Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den XXVIII. Psalm.

'k Roep tot u, met een vast geloove;
Houd u niet, Heer, gelijck de Doove;
Op dat ick, soo ghy, in mijn spreken,
V stil houd, niet zy vergeleken,
Met die men dalen doet in 't graf,

[p. 50]

En daer het leven leggen af.

2 Hoort doch de stem van dit mijn smeecken,

Die my de handen op siet steken,
En roepen, met mijn klacht-gebeden,
Ter spraeck-plaets uwer Heyligheden.
Dood my niet, met die op my wo'en;
Die godloos zijn, en onrecht doen.

3 Die, alse na den oorlogh haesten,

Van vrede spreken met hun Naesten.
Maer laet hun doen u niet behagen;
Wilt al haer werck en boosheyd plagen.
Vergeld het haer; en wend uw straf
Recht op haer aen, en van my af.

4 Om dats' op 's Heeren doen niet mercken,

Noch oogen slaen op sijne wercken,
Sal hyse ras gansch af gaen breken;
In haer bedrogh doen blijven steken;
Noyt bouwen op, noch gade-slaen;
Maer laten t'eenemael vergaen.

5 God zy gelooft, die my sijn ooren

Verleent, om mijn gesmeeck te hooren.
Mijn sterckt' is God, daer op ick bouwe;
Mijn schild, daer ick my op vertrouwe.
Ick ben geholpen van den Heer;
Dies springht mijn hert' en singht sijn eer'.

6 O Heer, ghy zijt haer-lieder sterckte,

Die uw Gesalfdens heyl uyt-werckte.
Verlost uw Volck, behoed uw' Erven,
En laets' uw hulp en troost verwerven;
Weyds' en verhefts' in eeuwigheyd,
Die ghy uw Kind'ren hebt bereyd.