|
| |
| |
| |
Den XXV. Psalm.
'k Hef tot u mijn ziel en sinnen,
't Is op u dat ick betrouw;
Laet geen mensch my over-winnen,
Dat ick schaem-rood werden souw.
Ia, Heer, al wie u verwacht,
Is noch noyt beschaemt gebleven;
Als wel doen, die onbedacht,
Soo trouwloos'lick met my leven.
2 Maeckt my kenbaer uwe wegen,
Leert my doch uw paden, Heer;
Wijst my, waer die zijn gelegen;
Leert my, want ghy hebt de maght;
Ghy zijt my tot heyl gebleven;
Dien ick al den dagh verwacht,
Om my troost en hulp te geven.
3 Denckt aen uw bermhertigheden,
Den Boetvaerdigen bereyd,
Daer ghy wert om aen-gebeden;
Want sy zijn van eeuwigheyd.
Denckt niet, hoe ick my voor-he'en,
In mijn jonckheyd heb besondight;
Om uw goedheyds wil alleen,
Nimmer hoogh-genoegh verkondight.
4 Goed en recht is God, de Heere;
Daerom sal hy, in den plicht
Sijner Goddelicker Leere,
Sondaers geven goed bericht;
Den Sachtmoedigen in 't recht
| |
| |
Onbeswaer'lick voort-geleyden;
En de wegen (die hy slecht,
En bequaem-maeckt) voor-bereyden.
| |
Pause.
5 's Heeren paden, Gods bedrijven,
Zijn vol goedheyds en gaen vast,
Voor al die geloovigh blijven,
En voorts doen wat hy belast.
Wilt mijn ongerechtigheyd,
Om uw's Naems wil, Heer, vergeven,
Die ick, van uw spoor verleyd,
Groot en grouw'lick heb bedreven.
6 Wie soeckt God den Heer te vreesen?
Die sal, soo hy deughdsaem leeft,
In den wegh zijn onder-wesen,
Dien hy te verkiesen heeft.
Sijne ziel vernacht in 't goed,
Dat geen tijd en sal bederven;
En sijn zaed, ten over-vloed,
Sal God 't Aerdrijck doen beërven.
7 De verborgentheyd des Heeren,
Is, voor die hem vreesen, klaer;
Sijn verbond, om hen te leeren,
Maeckt haer alles openbaer.
Op den Heer, die my behoed,
Sal ick 't oogh geduyrigh setten,
Die my voeren sal mijn voet
Vyt mijns Vyands warre-netten.
8 Heere, wilt u t'mywaerts wenden,
Zijt genadigh, want ick sta,
Midden in mijn swaer' ellenden;
Ick ben een-saem, waer ick ga.
d'Anghst mijns herten, die vergroot;
Hoed en houd my ongeschonden;
Siet my aen, in mijnen nood;
En ontneemt my al mijn sonden.
9 Heer, siet aen, zijt ongeduldigh,
| |
| |
Op mijn Vyand, die my haet;
Die soo stout en menighvuldigh,
My met wrevel weder-staet.
Red my, maeckt mijn ziel ontwert;
Laet doch alle schaemt' en schande,
Ver van my zijn die mijn hert,
En mijn ziel aen u verpande.
10 Laet d'oprechtheyd my behoeden,
Laet de vroomheyd my ontslaen,
Tegens al die op my woeden,
En mijn onschuld tegen-gaen.
Want op u sta ick en wacht';
V heb ick altoos beleden.
Heer, stelt Israëls geslacht
Buyten al haer swarigheden.
|
|
Auteursrechtvrij