Handtboecxken der Christelycke gedichten

Bruylofts-Vermaen-liedt
Aen den Getrouden.

Stemme:
Schoonste Nymphe van het Wout, &c.

GHy, die desen staet aenveert,

En begeert,

't Aerdtsche leven dus te enden,
Wilt in't bitter ofte soet,

[fol. 59r]

 

Wat ghy doet,

 

Tot den Heer u altijdt wenden.

 

Alles wat u dan gheschiet,

 

't Is al niet,

 

Alles condt ghy overwinnen:

 

Ia in't midden van den druck,

 

Sal't gheluck,

 

Eerst ten rechten eens beginnen.

 

Alles wat ghy met verstandt,

 

Neemt ter handt,

 

't Sal u altijdt wel ghedijen:

 

Godt sal door sijn wijsen raedt,

 

Van het quaedt,

 

Uwe leven wel bevrijen.

 

Hy sal sorghe dragen voort,

 

Watter b'hoort,

 

Godt sal uwen Stam vermeeren?

 

En verleenen cracht en deucht,

 

Dat ghy meucht,

 

V bequamelijck gheneeren.

 

Vwe Kind'ren boven dien,

 

Ghy sult sien,

 

Vwe wesen ingegraven:

 

En vereeren seer bequaem,

 

Vwen Naem,

 

Met veel prijselijcke gaven.

 

En wanneer ghy desen staet,

 

Al verlaet,

 

Als ghy't hier al gaet begeven,

 

Sult ghy noch tot uwer eer,

 

Meer en meer,

 

In u kind'ren altijdt leven.

 

Wel dan Bruydegom en Bruydt,

 

Tot besluyt,

 

Wilt den Hemel u verleenen,

 

Dat ghy nu te samen meucht,

 

Inder deucht,

 

Tot u salicheyt vereenen.