Faems weer-galm

Waerheyt baert nydt.

Faemrycke minnaers vande konst, die my verwecken

Te seggen door wat reën dat ick ben aengelockt

En als bedwongen, om de waerheyt te ontdecken

In Musas Rymery (schoon datse dickwils rockt

Ramp, onrust, en verdriet, als sy op iemandts seeren

Cnipt vry, al wat te hert, en seydt wat dat misstaet)

T is om dat ieder een daer uyt sou connen leeren,

Nemt dan de waerheyt aen in plaets van nydt oft haet.

Om dat den boosen haet de siele can bederven,

In tegendeel is't, dat de waerheyt overwint

De logenen, die niet als vuyle schand' en erven

Voor hunen quaden loon, wee; die de leugens mint.

Is't wonder; aengesien dat niemand' sijn gebreken

Sal hooren, oft hy word' gedreven tot veel nydt

Alsmen tot beternis de waerheyt uyt wil spreken

Als iemandt' word' gestraft, die voelt inwendich spyt.

Voor-waer het gaet alsoo, schoon duysent Predicanten

Tot aen den ionghsten dach vercondichden de reën

En seyden noch soo veel, om ons dit in te planten

Is't niet een droeve saeck, de waerheyt word' vertreen

Raeckt iemand' eens op't schorft, hoe dat hy sich sal stooren

Roert sijn gebreken eens, hy valt u op den hals,

V leeringh wordt veracht men sal naer u niet hooren

Een waerheyt (die t'gebrek nu seyd') die achtmen vals.

Men spot de waerheyt uyt, men hanghtse op aen kooren

Vande vergetentheyt, nochtans verwint altyt.