsoo samen over Zee naer het Landt van Schytien, schoon dat sy aldaer vremt en onbekent waeren.
ASTION enEPICTETUS uyt.
APostel Christi weest gegroet, en hoogh verheven
Om al de wonderheyt van u ghesegent leven,
Die dienaer sijt van Godt, en van 't nieuw Testament
Dat ghy my hebt beloft te maken nu bekent,
Mijn Soon weest oock gegroet .... ô puyck der Jongelingen
Aen d'Engelen ghelijck, die ick de Croon sien bringhen
Van boven uyt Godts Throon: om u daer med' het hooft
Te cieren, soo ghy maer mijn woorden vast ghelooft
Die aen u sijn gheseyt, en in Godts naem laet doopen ...
Dat neem ick geren aen .... maer nu ick ben gaen loopen
Van mijnen Vader, die my soeckt, en niet en weet
Waer ick vervaren ben tot sijn droef-hertigh leet,
Hoe sal ick t'maken, als hy van my comt te hooren
Dat ick oock Christen ben, want hy sal my vermooren
Soo des' bekeeringhe aen hem verraden wort ...
En t'erghste, dat hy sal sijn selven doen te cort
Om mijn verlies alleen, dat doet my t'meeste vreesen ...
Beminsten Astion, wil maer verduligh wesen,
| |
| |
Vreest voor geen ongheluck, als Godt maer med' en werckt
Want sijne gratie den mensch altijdt versterckt,
Jae proeft ons als het Gout: hy quetst, en can ghenesen,
En t'is maer eenen Godt, dry eenigh in sijn wesen
Dat is den Vader, Soon en Geest, nochtans maer een
Schoon 't dry Persoonen sijn, t'is eenen Godt alleen,
Maer geen dry Goden, schoon wy dry Persoonen noemen
Ten is maer eenen Godt, daer wy op moghen roemen
Om dat het alsoo is, en in 't Gheloof bestaet
Oock anders gheen Geloof ons Kercke toe en laet:
En t'is aen t'sesde by Joannes oock beschreven ...
T'broodt dat ick geven sal, dat is mijn Vleesch, voor t'leven
Der menschen, daer ick u sal kennisse van doen
In't uyt-legh vande saeck, dat ghy 't wel sult bevroen
En duydelijck verstaen tot u seer groot behaghen ...
'K sal breeder onderwijs verwachten, stelt my daghen
En nachten, 'k ben bereet te luysteren naer 't woordt
Van Godt, dat ick met groot vermaeck heb aenghehoort,
Met hop' dat ghy daer door aen my sult t'Doopsel schencken
Dat ick van u versoeck, om altijt te ghedencken
De woorden van Godts schrift die ghy my hebt gheleert
En door de selve mijn verdoolde siel bekeert ...
Maer als ick ben gedoopt moet ick aen u ontdecken
Dat wy te samen dan naer ander Landen trecken
Daer wy sijn onbekent, om gheen verradery
Van Fielen t'onderstaen, en inde slaverny
Te comen van ons doodt, ick wil wat meerder lijden
Voor mijne saligheyt, en inde doodt verblijden
Als ick sterf om 't Geloof: dat is alleen de hoop
wat is den doop te segghen,
Dat is een Water-badt, waer door men af can legghen
D'eerste bedreven sond' die Adam had begaen
'K en can het niet verstaen
Daer is de weet aen vast .... den mensch, die was verloren
Door Adams sonden, wert weer door den doop herboren:
Hoe is het moghelijck: dat die gheboren is
| |
| |
Der sonden naer den geest, die daer door comt t'herleven
In dese Wateren wanneer haer wort ghegeven
Den eerst verloren glans der grati, die alleen
Daer van het leven is, en die weerom ghemeen
De selve maeckt met Godt:
Hoe quam sy hier in te ontbreken,
Door Adam als ick heb geseyt, om dat hy dirf
Vertreden het ghebodt des Heeren, waer door stirf
T'heel menschelijck gheslacht:
moest dat de doodt vergelden!
Jae, om dat Godt hem stelden
Het hooft van ons gheslacht, en vaer van al dat leeft,
Een jeders wil daerom in hem ghesondight heeft ...
Was dat een Adams quaet geen boos en stout vermeten?
mijn kindt, noch dient te weten
Dat Godt in wesen is, en in natuur maer een
Dryvuldigh in Persoon, een Godt, en anders geen.
Het is vremt te verstaen, noch vremder te begrijpen
Men dient met arbeyd' daer sijn Hersens op te slijpen
Godts goetheyt was soo groot: dat om de duysternis
Der sond' te nemen wegh, hy oock ghestorven is
In menschelijck natuur, die Godt had aenghenomen
Uyt eene suyver Maeght, soo hebben wy becomen
Versoeningh tot ons vreught,
noyt heb ick sulcx gehoort ...
Des' wonderheyt alleen (gesproten uyt Godts woordt)
Dat Vleesch geworden is, gaet vast ... t'woord' was ontfanghen
Door den Heylighen Geest:
Ick luyster met verlanghen
Om dese wetenschap diep grondigh te verstaen
T'is soo de saligheyt hanght door t'Geloof daer aen
En dit Gheloof can een ghequetste siel ghenesen ...
Soo moest die Maeghet dan van groote weerde wesen
Die Moeder was van Godt, in menschelijck natuur
Ontfanghen door Godts geest, brandende als een vuur
Van liefde, en haer suyverheyt wist te bewaren
Als sy Godts woordt (dat Vleesch geworden is) quam baren
Is al te wonderlijck, en dat Godt oock als mensch
Dat was soo sijnen wensch
Om ons te helpen uyt den noodt, als mensch geboren
En oock ghestorven anders waren wy verloren
En had dit noyt geschiet.
'K Geloof al dat gy seght
Geluckigh is den mensch die soo wort onderrecht
| |
| |
En blijft stantvastigh als hy in't Gheloof sal sterven
Dat ghy my hebt geleert, om t'eeuwigh licht te erven,
Want t'is een sielen prijs:
Gelooven doen: hoe dat den Almoghenden Heer
In sijn lest Avondtmael tot teecken van het leven
(Aen ons belooft) sijn Vleesch heeft voor een spijs gegeven,
Sijn heyligh Bloedt voor dranck, verandert uyt den wijn
Door sijn Goddelijck Woort,
'K Geloof u dat can sijn,
Maer seght: hoe can die spijs van broodt dan Godt besluyten?
d'Almogentheydt van Godt sluyt twijffelingh daer buyten
Het broodt besluyt hem niet, maer door het Pristers woort
Ghesproken eens van Godt, brenght dese waerheydt voort
Die nimmermeer en lieght:
Gegheven aen den mensch die alle de verstanden
Te boven gaen, 'k gheloof dat ghy my hebt gheleert
En door het selve mijn verdoolde Siel bekeert ...
Ick eysch ghenade want ick heb te veel ghesproken
Teghen u heyligh Woort, nu is den strick ghebroken
Van mijne twijffelingh: Ach! en vertoeft niet meer
Ick bid vertroost mijn Siel, en doopt my inden Heer
Mijn Soon ick ben bereet, wil u dan neder-booghen
Op dat ick door den doop u sonden af mach drooghen.
Astion knielt.
Daer ben ick willich toe ..... ô Godt ghebenedijdt
Siet uwen Dienaer aen en hem bermhertigh sijt,
Over sijn sondigh quaet om dat nu af te wassen
En heel te suyveren, op dat ick inde plassen
Des doodts noyt treden mach, maer nu wel onderricht
Om te volherden, want gy sijt het Heydens licht ....
Hy wordt ghedoopt.
Ghy hebt als nu vercreghen
T'gheluck der saligheyt, en sijt nu op de weghen
Van t'Hemels Vaderlandt, volherd' dan en betrouwt
U op mijn woorden en de selve onderhouwt
Daer ben ick toe bereet, ick en wil noot meer vreesen
Maer mijnen Heer en Godt voor altijdt danckbaer wesen
Die my nu heeft verlost, gheluckigh is de siel
Die op-ghestaen is naer dat sy in sonden viel
| |
| |
Geluckigh, die dit wel bedenckt, en can bepeysen,
Want hy sal nooit vergaen ... t'is tijdt dan dat wy reysen
Naer vremde Landen om t'ontvluchten het verraet
Dat ons can volghen Soon.
K' ben willigh om den wegh der saligheyt te vinden
En alderliefsten Soon: den wegh staet open voor
Die niet en vreesen, als sy comen op het spoor
Van hun gewenscht geluck, waer in dat is gheleghen
D'eeuwighe Hemel vreught, die niet en wort gecreghen
Als door Godts gratie ... betrouwt dan, en volhert
Vry moedigh in't geloof, waer door een siel, die swert
Van sonden is besmeurt, gesuyvert wordt, en t'leven
Door dese suyveringh daer aen dan wort ghegeven
Als sy uyt t'lichaem scheyd' ... Mijn Sone dat gaet vast,
Heer Vader 'k gaen dan med' en volgh dat ghy belast
Aen uwen dienaer, die ick ben k'en wil u nooit verlaten
Maer volghen totter doodt.
Die om Godts liefde haten
Den valsen af godts dienst, en volghen Christus naer
Te sterven, als dat ick den minsten voet sou wijcken
Uyt 't pad van het Geloof, dat sult ghy wel sien blijcken
Als ick voor t'sweerd' moet staen ... Ach! had ick maer t'geluck
Daer toe te comen, dan en sou my vrees noch druck
Ontstellen in't gevaer des doodts, als my de krachten
Van de natuur niet en begaven: 'k sou verwachten
Het slach mesch vanden Beul, soo my de grati van
Den Heer maer en versterckt ....
Dat hop' ick, gaen wy dan
Eer ons t'gety ontloopt, daer wel dient op te passen
Als wy maer scheep en sijn, sal niemand ons verrassen.
binnen
| |
| |
| |
Derde uyt-comen
DE Heylighe Kerck vergeselschapt met de Deughden van Kloeckmoedigheydt en Standtvastigheydt (hoorende het Musicael Ghesangh over de bekeeringhe van Astion) verheughen hun samen inden Heer met jeverigh voornemen van hem met Liefde en Hope in't Gheloof te verstercken.
van binnen ghesangh:
Inden uyt-comst van de voorschreven H. Kerk, Cloeckmoedigheydt en Standtvastigheydt daer sy na luysteren.
LOf en Eer sy Godt den Heer hier boven
Die alle tongen loven, om den segen die hy geeft
Aen den mensch, vvaer door hy leeft
Naer den reghel vande Deught
Daer hy sich meer in verheught
Als in s'Weireldts ydel vreught ...
Midt hy inde water-plassen
Vanden Doop wordt af-ghewassen
En bewijst dat hy nu herboren is
En ghelijck een Son op rijst
Uyt de doncker duysternis.
De Heylighe Kerck spreeckt.
DEn Enghelijcken galm, die dringht in mijne ooren,
Het hert begerigh maeckt: om noch wat meer te hooren
Want soo ick can verstaen, het is van Astion
Een nieuw bekeerde siel dien blinckt gelijck een Son
Om sijne suyverheyt, nu door den doop vercreghen,
Ach! wie en sou hem inden deught dan niet beweghen
En loven Godt altijdt die hem des' gave schinckt
Waer door sijn siele voor Godts ooghen eeuwigh blinckt
| |
| |
Als 't Sonnen licht op d'Aert ...
Ick hop' hem soo stantvastigh
Te maken in't Geloof, dat gheen vervolgh (hoe lastigh
Het is, hem valt te swaer, in sijnen lesten noodt
Mijne kloeckmoedigheyt, die sal hem totter doodt
Verstercken sonder vrees dat hy sou gaen verloren
Om dat een Perel is van duysent uytvercoren,
Een Perel wort geacht, die 't Vaders huys verlaet
Om 't licht te vinden door den goeden wijsen raet
Van Epictetus, die hem quam het licht ontdecken
En door de gratie van Godt daer toe verwecken.
Soo seyltmen voor den wind' van swerelts slaverny
Waer door men vindt de rust in't Hemels melody.
Dat is door het Geloof, daer 't luck in is gheleghen
Waer med' de saligheyt der sielen weort ghecreghen,
En t'is het eenigh wit daer-men nae schieten moet
Om te vercrijghen door 't Geloof het eeuwigh goet,
binnen
| |
Toe-sangh.
Schoon de furi van d'Afgoderijen
Wil Astion bestrijen en vervolgen totter doodt
Sijne liefde is te groot ...
Laet de Werelt, Duyvel, Vleesch, hun daerom vry schreeuwen heesch
Astion en heeft geen vrees
Sy en connen hem niet schaden, hy betrout op Godts genade
Door t'Gheloof, die sijn Siel van ongheval
Van het Vleesch noyt wesen sal.
| |
| |
Verschijnen het Gheloof, Hope, en Liefde
SYn siele hoort my toe, want die in my ghelooven
En sal niet lichtelijck de werelt my ontrooven
Hun siele saligheyt, ten waer door sondigh quaet
Dat het Geloof verdooft, alsmen dat niet en laet
En Godts ghebodt veracht:
Den schoonen Astion nu hy comt openbaren
Het licht van sijn Geloof, door my hem inghestort
Op hop' van sijn geluck, dat soo vercreghen wort
Geluckigh die sijn hop' op Godt alleen can setten
En hem daer op betrouwt, hy sal veel quaet beletten,
De hop' is Godt alleen: de hop' is s'menschen al
Die dan in Godt Gelooft, en hopt, noyt dolen sal.
Binnen
| |
Vierde uyt-comen.
DEn Vader en Moeder van Astion bedroeft over t'verlies van hunnen Sone, verstaen door eenen Schipper; dat hy met Epictetus over zee vertrocken was, verdobbelen daerom hun droefheyt, met voornemen van hem te volghen en te gaen soecken.
Moeder alleen uyt
O Vader Jupiter, die naer mijn jammer klaghen
Oft suchten niet en hoort, maer inde nederlaghen
Van druck laet nu ongetroost en sitten in den noodt
Daer nauwelijckx verschilt mijn leven aen de doodt
Om Astions verlies, mijn Soon die was gheboren
Tot mijne vreught alleen, om nu eylaes verloren ....
Ach mijnen Astion, die waert al onsen roem
De Perel van dit Rijck, en nu ghelijck een bloem
Verdwenen en vergaen, soo dat ick in het duyster
Gelijck een Tortel-duyf moet treuren, nu den luyster
Van sijn ghesicht niet meer in mijne ooghen schijnt
Waer door al mijne cracht als eenen sneeuw verdwijnt ...
Jae soo langh als de Son comt rijsen uyt den oosten
En sal noch Godt noch mensch mijn droefheyt connen troosten,
Want hy verloren blijft, mits geenen Diamant
Oft Perel is soo schoon, noch cloecker van verstandt
| |
| |
Als Astion, dijn ick dry daghen en dry nachten
Heb over al gesocht, en naer sijn comst doen wachten
Gelijck sijn Vader oock ghedaen heeft en noch doet,
Want hy hem niet en vind, verlies ick mijnen moet
En vrees voor ongeluck, dat my in't graf sal delven ...
Den Vader uyt.
Daer is mijn droeve Vrouw: waer blijf ick met mijn selven
Dat sy my niet en siet, en naer den Sone vraeght
Dijn ick niet vinden can, het gen' mijn hert soo knaeght
Dat my doen sterven sal ... Ach! waer sal ick hem vinden ....
En is dat niet de stem van mijnen wel beminden
En alderliefsten Man? hy ist ... ô jae hy ist
En nochtans niet en spreckt van 't gen' ick geren wist ...
Mijn troostelose-Vrouw; met tranen over-goten,
K'en can niet spreken, want mijn herte is ghesloten
Van enckel droef ghesucht vol vrees en bitter pijn
Om dat ick niet en weet waer Astion mach sijn
Ist waer, soo moet ick sterven
Dat ick mijn eenigh kindt soo schoon en jonck moet derven
Die ghelijck een Euroop door 't brandigh minnen vier
Van den Godt Jupiter (verandert in een stier)
Misschien oock is verleyd'.
En 't overdagdigh om dit groot verlies u quellen
'K en wensch niet als de doodt
Om dat den druck op 't hert veel swaerder leyt als loot ...
Daer ick van sterven sal oft ick moet by hem wesen
Niemand' als mijnen Soon can mijnen druck genesen:
Mijn lief betrouwt u op de hop', het sal wel gaen
Al wat de hop' beloft acht ick maer ydel waen,
Het heeft te langh gheduurt ick wensch mijn doot te proeven
Wie en sou hem in al dit segghen niet bedroeven ....
De doot, wat sal dat sijn
Niet anders als alleen verlossingh van mijn pijn,
Die my te seer beswaert, dus wil ick liever kiesen
De bleecke doodt als soo een Perel te verliesen ....
Ick sagh in hem te grooten lof, en sedigheyt
Vol twijfelingh, waer door hem jemandt heeft verleydt
Van eenigh Christen-volck, daer hy is med' gaen loopen,
En dat hy hem misschien daer van heeft laten doopen.
| |
| |
'T sou connen wesen lief, het waer een stout vermeet ...
Ick ben van dit geloof, soo dat ick niet en weet
Ick bid laet ons betrouwen
Op het Orakel, en het quaet van wanhop' schouwen
Ick hop' dat jemand' ons op 't lest eens segghen sal
Waer Astion mach sijn, ghelijck ick by gheval
Daer eenen Schipper sien, die oost en west door 't reysen
Bekent sijn, ick sal hem ontdecken mijn ghepeysen,
En vraghen naer mijn Soon.
Voorwaer dat vind ick goet
En toeft geen oogenblick oft gaet hem in't gemoet ....
Mijn vrind' ick bid een vraegh.
Die dien ick eerst te weten
Gewis, verschoont daerom mijn overstout vermeten
Want daer is veel aen vast, dat ick u vraghen wil
Naer dat de vraegh bevalt, als daer med' geen geschil
Van twist en is ghemenght, sal ick u antwoordt gheven
Ten minsten niet mijn vrindt, maer t'is een saeck daer t'leven
Van mijnen Soon aen hanght.
'K hope' neen, maer daer is jet dat mijne lieven Man
Om sijnen t'wil ontstelt.
Heeft hy dan jet bedreven,
Wie dat u Soon mach sijn, oft ick gaen mijnen wegh
Sijn naem is Astion. Maer 't gen' dat ick u segh
Verholen blijven moet, tot dat ick com te weten
Dat heb ick weer vergeten,
Spreckt ghy niet van den Ast daer men het gersten mout
Op drooght, en 't beste bier in dese Stadt van brouwt
Men spreckt van Astion, cunt ghy dat niet onthouwen
Jae van den Ast, en ton, die dienen voor het brouwen
De vent is dwaes oft sot.
Soo sijn wy alle twee, Mevrouw, van eenen prijs,
Set 't spotten aen d'een sy, ick sal u anders segghen
Want ghy my wilt verstaen om uyt te hooren legghen
Dat mijnen Soon seer schoon als eenen Phebus is
Van aenschijn, en volmaeckt naer sijn ghelijckenis
Phebus is mijnen Godt, dat can ick niet gelooven
Wie spreckt van eenen Godt, ghy sout mijn sinnen rooven
wel spreckt dan soo 't betaemt
Wat dienter veel geseyt: hoe is u Soon genaemt
De Perel van het Landt om sijn volmaeckte leden
Nu ken ick hem seer wel, die Perel is op heden
Vertrocken over Zee, dijn ick te scheep sach gaen
Met jemand' ... had u Soon geen hoet en pluymen aen
| |
| |
En een Romeynse Rock van roodt Root-fluweel besteken
Oft gheborduert met Gout:
Ghy en moet niet meer spreken
Het is den selven, Ach! het is den selven, die
Wy soecken over al, hy ist, eylaes om wie
Ick sucht dach ende nacht, hy ist die my doet sterven
Want ick hem niet en vind', en moet sijn wesen derven ...
Hy ist eylaes hy ist ... Ach! is hy over zee
Soo ben ick hem dan quyt, ick sterf van druck en wee ...
Den man die by hem was, wat had hy aen voor cleeren:
Hy was seer arm ghekleedt in't swert, niet als de Heeren
Ghewoon sijn hier te gaen: soo dat ick segghen mach
Hy blonck ghelijck den Duyvel teghen den dach ...
Maer seght naer wat ghewest dat sy sijn af-ghevaeren,
Dat is my onbekent, want aenghesien daer waeren
Veel schepen saem by een en vraeghden ick niet meer:
Houd daer, dit is u loon ... 'k bedanck u vande eer
Dat ghy ons geeft bescheet ....
Den Schipper binnen.
Waer sal ick my versteken
Om niemandt meer te sien, en noyt meer aen te spreken
Tot datmen my in het ghetraen verdroncken siet
Mijn uyt-gheweende Vrouw daer en is anders niet
Te doen als hem ghevolght waer wy hem connen speuren
En vinden moghen, oft wy sterven saem van treuren.
Ick sal hem volghen naer al cost het mijnen doodt
Laet gaen, want gheene Wet en wort ghestelt in noodt.
Binnen
| |
| |
| |
Tussen-klucht.
Den Schipper uyt
ICk heb mijn dagh huur op, en dat ick had ghesweghen
Van 't gen' ick wist, k'en had dit drinck-gelt niet gecreghen
Daer ick wel bly med' ben ... maer waer mijn Pete-moy
(Die haer drinckt al den dagh soo sat ghelijck een koy
In den gebrandewijn) met Astion gaen loopen,
'K sou voor dit gelt terstont en beter wijf gaen coopen
Daer men niet aen verliest als maer alleen 't fatsoen
Want ten is heden daeghs niet dan met gelt te doen:
Het gelt dat maeckt de Man en vele satte Wijven
Die hunne Mans (gelijck de mijn) ten huys uyt kijven,
Maer Pete-moy alleen is Capiteyn voor uyt,
Een satte Helle-veegh, en rechte ydel tuyt ...
Ick geef van haer den bras, sy sal wy niet meer brillen
Want al het gen' ick win, dat laptse door de billen.
Eenen uytgetapten Weerdt uyt Sijnde bankeroet gespelt.
Dat weet ick best Compeer, s'is my ghenoegh bekent
Meer als my liefs is - want sy staet my noch ontrent
Thien gulden schuldigh, dat van enckele ghelaghen
K'en draegh m'haer schult niet aen, het is een vuyle dant
Dat en sal ick niet doen, want ick heb goeden pandt
Te weten u nieuw Broeck, en al haer beste kleeren.
Ist waer, ick sal die Hoer en satte Pry wel leeren,
Ick meynden datse die had in den Bergh gheset.
Jae in het Peren-huys, den noodt en stelt geen wet ..
Die schelmse Filin waer beter vroegh ghestorven
Dan en waer ick daer med' niet als ick ben, bedorven,
Daer sijnder noch al meer van een en t'selve rot
Dat al den dach vergaert en drincken hun half sot
En sat ghelijck ick weet ... voor d'eerste Grietien Floris
En Pete-moy u Wijf die drincken Brande moris
May Kal Angelica, Lys Loterbol drinckt most,
| |
| |
Cleer snoept stampintica, en Aeghtjen Hecke post,
Leer Koesteert Kerrewe, en Truyken Aqua vita,
Franchijntjen mach van als, en die seyt altijdt ita,
Wat datter comt oft niet, sy is altijdt gereet
En doet een jeghelijck, wie dat haer bringht, bescheet
Sy souden altemael inden Annys wel swemmen
Als sy den smaeck wegh hebben, en sijn sy niet te temmen
Neen neen ick doen haest op, en treck naer Amsteldam
Om daer als Boots-ghesel te dienen, want 'k ben gram
En al te seer gestoort: dat ick voor soo een vercken
Ghelijck mijn Pete-moy langh heeft gheweest, sou wercken,
T'is onverdraghelijck ... in't Tucht-huys sulcken ras
Daer comt de slaverny van wercken wel te pas
Voor een stuck Roggen broodt en daermen drinckt claer water
Dat en maeckt niemand' sat, sy blijven van den kater
Die sulcken volck vervolght ...
Te scheep naer Indien, daer crijght-men goet gewin,
En dat is seker gelt, daermen op mach betrouwen
Woont ghy als ick dan inde Prochi van quay Vrouwen
Dat ghy oock med' wilt gaen:
En sonder kinderen: dat ick u segh is waer.
Waer dat ick woon oft niet, my schorten ander saken
Dat ick my moet van hier naer ander Landen maken,
Misschien gedaen een moort.
Neen, t'is om mijne schult
'K ben op-gekraemt ghelijck ghy noch wel hooren sult
Om dat ick niet en can den Brandewijn betalen
Dan ick op goet credit, heb hier en daer doen halen
Met stoopen sonder gelt ... men heeft my af-gepandt
En Com' al veel te cort, soo treck ick best uyt landt
Dat en is niet een sier, ick moet al meer verdraghen
Jae een quaet Wijf .. dats niet,
Ghewis, maer had ick een, ick sou haer wel soo fraey
Af-smeren, datse sou als eenen Papegaey
Fluyten naer mijnen beck, en beteren haer leven
Dat en can ick niet doen, dus wil ick my begheven
Daer is mijn hand' 'k gaen med'
Wy sullen saem als Broers leven in peys en vred'
| |
| |
Wel volght dan ... dat's voor.
Gy en moet my niet porden
Ick ben bereet, en volgh, om niet betrapt te worden
Van die my soecken, dus ist best te spelen bankeroet
Als hier te blijven tot verlies van al mijn goet.
binnen
| |
Vyfde uyt-comen.
EPictetus met Asion in Schytien aenghelandt sijnde, en hun verblijf-plaets ghenomen hebbende in de Stadt ghenoemt Almiridentium, gheleghen op eenen bergh, alwaer sy vremt en onbekent waren, worden (om verscheyde Mirakelen, die sy ghedaen hadden) ven de selve verraden en voor Toovernaers aenghesien, en daerom ghevanghen.
Epictetus.
MYn lieven Astion, nu Godt ons heeft ghegeven
'T gheluck: om hier te saem met een gherust te leven
In dese schoone Stadt sonder becommernis,
Om dat de selve hier soo wel gheleghen is
Op eenen Hooghen-bergh, en moeten wy niet sorghen
Want naer mijn duncken leyt ons saligheyt verborghen
In des' verheven plaets, want wy standtvastigh sijn
En blijven Godt getrouw: die ons van alle pijn
Veel liever wil ick sterven
Als af te wijcken die my 't leven can doen erven
Dat niemand' is als Godt, aen my nu inden doop
Door u bekent ghemaeckt, waer op ick nu de hoop
Van mijn verlossingh stel
Een vrou Moeder met haeren Sone van vijfthien jaeren doof en stom uyt met 3 Heydenen.
............. Die stelt sijn vast betrouwen
Op Godt door desen Man (die wy voor heyligh houwen)
Sal crijghen dat hy wenscht ghelijck ick heb verstaen
Dat hy veel wonders door Godts grati heeft ghedaen,
Dat meer is als ghemeyn, daer soeck ick by te wesen
Om mijnen Sone van de doofheydt te ghenesen
Die stom is en noyt spreckt daer by seer dor van lijf
En magher als een graet, oft hy door sijn bedrijf
| |
| |
En wonderbare konst den selven oock con helpen
Van des qualen, want den druck is noot te stelpen
Dijn ick daer door gevoel ... ick gaen dan by den Man
En sien oft hy dit kindt oock wel ghenesen can ......
...Eerweerden vrindt, 'k bid' wil aen my eens verconden
Oft ghy hier van den Heer des Hemels sijt ghesonden
Om dat u wercken sijn van Goddelijcke cracht
Waer van oock mijnen Soon u goede hulpe verwacht
Die doof is, daer by stom, wil u daer in beweghen
Die vijfthien jaeren langh (naer dat ick was gheleghen
Van soo een droeven vrucht) altijt is stom en doof
En sonder spraeck geweest, dus heb ick goet gheloof
In uwe groote deught: dat ghy hem sult verstercken
En maken weer ghesont, als Godt maer med' wil wercken
'T betrouwen baert de cracht
Van t'gene dat ghy wenscht, en wort seer hoogh gheacht
Want ghy in Godt ghelooft waer van ghy my hoort spreken:
Stelt uwe hop' daer op, ick sal u Soons ghebreken
Genesen door Godts hulp, ..., .
Hy knielt en spreckt ten by wesen van 3. Heydenen die t'aenhooren.
......, ... O Heer ghebenedijt,
Die onbegrijpelijck, en seer bermhertigh sijt,
Der sieken Medecijn, den wegh van ons verblijden
Het licht der blinde, en van die met druckigh lijden
Des lichaems sijn besmet: ick bid u ooghen slaet
Op desen armen mensch, die stom en doof hier staet
Vol kranckheyt der natuur, voor u al siende ooghen
Vol van genade, 'k bid' ach wilt toch eens, ghedooghen
(Want aen hem saligh is) dat machden stercken bandt
Ontsluyten van sijn tongh, daer ghy de overhandt
Alleen maer van en hebt, en over sijne ooren
(Die oock ghesloten sijn) dat hy door u mach hooren
'T gen' ick hem leeren sal, want hy u noot en heeft
Om dit gebreck gekent, maeckt dat hy dan weer leeft
Hy spouwt dry-mael in den mondt van den Jonghelingh en seghent hem met het Cruys.
............. Mijn Soon wilt antwoord' gheven
Die soo ick wel gheloof soeckt in den Heer te leven
| |
| |
Dijn u geschapen heeft, dat Godt is, en als mensch
Voor u ghestorven .... seght wat is nu uwen wensch
In dien selven Godt alleen maer te ghelooven
Oft in d'Afgoden, die de sielen welvaert rooven
Om hunnen valsen aert .... ick bid u dan ontdeckt
De cracht van Godt eens door u tongh,en datse spreckt,
In Jesum Christum ick gheloof met groot verlanghen
Om hem te sien, door wie ick heb mijn cracht ontfanghen
In lichaem, tongh, en oor, eeuwigh ghebenedijdt
Met Jesus Christus sijt die my door hem verblijdt.
Het wonder dat ick sien hier claerlijck voor mijn ooghen
En is geen vals bedroch ... wie en sou hem niet booghen
Voor sulcken weerdigh Man als Epcitetus is
Dijn jemend' soo verlicht in sijne duysternis
Ten sijn mijn wercken niet mijn alderliefste Moeder
Maer het is 't werck van Godt, dijn alleen den behoeder
Van u Soons welvaert is, want ghy ghelooft daer in
Soo als u Sone doet, ghy sult terstont den sin
Van dit gheloof verstaen, dat is een gaef des Heeren
Die uwe vreught hier naer voor eeuwigh sal vermeeren
In't Hemels Paradijs, wanneer ghy sterft in hem
En vast ghelooft dat ghy verstaen hebt door mijn stem ...
Dat is dat wil, ick sal den Toovernaer wel leeren ...
'K wil hem betichten van sijn valsheyt voor de Heeren
In vollen raedt, want 't gen' hy doet is tooverny
En al die hem ghelooft, die sal ick oock daer by
Hoe dat den krancken is door Toover-const ghenesen
En dient te sijn verbrant.
Hoe dat gy t'doet oft niet
'K acht u ghedreygh als wind'... dat-men voor ooghen siet
Is lauter waerheyt, en daerom wil ik oock sterven
In't selve Gheloof, jae laet my liever kerven
Van lit tot lit van een, als af te wijcken hem
Die aen den stommen gaf ghehoor, spraeck en de stem:
Ick ben van een Gheloof, k'en sal oock niet gaen loopen
Voor allen u ghegreygh, maer my oock laten doopen
Als hy hongh aen het Cruys en hilp ons uyt den noodt
| |
| |
Daer Adam ons in brocht, dat ick u wijs sal maken
En doen ghelooven inden doop, om t'soet te smaken
Der waerheydt van t'Gheloof, waer door men crijght t'gheluck
Der Siele saligheydt, en schouwt veel pijn en druck.
De twee eerste Heydenen spreken al dreyghende ghelijck.
binnen.
En stooten met de voet, jae liever 't leven laten
Vernielen vanden doodt, als Godt te wijcken af
Die mijnen Sone hier soo sijn ghesontheyt gaf
Godt is den goeden Herder
Die sijne schapen kent, wiens ooghen sien veel verder
Als wy begrijpen,maer die dit ghelooven can
Is met een gaef verciert, die niet een Heydens Man
En kent, door swackheyt vanden geest: om dat Godts segen
Oft grati hem ontbreckt, maer diese heeft vercreghen
En noodt door Sone verlies, vind' eenen vasten wegh
Die hem ten Hemel leyd': t'is soo ghelijck ick segh,
En daerom ist dat Godt als Herder voor sijn schapen
Sijn selven stelt te pandt om blijdschap uyt te rapen
Van binnen gerucht.
'K verschricke van t'gherucht
Dat my doet vreesen ... hoort ... ras nemen wy de vlucht
Eer t'om ons leven gaet. Soo haest wy sijn gevanghen ...
'K Geloof in Godt, schoon ick daerom wert op-ghehanghen
Al binnen
| |
Sesde uyt-comen.
Latronianus Stadthouder vanden Keyser Diocletianus achter-haelt hebbende door t'voorschreven verraedt dat Epictetus en Astion Christenen waren, en de selve hebbende doen vanghen, worden voor hem ghebrocht en beschuldight ghebiedende: datmen hun sou slaen met stocken, geesselen, en daer naer de lichaemen met ysere haken open scheuren, en met brandende lampen onder de ooxelen pijnighen ghelijck gheschiet.
| |
| |
Latronianus met sijn ghevolgh van Heyden uyt
ICk wil in't Christen bloet gaen scheppen mijn genucht
En sien naer jonck noch oudt, dat met sijn droef gesucht
My te beweghen meynt, als sy in 't yser sitten
En vast geknevelt sijn, sal ick hun doen ontlitten
Oft worden op een rat geleyd' tot meerder straf
Van hun belijdenis, en gaen soo naer hun graf:
Om dat ick wonder van hun wercken hoor vertellen ....
Die noch soo stout sijn: dat sy d'een en d'ander quellen
Om hun te volghen, en te hooren naer hun vals
Bedrieghelijck Geloof, ick salse doen den hals
En beenen breken, die ick maer can achterhalen
Ick sal hem stout vermeet doen met de doodt betalen,
En daerom heb ick in het midden vande stadt
Mijn Rechter-stoel ghestelt, op dat ick my eens sat
Sou drincken in het bloet, van die hun tussen beyden
Verstouten hier en daer mijn volck soo te verleyden
En brenghen op het mes: neen dit moet sijn belet
Door t'sweerdt, door galgh en strop vervolghens onse Wet
Van t'oude Heydendom, ten sal my niet verdrieten
Het Chisten bloet als in een slach-huys te vergieten
Om die hertneckigheyt, daer sy hun fondament
Op bouwen ... neen men moet niet eenen hier ontrent
Laten vernachten, want sy souden t'lant bederven
Sy moeten (schoon sy noch soo sterck waren) sterven
D'uytroepers hebben uwe oorden over al
Vercondicht: dat het oock alsoo gheschieden sal,
Want t'heeft te langh geduurt.
Ick heb van dagh vernomen
Datter twee Christen sijn in dese Stadt ghecomen
Die wonder dinghen doen gans boven de natuur,
Ick heb het oock verstaen, het sal hun al te suur
Op comen can ick die maer crijghen in het yser
Aen handt en voet gheboyt, wy sullen sien wie wijser
In sijn Gheloof sal sijn, ick (die de Goden ken
En t'Opper-hooft van onse straffe Recht-banck ben)
Oft sy die lagghen met ons Goden, daer by spotten
Met t'Keysers Wetten, noch volherden sullen in hun sotte
En domme dwalinghen, soo boos, en quaet van aert
Voor sulcken volck en dient noch galgh noch rat gespaert ...
K'en toeff geen ooghenblick: om hunnen tijdt te korten
De wraak lust tot de straf, tracht niet als bloet te storten
| |
| |
Soo jemandt uyt dit volck my can bewijsen, wie
Dat Epictetus is, een rechten schellem, die
Een jeder een verleyd', en derft t'Geloof aen preken
Dat vals is, sal ick, om mijn thoren eens te wreken
Aen soo een sielen stuck, vereeren een som ghelt
Voor sijn verdienden Loon.
Die is van daegh ghestelt
Inde gevanghenis soo ick heb hooren segghen
Ist waer, men salse legghen
Te samen op een rat als sy gheray-braeckt sijn
Dat gaet naer onsen wensch.
Gheen straffelijcker pijn
Can ick bepeysen: als in d'Oli te doen sieden
Dat staet naer u ghebieden
En volghens uwen wil, en dan soo naer de hel
Tot hun veel grooter pijn ...
Seght kent ghy hun oock wel?
Maer eens ghesien, t'was seer wonder aen te mercken
Dat ick den outsten schelm, en siel heb uyt sien wercken
Door sijne tooverij, want t'gingh boven natuur
Toen hy een jonghen doof, en stom op een half uur
En min daer van ghenas, ja soo de spraeck ghegeven
Het sal hem costen t'leven
Want sonder toover-konst, en can dit niet gheschien.
T'is soo ghelijck hy seydt, ick hebt oock aenghesien.
Wat is van Astion, dat soud' ick geren weten?
Die heeft den mensch die met den duyvel was beseten
Door t'teecken van een Cruys verlost, ghelijck ick noch
Van daegh voor ooghen sach.
T'is altemael bedroch ...
Gaet brenght die sielen hier terstont voor mijnen ooghen
Sulck een vermetentheydt en sal ick noyt ghedooghen:
Die schelmen moeten voort, want t'waer te groote schandt
Te lijden sulcken quaet, sy moeten haest van candt.
Het is een Helden stuck bedrieghers om te bringhen
Den heelen nacht heb ick die sielen hooren singhen
Inde ghevangenis vol blijschap ende vreught:
T'is wonder dat-men sich noch in't verdriet verheught
Mits hunne doodt genaeckt.
Sy en sullen ghelijck sy meynen niet meer keeren
Daer sy van comen sijn dat sweer ick by Jupijn,
Sy hebben langh ghenoegh ghesaeyt hun vals fenijn
| |
| |
Tot ondergangh van t'volck, het gen' ick wil beletten
Niet sonder reden want 't strijdt teghen alle wetten
De twee Martelaren gevanghen en gheboyt sijnde uyt.
... Seer hoogh en machtigh Heer
Hier worden u ghebrocht de schelmen, die de eer
Verfoyen van ons Wet, dat teghen u gheboden
Twee rechte Toovenaers die spotten met ons Goden ...
Jae doen ghelooven hun versierde Loghentael
In schijn van heyligheyt, nemt daer op u verhael
Soo straf als 't u belieft, sy sijn van ons ghevanghen
Daer heb ick met verlanghen
Langh ghenoegh naer ghewacht wel tot mijn bitter spijt ....
....Seght my terstont van waer ghy comt, en wie ghy sijt,
Wy sijn twee Christenen, en van een Landt ghesproten
Dat heydens is, en daer veel hebben t'bloet vergoten
Voor t'Christelijck Gheloof, noch sonder vrees en pijn.
Ist waer; seght my oock eens: hoe dat u namen sijn?
Men noemt ons Christenen om dat wy Christus lijden
Ghedencken, en ons in sijn doodt met recht verblijden,
Want dat heeft ons verlost en geeft de salicheydt,
Aen die daer in ghelooft.
Een felle straf en is soo groot die onse Siel can krencken
Gheloovende in Godt die t'al gheschapen heeft,
Die dat niet en ghelooft, hy noyt gheen leven geeft.
Wel leven wy dan niet, wat sal die geck gebreken,
Jae als de beesten, die heel stom sijn, en noot spreken
Leven de Heydenen; om datter gheen Gheloof
In hen te vinden is, maer voor de waerheyt doof
Wat wilt ghy hier med' segghen
Al veel want ghy 't Ghelooft dat ick u uuyt can legghen,
Gheloovende in Godt, te weten die regheert
Met Vader, Soon en Geest, en anders niet begheert
Soo sijnder dan dry Goden
Niet meer als eenen, die vervolghens sijn gheboden
Van ons ghe-eert wordt schoon men dry Persoonen noemt
Daer is maer eenen Godt, die meer gelooft, verdoemt
| |
| |
Sijn siele, en daerom wy valsche Goôn versaken
O schelmen dat Gh[e]loof sal u doen ledebraken ...
Schud hun de Cleeren uyt, en slaet hun metter daet
Met stocken moe en mat, de Wet niet toe en laet
Van des' twee Fielen tot ons schandt dit quaet te hooren ...
Leyd hun uyt mijn ghesicht oft ick sou hun vermooren
En sijn daer van den Beul ... scheurt hun heel lijf van een
Met krouwels scherp ghepint en haken tot op 't-been ....
En daer med' niet genoegh, men salse tot meer schanden
Met Oli Lampen onder d'Oxeselen soo branden
Dat 't vet daer uyt loopt, en dan sien oft datse noch
Volherden sullen in hun vals versiert b[e]drocht:
Jae al die hun gelooft sal men misdadigh maken,
En sullen oock als sy de selve straffe smaken ...
Het is ghenoegh gheseyt, ick wil dat-men volbrenght
Het gen' ick heb belast dit niet een uur verlenght,
Oft t'cost u oock de doot, dus wilt daer niet med' toeven:
Binnen.
Sy worden uytgheschud en geslaghen met stocken.
Gaet voorts, men sal u soo de straffe eens doen proeven
Den mensch die sondigh leeft de straf ghenoegh verdient
Maer diese geren lijdt wort van den Heer bemint ...
En spaert mijn lichaem niet.
Noot sach ick in het lijden
Van sulcken wreet torment, de menschen hun verblijden
En singhen als des' twee, die weten dat sy gaen
Naer het Schavot om noch meer pijn te onderstaen
Als die sy voelen, t'is een spoock van tooverijen
Oft ick begrijp dat niet.
Godt heeft al grooter lijen
Om onsen t'wil gheproeft, ons lijen is maer schijn
Sonder ghevoelen, te ghelijcken by de pijn
Die Godt gheleden heeft en ons daer door ghegheven
De hop' van saligheyt, dat is het eeuwigh leven
Ick staen versuft als ick dese stantvastigheyt
In sulcken voor val hoor dat hun wort op-gheleyt.
Geen kostelijck bancket soo soet en is te achten
Als de gewenschte pijn der slaghen die wy wachten
Veel stercker op 't Schavot ... ô slaghen die soo seer
Niet doen en sullen, als de slaghen, die den Heer
Onnoosel voor ons kreegh, en gaven soo veel wonden
In sijne geesselingh, wy lijden voor ons sonden
binnen
|
|
Auteursrechtvrij