Serena

[p. 116]

Als kinderen.

I.

Wij gaan als kinderen

In sprookjesland

Met ijlende voeten

En klein verstand.

Heel in de verte

In goudverschiet,

Blinkt er een lusthof

Zonder verdriet.

En vàn ons, telkens

Bij 't verdergaan,

Schuift de lusthof

Al meer van daan!

[p. 117]

II.

De morgen is licht,

En de avond - vèr:

‘Komt avond, hij komt wel

Met maan of ster;

Voeten die ijlen,

Zijn dan licht moe;

Oogen, die schijnen,

Vallen dan toe;

Lippen, die lachen,

Willen dan rust...’

Nacht is een sprookje

Nu zonne hen kust.

[p. 118]

III.

En als de avond is, en zonne gaat,
En Nacht stil en zeker komt,
Staan wij als kinderen met angstig gelaat,
Staan wij als kinderen verstomd.