Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den XL. Psalm.

'k Heb langen tijd den Heer mijn God verwacht,
En hy heeft sich tot my gekeert,
Mijn stem gehoort, die hem vereert,
Hy heeft my uyt een ruyschend hol gebraght,
Vyt eenen

[p. 79]

kuyl geheven,
Daer ick 't scheen te begeven,
En niet waer' uyt-geraeckt;
't En waer' hy m' had gered,
En op een rotz geset,
Mijn gangen vast-gemaeckt.

2 En nu geeft hy een nieuw lied in mijn mond,

Een psalm, een ongemeen gesangh,
Van hoogen lof en grooten danck;
Veel sullen 't sien, en hem, uyt 's herten-grond,
Gaen vreesen, op hem bouwen.
Wel hem! die sijn vertrouwen
Op God den Heere stelt;
Die nimmer om en kijckt
Na die tot leugen wijckt,
En grootsch is op geweld.

3 O Heer, mijn God, die my met gunst genaeckt,

Ghy hebt aen ons, die ghy bewaert,
Vw weldoens-lust geopenbaert,
Vw wond'ren en gedachten veel gemaeckt,
Men kanse, sonder dwalen,
Ordent'lick niet verhalen;
Haer menight' en getal,
Is grooter, om ter loop,
Te brengen over-hoop,
Dan ick vertellen sal.

4 V lusten slacht-en-spijs-off'randen niet,

Ghy eyscht niet wat voor 's menschen sond
Het vyer verbrand' en gansch verslond,
Ghy boort my 't oor, mijn God, doe seyd' ick, siet
Ick kom my over-geven,
Daer is van my geschreven;
Ter roll' ben ick bekent;
'k Ben op uw wil geset;

[p. 80]

 

My is uw gansche Wet

 

In 't ingewand geprent.

Pause.

5 Ick boodschapp' in uw's Volcks vergaderingh,

Die groot is, de gerechtigheyd;
Ghy weet wat by my wert geseyt;
Ghy hoort dat ick mijn lippen niet bedwingh;
'k En houde niet verborgen,
Vw waerheyd, heyl noch sorgen,
Noch uw mildadigheyd,
Gelijck ghy weet en siet,
En laet ick immers niet
Vw Menight' ongeseyt.

6 Onthoud my niet uw ontfermhertigheyd,

Laet uw genaed' en trouwe my
Behoeden staegh, en blijven by,
Want quaden zijn my veel rond-om geleyt,
Mijn ongerechtigheden
Bevangen al mijn leden,
Mijn hert' is af-geslooft,
Ick misse mijn gesicht,
Sy staen my alsoo dicht,
Als hayren op mijn hooft.

7 't Behaegh' u, Heer, dat ick eens los magh gaen,

Haest u en helpt my uytte pijn;
Laets' al verbaest en schaem-rood zijn,
Die na mijn ziel, om die te dooden, staen;
Wilts' achterwaerts verdrijven,
En doets' in schande blijven,
Tot haer verdienden loon;
Verwoest en straft hem dra,
Die seggen derft, Ha! Ha!
Tot mijner smaed en hoon.

8 Laet wie u soeckt, verheught zijn en verblijd;

Vw's heyls Beminnaers, laet die staegh,
Met blyschap seggen alle daegh,
De Heer ons God sy groot-gemaeckt altijd.

[p. 81]

 

Ick ben uyt-en-inwendigh

 

Noodruftigh en ellendigh;

 

Maer, Heer, ghy denckt aen my.

 

Ghy, die mijn Helper zijt,

 

Mijn God, die my bevrijd,

 

Toeft niet, maer staet my by.