De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 8

[p. 283]

Vermetelheid.^*

Sensit et Trojae prope victor altae

Phthius Achilles.

Horatius.

Geen lasterende Niobe,

Van boezem fier, en hoog van oogen,
Gevoelde alleen het wraakvermogen

In 't diepst van 't kinderlooze wee;

Geen dolvermeetle Tityus,

Van heiligschendend vuur ontstoken,
Zijn reuzen-overmoed gewroken

In 't boeten voor Latonaas kus:

De Fthier viel, by 't naadrend uur

Van 't door zijn arm verbrijzeld Trojen,
In de asch, den winden toe te strooien;

Na 't schudden van den veegen muur.

Op Godenbloed, Godinnenschoot,

Vermetel, mocht hy Heldenkrachten
Van vriend- en vijands arm verachten,

Maar was der Godheid niet te groot.

Een' pijn gelijk, dien 't hakmes trof,

Of, door den wind ontgronden ceder,
Viel de onverwonnen Krijgsman neder,

En plofte 't hoofd in 't Trooische stof.

* Navonkeling I, 95.

[p. 284]

 

Hy school in geen bedrieglijk paard,

 

In naam aan Pallas toegeheiligd,

 

Met valschen godsdienstschijn beveiligd

 

Door listen, geen' Achilles waard;

 

 

 

Hy trachtte door geen valschen waan,

 

In 't jammerlijk verlossingvieren

 

En dansend door elkander zwieren,

 

Een weêrloos stadvolk neêr te slaan;

 

 

 

Maar openlijk met toorts en zwaard

 

Het jamm'rend kroost in 't bloed te smooren;

 

Ja, de afkomst-zelf, nog ongeboren,

 

In 't moederlichaam niet gespaard.

 

 

 

Doch niet te sneuvlen door 't gevecht,

 

Maar door een laffen pijl te sneven

 

Hem uit een schuilhoek toegedreven,

 

Was aan zijn trotsheid toegelegd.

 

 

 

Vermeetlen, ziet op Peleus zoon!

 

De trotsaart in 't hooghartig brallen,

 

Zal immer, door onedel vallen

 

Den Hemel wreken van zijn hoon.

 

 

 

U ook, u trof de zelfde straf,

 

Gy die met Koningskroonen speelde,

 

En, daar ge u boven 't Lot verbeeldde,

 

Een klip tot kerker vond en graf!

 

 

 

1824.