|
| |
| |
| |
Den XXI. Psalm.
O Heer, de Koningh is verblijd,
Die hem sijn heyl uyt-werckte.
En siet, de vreughd, die hy belijd,
Hoe groot is die! Hoe seer,
2 Ghy hebt sijns herten wensch aen hem
Sijn Vyand wech-gedreven;
En d' uyt-spraeck sijner lippen-stem,
Hebt ghy niet af-geweert.
3 Want ghy voor-komt hem met het goed
Een kroon van fijnen goude doet
Ghy setten op sijn hooft;
Gelijck ghy 't hebt belooft.
4 Het geen hy van u heeft begeert,
Was een langdurigh leven;
Dat ghy hem hebt gegeven.
Veel jaren hebt ghy hem vereert;
5 Groot is sijn eere door uw heyl;
Al wats' heeft toe-genomen,
Die maeckt' hem sijne wegen veyl.
Gevoeght by heerlickheyd.
6 Want ghy zijt, die hem hebt gestelt,
Om eeuwigh, in sijn dagen,
| |
| |
Sijn Vyand hebt ghy ne'er-gevelt;
Maeckt ghy hem 't hert verlicht.
7 Want het is God, en niemand meer,
Daer op de Koningh bouwen,
En sich wil op vertrouwen.
Alleen 't me'e-doogen van den Heer,
Daer op ick vast sal staen,
| |
Pause.
8 Vw hand sal vinden wie u haet,
Al t' samen neder-vellen,
Die haer daer tegen-stellen.
Geen mensch ontvluchter noch ontgaet
9 Gelijck een oven, als hy gloeyt,
Soo sult ghy, in 't gerichte,
Sy sullen werden uyt-geroeyt;
Door 't vyer, als 't God begeert.
10 Ghy sult haer vrucht en na-geslacht,
Als yet van geender waerde,
Hun zaed sal t' onder zijn gebraght;
Verdoen sult ghy 't en slaen,
Om noyt we'er op-te-staen.
11 Want tegens u wast aen-geleyt
Al 't geen wat sy bedachten,
En schendelick betrachten.
Maer, door haer onvermogentheyd,
12 Want tot een wit, daer op men mickt,
Sult ghyse voor u setten,
| |
| |
En op hun aensicht letten;
Met pesen, op uw boogh geschickt,
Op haer toe-leggen, Heer,
13 O God, verhooght u in uw maght,
En wert door ons bewogen,
Soo sullen wy uw sterckt' en kracht,
|
|
Auteursrechtvrij