|
| |
Den XXVI. Psalm.
En straft die my bevecht,
Want ick ga in oprechtigheyd.
Op God, den Heer vertrouw' ick,
Op hem, mijn Rotz-steen, bouw' ick.
'k En sal niet wanck'len, wat men seyt.
2 Versoeckt my recht-te-voord,
En proeft my, daer 't behoort;
Beproeft, en gaet mijn gangen na.
Toetst, sonder my te vieren,
Toetst vry mijn hert en nieren;
En siet, of ick niet op u sta.
3 Want uw goed-gunstigheyd,
| |
| |
Die van my niet en scheyd,
Is voor mijn oogen al-den-dagh.
In mijnen ganschen handel
Ga ick oprecht, en wandel'
In uwe waerheyd, wat ick magh.
Soo 't beurt, dat ick ontrent haer kom'.
Bedeckte menschen haet' ick,
Den Veynsenden verlaet' ick;
Ick ga met geen van allen om.
5 Ick haet den boosen hoop;
Noch samen-komst' en kom' ick niet.
'k Sal by den Goddeloosen
Noyt sitten noch verpoosen,
Dewijl ick weet dat ghy 't verbied.
| |
Pause.
6 Ick wasch mijn handen af,
Die 'k in uw dienst begaf,
En maeck mijn onschuld openbaer.
'k Ontsie my te besmetten,
En ga rondom uw reyn altaer.
7 Om te doen hooren, Heer,
En te vertellen al-te-mael'
Die ick, om haer te stercken,
Steets, aen uw Volck'ren veel verhael'.
8 De woningh van uw huys,
Heb ick lief, en beminse seer;
Die plaets' houd ick in waerde;
Hoogh acht' ick, opter Aerde,
Den Tabernakel uwer eer'.
9 En raept mijn ziel niet wech,
| |
| |
Met die ghy boos en sondigh kent;
Laet my oock niet mijn leven
Waer ick my van heb af-gewend.
10 Die handen, sterck en stijf
Heet in het bloed-vergieten slaen.
Dien, om het recht te krencken,
Tot allerley geschencken,
De rechter-handen open-staen.
11 Maer ick ga t'uwaerts he'en,
Verlost my dan van dit Gespuys.
Dien ick staegh heb gepresen,
Mijn troost te zijn, in al mijn kruys.
12 'k Voel' op een eff'ner baen
Waer op ick eerst oneffen gingh;
Daerom sal ick u prijsen,
En eer', O Heer, bewijsen,
In 't midden der Vergaderingh.
|
|
Auteursrechtvrij