Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den XXVII. Psalm.

God is mijn licht. Voor wien heb ick te vreesen?
Hy is mijn heyl, mijn sterckt' en levens kracht.
Voor wien soud' ick vervaert of anghstigh wesen?
Want als, nu lest, mijn Tegen-strijders maght,
My nader quam, en hevigh op

[p. 48]

my drongh,
My schier verslond, en om mijn leven dongh,
Soo stiet hy aen, en viel selfs voor my ne'er.
Dat ick 't ontquam, was 't toe-doen van den Heer.

2 Al waer' het schoon, dat my een heyr berende,

Ick had geen vrees, 'k en souw niet zijn verrast,
Al werd' het krijgh, die sich recht op my wende;
Want op den Heer sta ick geduyrigh vast.
Een dingh heb ick van Gode maer begeert,
En soeck' het noch, met lust, die my verteert;
Dat ick sijn Huys, met eeuwigh lof-gesangh
Bewoonen moght, mijn leven-dagen langh.

3 Dat ick hem moght een schoonen Tempel bouwen,

Een hoogh Paleys, ter eere van den Heer,
Om sijne liefd' en lieflickheyd t'aenschouwen,
Met ondersoeck van sijne Wet en Leer'.
Want als hy ons sijn quade dagen send,
Versteeckt hy my in 't diepste van zijn Tent';
Of in zijn hut, daer my geen onwe'er treft.
Ia, 't is een rotz, daer hy my op verheft.

Pause.

4 Oock sal mijn hooft haest werden hoogh verheven,

Verr' over al mijn We'er-partijders he'en,
Die om my zijn; en ick sal offers geven,
Met bly gesangh en vyerige gebe'en.
'k Sal singen, 'k sal psalm-singen voor den Heer.
Maer, ghy, mijn God, wanneer ick tot u gae,
En roep met ernst, soo antwoord met genae.
Geeft my gehoor, gelijck ghy deed wel-eer.

[p. 49]

 

5 Mijn hert, dat seyt; tot my voel' ick u spreken,

 

En dit seght ghy; komt, soeckt mijn aen-gesicht.

 

Dat doe ick, Heer; maer wilt het niet versteken;

 

Verberght my niet uw onverduystert licht.

 

Keert uwen knecht niet af in grimmigheyd,

 

Ghy, die mijn hulp geweest zijt menigh-mael.

 

O God mijns heyls, wijckt niet, of ick verdwael.

 

Begeeft my niet, die my soo trouw geleyd.

 

 

 

6 Want ick ben van mijn Ouders gansch verlaten;

 

Maer God, de Heer, sal my we'er nemen aen,

 

Tot hoon van mijn Verspieders, die my haten.

 

Leert my uw wegh, doet my uw pad verstaen.

 

Geeft my niet op, aen die sich t'mywaerts haest;

 

Voor-komt hem, want daer zijnder op-gestaen,

 

Die tuygen't geen ick niet heb gedaen;

 

En een, die niet als wrevel uyt en blaest.

 

 

 

7 Soo 'k niet en had gelooft het goed des Heeren,

 

Den zegen Gods, te sullen sien op Aerd',

 

In 't land, daer in wy leven en verkeeren,

 

'k Waer' al vergaen. 't Geloof heeft my bewaert.

 

Wacht op den Heer; en werd in Gode sterck;

 

Hy is 't, die u het hert verstercken sal,

 

In tegen-spoed en ander ongeval.

 

Wacht op den Heer, die 't quade stelt sijn perck.