Serena

[p. 143]

Jonge dooden.

[p. 145]

Jonge doode.

Waarom, als stille Dood jonge oogen sluit,
Staan wij verslagen, buigend om de baar
Met weening droeviger, alsof dit waar
Smart die elke andre smart in zich besluit?

Als stonden wij op blijde bloemekust,
En zagen onzen schat op zwarte boot
Verraderlijk ontvoeren door den Dood -
Slachtoffer van Zijn alvernielingslust?

Is dan onze aarde een Eden, vol van schijn
Uit teedere oogen en uit harten warm?
- Wreed woedt er hartstocht, en menschliefde is arm:
Die kan niet veilgen tegen smart en pijn!

Wel hadt ge uw lievlings levenstuin omheind
Met teedre zorg, en rijklijk daar gebracht
Wat gij begeerlijk en weldadig acht -
Maar menschenliefde is klein en zij ziet eind

[p. 146]

 

Noch aanvang; weet niet waarom wel begint

 

Dit aadmen hier op aard; noch waarheen leidt

 

Wat ons lijkt strenge Dood. In donkerheid

 

Van diepen nacht turen we onze oogen blind.

 

 

 

Wij kenne' alleen uit Occaan van Tijd

 

De kleine golf die ons dit leven bracht;

 

Dit leven is ons Dag; wij wanen Nacht

 

Al wat daarvóór en wat daarachter leit.

 

 

 

Alleen die kleine spanne op aard doorbracht

 

Heet Leven voor ons. Wat ons denken kan

 

Bevatten, leeft alléén! - O, kunt gij dan

 

Bevatten welke Macht zoo rijke kracht

 

 

 

Schonk aan dit jonge lichaam, dat nu zacht

 

En vredig nederligt, als zeide 't stil:

 

- ‘Laat mij toch rusten; waartoe Hooger Wil

 

Mij geformeerd heeft, heb ik ál volbracht.’